Ο γνωστός σχεδιαστής μιλάει για το αντρικό μακιγιάζ, το bullying και τα παγώνια.
O Marc Jacobs μίλησε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Interview για το αντρικό μακιγιάζ ή guyliner, το bullying των παιδικών του χρόνων και το δικαίωμα να φοράει και να βάφεται κανείς όπως θέλει.
Αγόρια και μακιγιάζ.
Επί δεκαετίες ήταν ο φόβος και ο τρόμος των γονιών. Αν έβλεπαν λίγο μαύρο καζάλ κάτω από τα μάτια των γιών τους ερχόταν η καταστροφή του κόσμου: είσαι τοιούτος. Λίγο πιο δεκτικοί ήταν αν ήσουν χεβιμεταλάς ή γκοθ, αλλά τι ειρωνεία, θα μπορούσες και πάλι να ήσουν γκέι.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει σήμερα και το πολύ, λίγο ή καθόλου eyeliner στα μάτια ενός αγοριού είναι καθαρά θέμα γούστου.
Επίσης είναι και θέμα πειραματισμών.
Ο γνωστός και αγαπημένος σχεδιαστής Marc Jacobs, τις μέρες της καραντίνας, πειραματιζόταν με διάφορα είδη μακιγιάζ αλλάζοντας πρόσωπα και διαθέσεις.
Το περιοδικό Interview, στο τελευταίο τεύχος του, τον ρωτάει μερικά πράγματα για το guyliner και τα ταμπού.
Ο Marc Jacobs είπε ότι η ιστορία των αντρών που έβαφαν το πρόσωπο και τα μάτια τους πάει πίσω στην αρχαία Αίγυπτο του 4.000 π.Χ. Τα χρόνια, οι άγριοι πόλεμοι, οι επαναστάσεις, η φτώχεια, οι αλλαγές στις θρησκείες και τα πρότυπα ομορφιάς έκαναν το αντρικό μακιγιάζ να συνηθίζεται κυρίως στην άρχουσα τάξη, σε βασιλείς, ιερείς ή σε θεατρίνους. Πάντα χρειαζόταν μία δικαιολογία αν και είναι στην ανθρώπινη φύση να θέλει να στολίζεται. Ακόμα και τα παραδείσια πουλιά όπως το αρσενικό παγώνι, επιδεικνύουν το πλούσιο φτέρωμά τους για να προσελκύσουν το θηλυκό. Οι άντρες της γενιάς του ‘60 που άρχισαν να στολίζονται με χρώματα, σχέδια, κοσμήματα και νέα κουρέματα ονομάστηκαν «η γενιά των παγωνιών». Η κοινωνία σήμερα είναι πιο ανεκτική αλλά όχι εντελώς. Μπορεί να θεωρηθεί γελοίος ένας μακιγιαρισμένος άντρας στο σούπερ μάρκετ αλλά όχι στο κόκκινο χαλί. Είναι γιατί θέλουμε τα είδωλά μας να τα βλέπουμε σπουδαία, τέλεια, μεγαλύτερα από την κανονική ζωή. Το αντρικό μέικ-απ μπορεί να γίνεται αποδεκτό αν θέλεις να καλύψεις ένα σπυράκι αλλά ακόμα είναι ταμπού να βάφεσαι λίγο εντονότερα, με «γυναικείο» μακιγιάζ.
Το guyliner, μπορεί να είναι μία λέξη που θολώνει τις ενοχές, αλλά δεν παύει να εννοεί το eyeliner. Δεν έχει φύλο το μολύβι. Είναι όπως το παλτό, λέει ο Jacobs που, για αυτόν είναι παλτό για όλους -άντρες και γυναίκες. Απλώς μπορεί να το έχεις αγοράσει στο τμήμα με τα γυναικεία. Το ίδιο έχει αρχίσει να ισχύει και με το βάψιμο των νυχιών. Ή με το ότι όλο και περισσότεροι (ετεροφυλόφιλοι) άντρες διορθώνουν λεπτομέρειες στα φρύδια τους αν και αυτό δεν θεωρείται «επιλήψιμο» γιατί δεν περιλαμβάνει γκλίτερ και χρώματα. Είναι υποκρισία όλα να μετριούνται στην ποσότητα και στην ένταση των χρωμάτων.
Η Σίσσυ Πετροπούλου μιλάει για το μακιγιάζ, τις διασημότητες, τον κορωνοϊό, τα ναι και τα όχι.
Ο Jacobs θυμάται πόσο bullying είχε υποστεί στα σχολικά του χρόνια επειδή είχε μακριά μαλλιά, φορούσε έντονα χρώματα και στόλιζε τα ρούχα του. Όταν, μετά από έναν ξυλοδαρμό είχε πάει στη δασκάλα του κλαίγοντας, εκείνη του είπε: «Άκου με, σε φωνάζουν κορίτσι μόνο και μόνο επειδή είσαι πιό όμορφος από αυτούς». Με αυτή τη σκέψη μπόρεσε ο νεαρός Marc να αποκτήσει αυτοπεποίθηση που φαίνεται άλλωστε, όχι μόνο στις συλλογές του αλλά και στα πειράματα μακιγιάζ που έκανε αυτόν τον ελεύθερο χρόνο του «Μένουμε Σπίτι».
Αυτό που συνηθίζει να κάνει τώρα πια, είναι να διορθώνει λίγο τα φρύδια του πριν βγει έξω αλλά μερικές φορές του αρέσει απλώς να χαλαρώνει στο σπίτι δοκιμάζοντας ένα θεότρελλο μακιγιάζ με μπλε σκιά χωρίς να τον νοιάζει αν είναι τέλειο βάψιμο ή όχι. Και μετά προσθέτει και λίγο μαύρο γύρω από τα μάτια. Και μετά αρχίζουν οι selfies. Γιατί, όπως λέει «Γαμώτο, βαριέμαι. Γιατί να μην το κάνω;» Το να στολίζεσαι χωρίς να έχεις καν να βγεις από το σπίτι, αυτό είναι glamorous.
Ο ψυχαναλυτής του, του λέει «Είσαι στη Νέα Υόρκη, είναι ασφαλές το μέρος εδώ. Μπορείς να φορέσεις ψηλοτάκουνα στο δρόμο, να έχεις βαμμένα νύχια, κολιέ από πέρλες, μία τσάντα Kelly και λεοπάρ παλτό και να νοιώθεις άνετα. Αλλά είσαι προνομιούχος. Έχεις την πολυτέλεια να ζεις εδώ αλλά στα περισσότερα μέρη του κόσμου δεν θα μπορούσε κάποιος να το κάνει. Εδώ θα γυρίσουν και θα σου πούνε Work it, diva, και τα σχετικά».
Είναι η αίσθηση, λέει ο Jacobs, του ότι τώρα δεν είμαι 7, είμαι 57 και μπορώ να το κάνω όσο θέλω και κανένας δεν θα μου την πέσει.
