Γράμμα στο Άττικα: Σώστε τα Χριστούγεννα, πλιζ!

Το Attica δεν στόλισε ακόμα. Πολύ κρίμα. Τρία χρόνια τώρα στην Αθήνα κάθε που έφταναν τα Χριστούγεννα κι όλες τις γιορτινές μέρες, τα χιλιάδες λαμπάκια της πρόσοψής του μεταμόρφωναν στα μάτια μου το ογκώδες κτίριο σε τεράστιο χρυσαφί χείμαρρο που χυνόταν από την κορυφή του στα πεζοδρόμια, πλημμυρίζοντας περαστικούς, αυτοκίνητα και νταουντάουν Άθενς με φωταψία φινλανδονορβηγικού Σέλλας. Το Attica δεν στόλισε ακόμα, γράφω αυτό το σημείωμα πρώτη Δεκέμβρη και παρηγοριέμαι κάπως: μπορεί να είναι πολύ νωρίς, μπορεί αύριο το πρωί, με τα κοκόρια στις εξίμιση που έρχομαι στην εφημερίδα κι ακόμα παίζουν ίχνη σκοταδιού μέσα στα σπάργανα της νέας μέρας, να διασχίσω την Πανεπιστημίου και η λαμπερή φωτοχυσία του Attica, να φιλιέται με τα σκοτοδινί σύννεφα του χειμώνα, ξορκίζοντας κάπως και τον μετεωρολογικό αλλά και τον υπαρξιακό ζόφο της Covid 19 (δεν είναι μόνο ένας ιός που εξοντώνει ανθρώπους, ε;). Ποιος ξέρει. Δεν ξέρω.

Το στολισμένο Attica μεταμόρφωνε την Πανεπιστημίου σε γνήσια ευρωπαϊκή λεωφόρο, οι λάμψεις διαχέονταν ως και στα κτίρια του Τσίλερ παρακάτω, η Πανεπιστημίου μου θύμιζε αεροδιάδρομο, μπορούσε το μυαλό μου να πετά στα παρισερί Λαφαγιέτ και τα λοντόνερι Χάροντς, τρία χρόνια τώρα στην Αθήνα το λαμπρά στολισμένο Attica με ρομάντζαρε ασύστολα σε κοσμοκρίστμας και ξερό πανετόνε, γιατί ξέχασα να πω πως η Πανεπιστημίου μου φωτοβολούσε και σαν Βία Κοντότι. Σνιφ. Θέλω να συμβάλω, να μπω στο σάιτ τους, να κυβερνοψωνίσω κι, αν μου ζητήσουν κάτι σε τέλος φωτοχαρτοσήμου, φωτοσυνεισφοράς, λάιτ τιπ 2 ευρώ, θα το χρεωθώ με πολλή χαρά.

Η χριστουγεννιάτικη Πανεπιστημίου χωρίς τις λάμψεις του πλέον μου φαντάζει με λαβωμένη Fox Base Alpha - τρία χρόνια τώρα στην Αθήνα, στον προσωπικό μου χάρτη διαδρομών, η λεωφόρος είναι ό,τι πιο αγαπημένο και κομβικό, τη διασχίζω πάντα με μια αγάπη και μια ψυχική ανάταση όπως έκανα στη Θεσσαλονίκη όταν περπατούσα στην Τσιμισκή. Η Β. διαφωνεί, λέει πως με την Τσιμισκή πιο πολύ μοιάζει η Ερμού κι ότι η Πανεπιστημίου πιο πολύ της κάνει για την 2310 Εθνικής Αμύνης, έτσι κατηφορικά όπως και οι δυο δρόμοι μας έβγαζαν και συνεχίζουν να μας βγάζουν στη δουλειά μας. Τρέχα γύρευε. Το θέμα είναι πως το Attica δεν φόρεσε φέτος τα λαμπάκια του κι αυτό είναι κάτι που με θλίβει μαζί με το «συνολικόν» του θέματος. Τι σας λέω τώρα. Αλλά και θα το πω: μήπως μας διαβάζει ο κύριος ή κυρία Attica; Πολύ θα το εκτιμούσα, αν και η Β. το πρωί μου είπε «έλα, καημένε, έχουν χίλια προβλήματα να λύσουν οι άνθρωποι, σιγά μην και τα μείον λαμπάκια σου να είναι το κορυφαίο τους». Δεν ξέρω...