Γιατί εμπιστευόμαστε τον Άκη Πετρετζίκη;

Ρωτάω την Άρτεμη. «Ποιανού ήταν η συνταγή για τα μελομακάρονα;», «Του Άκη, φυσικά» μου απαντάει εκείνη. Αυτό το «φυσικά» της βγήκε πιο αυθόρμητα από το αν τη ρωτούσες το όνομά της και εκεί ήταν η στιγμή που σκέφτηκα πώς γίνεται να έχουμε συσχετίσει την τέχνη της μαγειρικής και την καθημερινότητά μας με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο; Όπου και να κοιτάξεις, σε άρθρα, στην τηλεόραση, στα social media, στο ΥouΤube, όλοι όταν αναφέρονται σε μαγειρικά skills, φέρνουν στο μυαλό τους τον Άκη. «Ποιος νομίζεις πως είμαι για να έφτιαξα το προφιτερόλ μόνος μου, ο Πετρετζίκης;». Αυτό πάει να πει καθολική αποδοχή και επιτυχία. Αυτό είναι επίτευγμα του Άκη Πετρετζίκη, του πρώτου Έλληνα Master Chef που σίγουρα δεν αρκέστηκε σε αυτό για την τόσο μεγάλη επιτυχία του.

Ο Άκης γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1984 στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη σχολή μαγειρικής Le Monde το 2004, οπότε και μετακόμισε στην Αθήνα. Το 2006 πήρε την απόφαση με τα λιγοστά χρήματα που είχε μαζέψει να μετοικήσει στην Αγγλία, χωρίς κάποιο έτοιμο επαγγελματικό πλάνο, και λίγο πριν απογοητευτεί και ξεμείνει από χρήματα, έκανε ένα δοκιμαστικό σε ένα εστιατόριο λίγο έξω από το Λονδίνο. Ο λόγος που αναφέρομαι σε αυτό είναι ότι στη συνέντευξή του στην Ελεωνόρα Μελέτη αρκετά πρόσφατα, όπου αποκάλυψε το success story του, ανέφερε ότι ο σεφ είχε μείνει έκπληκτος από τη συνταγή που εκτέλεσε ο Άκης, αλλά την επόμενη μέρα αφού προσλήφθηκε, αντιλήφθηκε ότι δεν ξέρει να μαγειρεύει πραγματικά, απλώς να εκτελεί συνταγές, καθώς η διαδικασία του πουρέ που μας φαίνεται τόσο εύκολη, ήταν άγνωστη σε εκείνον. Παρόλη τη λαμπρή καριέρα του σε νεαρή ηλικία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και παρότι είχε φτάσει πολύ κοντά στον αρχικό στόχο του, «αυτό που σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς» όπως λέει και ο ίδιος, το να είναι υπεύθυνος σε ένα εστιατόριο ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη, αποφάσισε να το ρισκάρει και να έρθει στην Ελλάδα για να πάρει μέρος στο ριάλιτι σόου του Master Chef. Όχι όμως για τη δόξα και τη φήμη και, αν τον παρακολουθήσετε, θα αντιληφθείτε πόσο ταπεινός και αληθινός είναι καθώς, όπως δηλώνει και ο ίδιος, δεν κατέχει πολύ τη διπλωματία, αλλά όταν παίρνεις μέρος σε έναν διαγωνισμό, πας με τη θέληση και νοοτροπία της πρωτιάς.

Αυτή η ανησυχία, η πάλη με τον εαυτό του για το αν έχει πάρει την σωστή απόφαση, η αποφασιστικότητα και η δύναμη τον βοήθησαν να είναι σήμερα αυτό που όλοι θαυμάζουμε και αναφερόμαστε καθημερινά. Αυτή η οικεία φωνή και ερωτεύσιμος, θα έλεγε κανείς, σεφ της διπλανής πόρτας (βλέπε Emily in Paris), που μπορείς να ταυτιστείς μαζί του είναι η συνταγή της επιτυχίας του. Όταν πρωτοεμφανίστηκε στην τηλεόραση σε κάποια πρωινή εκπομπή, παραδέχτηκε ο ίδιος ότι μια συνταγή του δεν πέτυχε και ο κόσμος του έστελνε δεκάδες μηνύματα απογοήτευσης, ενώ ο ίδιος ήταν σίγουρος ότι τα υλικά και οι αναλογίες ήταν σωστές. Όταν όμως προσπάθησε στο σπίτι της γειτόνισσάς του με απλά μαγειρικά σκεύη και συσκευές, είδε ότι δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Εκεί έβαλε στοίχημα με τον εαυτό του, να μπορέσει να εξηγήσει καθημερινές συνταγές με τον πιο απλό τρόπο, ώστε κάθε μάγειρας/μαγείρισσα ή γονιός να μπορεί να εκτελέσει όλες τις συνταγές του, γιατί ο καθένας δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να μην του πετυχαίνουν οι συνταγές και να χρειάζεται να αγοράζει διπλά ή τριπλά τα υλικά που θα χρειαστεί.

Αυτός είναι ο Άκης. Ο άνθρωπος που βγήκε από τη νοοτροπία τού να φτιάχνει πιάτα βασισμένα σε στοιχεία εντυπωσιασμού και έμαθε στον ελληνικό λαό χιλιάδες τρόπους και εναλλακτικές για καθημερινές συνταγές. Άμεσος, αξιόπιστος και αξιοκρατικός. Έτσι ξεκίνησε και το κανάλι του στο YouTube, που πλέον μετράει χιλιάδες συνταγές και subscribers, στην αρχή με σχεδόν μηδενικά έσοδα, όπως και το πρώτο του βιβλίο μαγειρικής, που εκδόθηκε με δικιά του παραγωγή, χωρίς εκδοτικό οίκο, γιατί ο Άκης θέλει να είναι κύριος του εαυτού του, δίνοντας τη ζωή του στην τέχνη αυτή, την οποία μοιράζεται τόσο απλόχερα με τον κόσμο, αλλά και το ελληνικό αλλά και ξένο κοινό τον έχει αγκαλιάσει και αναδείξει σε μαγειρικό ήρωα. Όταν λοιπόν κάποιος αντιμετωπίζει την δουλειά του με κοινωνική ευθύνη και τελειομανία (πάντα με την θετική της έννοια), είναι λογικό να γίνεται σεβαστός και αγαπητός από το κοινό και όλοι να ακολουθούν πιστά κάθε βήμα του. Αυτός, λοιπόν, είναι ο Άκης μας.