Το όνομά της μέσα σε μια νύχτα έγινε σύνθημα
Αφιέρωμα: Τα τραγούδια, η τηλεοπτική πορεία και η ζωή της ιταλίδας ερμηνεύτριας και παρουσιάστριας Ραφαέλα Καρά, που πέθανε σε ηλικία 78 ετών.
Το πρώτο Σαββατόβραδο του 1970 η Ιταλία στέκεται μπροστά στην τηλεόραση για να παρακολουθήσει το αγαπημένο της θέαμα. Χορός, τραγούδι, μεγάλα ονόματα, Canzonissima. Η «τίγρης της Κρεμόνα», η κατά κόσμο Mina έχει αποσυρθεί στον Όλυμπο και την εκπομπή θα παρουσιάσει ένα πρόσωπο που δεν έχει δισκογραφία, δεν έχει ποζάρει σε εξώφυλλα, δεν έχει πλήθος θαυμαστών να την αποθεώνουν. «Μα δεν είναι καν παρουσιάστρια», κριτικάρουν τα ιερά τέρατα του χώρου. Έχουν δίκιο. Είναι απλώς ένα φυσικό φαινόμενο, ένας ποταμός, μια καταιγίδα, ένα από τα θαύματα του γυάλινου κόσμου. «Μα τι μέρα, γεμάτη κίνηση» τραγουδάει με σκέρτσο, η χορωδία συνοδεύει “ma che musica maestro”, στο τέλος των τίτλων-υπερπαραγωγή οι θεατές του θεάτρου Delle Vittorie της Rai χειροκροτούν με τον ενθουσιασμό των ανθρώπων που έρχεται στο σπίτι η ανιψιά και μετατρέπει μια βαρετή βραδιά σε πάρτι. Το όνομά της μέσα σε μια νύχτα γίνεται σύνθημα. Raffaella Carrà κοινώς Raffa!
Το πρόγραμμα ποικιλιών έσβησε στις 16.20 της Δευτέρας 5 Ιουλίου 2021. Εδώ και λίγο καιρό το σήμα τρεμόπαιζε, πάγωναν τα πλάνα με το μικρό ελαστικό κορμί, το μεγάλο χαμόγελο σκοτείνιαζε, η δύναμη της φύσης έχανε την χαρακτηριστική της ενέργεια. Αυτή που την είχε οδηγήσει στην κορυφή του star system, που δεν περιοριζόταν στην χερσόνησο, που είχε συνδυαστεί με την σιδερένια θέληση, που την έκανε διαρκές σύμβολο αισιοδοξίας και χαράς.
Οι τελευταίοι μήνες ήταν σκληροί, αλλά τους κράτησε για εκείνη. Η διατήρηση της λαμπερής ανάμνησης ήταν μία ακόμα κίνηση αγάπης προς τα εκατομμύρια της τηλεοπτικής της οικογένειας, στα παιδιά και στα εγγόνια που είχε αποκτήσει με ένα εντελώς δικό της τρόπο. Χάρη στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Amore είχε βρει αναδόχους γονείς σε 150.000 παιδιά που είχαν ανάγκη.
«Αυτό μάλιστα, ήταν το αγαπημένο μου πρόγραμμα», ήταν η πρόταση που έκλεινε τις συνεντεύξεις της. Η αλήθεια είναι ότι οτιδήποτε παρουσίαζε στην τηλεόραση ήταν προϊόν καρδιάς, πείσματος και πειθαρχίας. Δούλεψε την κίνηση, την φωνή, το περιεχόμενο των εκπομπών της, το ταλέντο της ήταν μαγνήτης που πολύ νωρίς τράβηξε τους ογκόλιθους του ιταλικού θεάματος. Ο τεράστιος Alberto Sordi βρέθηκε στο πλευρό της για να λανσάρουν ένα χορό δική της έμπνευσης, το “Tuca Tuca” που αποτελεί και την πρώτη της τεράστια μουσική επιτυχία.
Από την πρώτη εκπομπή η τηλεθέαση ήταν θηριώδης, έφτασε να την παρακολουθούν 25 εκατομμύρια δηλαδή ένας στους δύο ιταλούς, αλλά οι συζητήσεις δεν είχαν σχέση με αριθμούς, αφορούσαν κυρίως στην αυθάδειά της. Μπήκε στα καθολικά σπίτια την ώρα του φαγητού κουνώντας τους γοφούς, φορώντας μίνι και αφήνοντας σε κοινή θέα τον αφαλό που μέχρι τότε αποτελούσε απαγορευμένη περιοχή τηλεοπτικής κάλυψης. Σκάνδαλο που δεν ήταν το μόνο. Τραγούδησε πόσο ωραίο είναι να κάνεις έρωτα από την Τεργέστη και κάτω, ευχήθηκε στα κορίτσια που αλλάζουν εραστές, φωτογραφήθηκε με στολή καλόγριας η οποία κατέληγε σε ένα ζευγάρι ζαρτιέρες. «Έμαθε στην γηραιά Ευρώπη τη χαρά του σεξ», έγραψε ο Guardian, αλλά η Carrà δεν έχει την ανάγκη των δημοσιογράφων για να επιβεβαιωθεί. Της το φώναξαν από τα Gay Pride όλου του κόσμου, κράτησε στα χέρια το βραβείο «Παγκόσμια Γυναίκα για την Απελευθέρωση», η είδηση του θανάτου της πλήγωσε αυτούς που στα τραγούδια της βρήκαν έμπνευση για να «αφήσουν την καρδιά τους να εκραγεί», όπως προέτρεπε τον χιλιοταλαιπωρημένο “A far l amore comincia tu”.
Η τελευταία της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν πριν από μόλις ενάμιση χρόνο. Σαν να μην είχε περάσει ούτε μέρα από εκείνο το σαββατόβραδο του 1970, χόρεψε, τραγούδησε, μίλησε, γέλασε βροντερά, με την ψυχή της. Εκεί εξομολογήθηκε ότι αυτό που άφησε στη μέση ήταν η επιθυμία της να γίνει ζωγράφος. Πρόκειται για μισή αλήθεια. Μπορεί να μην έπιασε πινέλα και λαδομπογιές, όμως το Rafaella το δανείστηκε από τον ζωγράφο Rafaello Sanzio, από το χώρο της φουτουριστικής ζωγραφικής πήρε και το επώνυμο της, φόρος τιμής στον καλλιτέχνη Carlo Carrà.
«Παρά τις δυσκολίες που έχει ο κλάδος, δεν το μετανιώνω κι ας έχω πει πολλές φορές στις απογοητεύσεις μου το αντίθετο»
Όταν γεννήθηκε, στο μαιευτήριο έγραψαν Maria Roberta Pelloni. Ήταν 18 Ιουνίου 1943. Το νέο δεν απασχόλησε τις εφημερίδες της γενέτειράς της Bologna. 77 χρόνια αργότερα, τα μέσα όλου του κόσμου αποχαιρέτησαν την Raffaella Carrà και μαζί τον ενθουσιασμό μιας εποχής που τώρα πια ελάχιστα την θυμίζουν.
«Με το θάνατο της κλείνει η αυλαία σ’ αυτό τον τύπο της τηλεόρασης που ήταν κομψή, χαρούμενη, απλή και γεμάτη μουσική. Πιστεύω ότι οι ιστορικοί θα πουν ότι με την Rafaella τελείωσε η τηλεοπτική belle epocue», δήλωσε ο συνάδελφος της Renzo Arbore. «Για μένα ήσουν η μοναδική βασίλισσα. Ή μάλλον όχι για μένα. Για ολόκληρο τον κόσμο», συμπλήρωσε η Laura Pausini.
«Rafaella, μαζί σου πέταξε στον ουρανό ένα κομμάτι από τη ζωή μας. Το πιο χαρούμενο», ήταν ο αποχαιρετισμός του ζεύγους Adriano Celentano και Claudia Mori. Ο Tiziano Ferro σπαράζει. «Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι τελείωσαν οι στιγμές που γελούσαμε σαν τρελοί». Ο πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας Sergio Mattarella είναι το ίδιο συγκινημένος. «Μας μετέδωσε με ταλέντο και συμπάθεια ένα μήνυμα κομψότητας, ευγένειας και αισιοδοξίας».
Είναι η ώρα του finale. Το Delle Vittorie είναι πάλι γεμάτο, οι χορευτές φωνάζουν “Carrà-Carrà” και παραφράζουν λίγο τους τίτλους του Canzonissima. «Μα τι μουσική μας έπαιξες, maestro».
«Όπως όλοι οι μεγάλοι, ήξερε να μιλά και να αγγίζει τους πιο απλούς ανθρώπους»
Υπόκλιση.
Διάλεξαν κάτι πιο καλλιτεχνικό και πιο εύηχο για να κάνουν καριέρα
