Βρείτε κάποιον να σας εκτιμά όπως ο Roberto Benigni τη Nicoletta

Τις περισσότερες φορές που παρακολουθούμε τα διεθνή φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις επικεντρωνόμαστε στο κόκκινο χαλί και στο τι φόρεσαν οι celebrities καταφθάνοντας. Κάποιες φορές ωστόσο υπάρχουν στιγμές που καταφέρνουν να κερδίσουν το ενδιαφέρον μας και γίνονται viral για όλους τους σωστούς λόγους. Μία από αυτές ήταν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, όταν ο Roberto Benigni, ο διάσημος ιταλός σκηνοθέτης και ηθοποιός παρέλαβε ένα Χρυσό Λέοντα για το έργο της ζωής του.

Η μεγάλη αίθουσα του Palazzo den Cinema ήταν κατάμεστη και ο Roberto αποφάσισε να αφιερώσει τα λίγα λεπτά του επί σκηνής για να κάνει μια αφιέρωση -ερωτική εξομολόγηση στην επί 40 χρόνια σύζυγό του, Nicoletta.

«Αυτή τη στιγμή θέλω να αφιερώσω μια σκέψη στη Nicoletta Braschi που βρίσκεται εδώ στην αίθουσα. Tα έχουμε κάνει όλα μαζί επί 40 χρόνια, ξέρω μόνο έναν τρόπο να μετράω τον χρόνο: με εσένα και χωρίς εσένα. Δεν μπορώ να σου αφιερώσω αυτό το Λιοντάρι αλλά μπορούμε να το μοιραστούμε. Παίρνω εγώ την ουρά, για να σου δείξω τη χαρά μου κουνώντας τη, και παίρνεις τα υπόλοιπα. Ειδικά τα φτερά είναι δικά σου, γιατί αν έχω ποτέ κάνει κάτι που "απογειώθηκε" το οφείλω σε σένα, στο μυστήριο, τη γοητεία, την ομορφιά, τη θηλυκότητά σου, το ταλέντο σου σαν ηθοποιός. Είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες έχουν κάτι που οι άντρες δεν καταλαβαίνουν, είναι ένα πραγματικά ατελείωτο και πανέμορφο μυστήριο. Είχε δίκιο ο Groucho Marx όταν έλεγε ότι "οι άντρες είναι γυναίκες που δεν τα κατάφεραν". Και είναι η αλήθεια. Δεν θα μπορούσα να είμαι σαν εσένα Nicoletta. Αν έχω κάτι κάνει καλό στη ζωή μου, πάντα πέρασε μέσα από το φως σου. Θυμάμαι όταν σε γνώρισα, εξέπεμπες τόσο φως που σκέφτηκα ότι ο Κύριος όταν σε δημιούργησε ήθελε να χαρίσει στον ουρανό άλλον έναν ήλιο. Ο δικός μας ήταν ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, με μια αιώνια ματιά».

Λίγα μάτια κατάφεραν να μείνουν ασυγκίνητα στο τέλος αυτής της αφιέρωσης και δικαιολογημένα. Αν αξίζει κάτι είναι να βρεις έναν άνθρωπο που θα σε αγαπάει και θα σε εκτιμάει το ίδιο μετά από 5 μέρες ή 11 μήνες ή 40 χρόνια.