«Μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις που έχω από τα παιδικά μου χρόνια, είναι η μητέρα μου πάντα όποτε πηγαίναμε στην Αθήνα να με τρέχει μαζί της στα υφασματάδικα του κέντρου για να δει και να ψωνίσει καινούρια υφάσματα και να τα ράψει μόλις γυρίσουμε. Ως παιδί μου φαινόταν εφιαλτικό και το υπέμενα καρτερικά. Ωστόσο μεγαλώνοντας, το να δημιουργείς με υφάσματα ένα ρούχο μοναδικό απ’ την αρχή άρχισε να με γοητεύει» θα μου η πει η Ελένη Κουμπή, μια νεαρή σχεδιάστρια με βάση το νησί των Σπετσών, που κάνει το δικό της ξεκίνημα στον χώρο της μόδας με επιρροές από την λαογραφία του τόπου της.
Στην Αθήνα ήρθε το 2010 για να σπουδάσει στο Τμήμα μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στο ρούχο. Το 2021 ξεκίνησε επίσημα τη δραστηριότητα της, ένα brand με ελληνικά στοιχεία, που περιλαμβάνει ρούχα βιώσιμα, ραμμένα στο χέρι, από φυσικά υλικά, στα χνάρια των σχεδιαστών νέας γενιάς που στρέφονται στην κουλτούρα του slow fashion.
Η πρώτη της συλλογή κέρδισε τις εντυπώσεις, την αποτελούσαν μεταξωτά μαντήλια με εικόνες και παραστάσεις εμπνευσμένες από τις Σπέτσες κυρίως, όπως το ελληνικό καλοκαίρι στο νησί, με το αμαξάκι και τη μυθική γοργόνα και το επετειακό μαντίλι με τα πρόσωπα γνωστών ηρώων του 1821, και μια μικρή συλλογή από ρούχα που παραπέμπουν στις παραδοσιακές φορεσιές της Ελλάδας.
«Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι τα χειροποίητα στοιχεία που λειτουργούν με σύγχρονο τρόπο στα ρούχα. Όπως για παράδειγμα το τοπ της Χίου που απεικονίζει ένα μαστιχόδεντρο, ολοκέντητο από χρυσοκλωστή, μαργαριτάρια και πέτρες σιτρίν για να κάνουν το εφέ της μαστίχας, και εμμέσως παραπέμπει στη Χίο. Ή τα 3D μεταξωτά λουλούδια από οργάντζα που κεντήθηκαν στο φόρεμα της Σκοπέλου αντί για τα υφαντά λουλούδια που υπάρχουν στην παραδοσιακή φορεσιά. Θα ήθελα στο μέλλον να κάνω χρήση της τεχνολογίας 3Dprinting και να δημιουργήσω ρούχα που να συνδυάζουν τα παραδοσιακά στοιχεία και τις δυνατότητες του σήμερα» εξηγεί η σχεδιάστρια.
Αυτό το διάστημα ετοιμάζει μια καλοκαιρινή ready to wear κολεξιόν με ρούχα πιο εύκολο να φορεθούν σε καθημερινή βάση ενώ δουλεύει και πάνω σε καινούριες προσθήκες ρούχων εμπνευσμένων από Κρήτη, Αστυπάλαια, Ύδρα και άλλες περιοχές της Ελλάδας. Για κάθε ένδυμα, στήνει στο αντίστοιχο σημείο ατμοσφαιρικές φωτογραφίσεις που υμνούν όχι μόνο τον εκάστοτε τόπο και τις παραδόσεις του αλλά και την γυναικεία φύση.
«Η Couture Grecque αποτελείται από σύγχρονα ρούχα υψηλής ραπτικής εμπνευσμένα από τις παραδοσιακές φορεσιές της Ελλάδας, η οποία φέτος πήγε ένα βήμα παραπέρα, καθώς επισκέφτηκα τις περιοχές αυτές, και φωτογράφισα το κάθε ρούχο δίπλα στα αυθεντικά παραδοσιακά ρούχα που αποτέλεσαν έμπνευση γι’ αυτό. Μέχρι στιγμής υπάρχουν ρούχα εμπνευσμένα από τη φορεσιά των Σπετσών, των Ιωαννίνων, της Σκοπέλου, της Χίου, της Καρπάθου, των Σαρακατσάνων και το Αθηναϊκό καβάδι. Θα τη χαρακτήριζα μια ιδιαίτερη συλλογή, καθώς έχει δανειστεί την αρχοντιά από τα παραδοσιακά αλλά έχει και έναν αέρα φρεσκάδας από τα σύγχρονα ρούχα.
Έρχομαι σε επαφή με τοπικούς πολιτιστικούς ή χορευτικούς συλλόγους, οι οποίοι έχουν ήδη δικές τους φορεσιές, και τους εξηγώ τη δουλειά μου και τι ακριβώς θα ήθελα. Έτσι με φέρνουν σε επαφή με γυναίκες του εκάστοτε τόπου τις οποίες φωτογραφίζω με τα παραδοσιακά τους ρούχα ενώ μια φοράει το σύγχρονο ρούχο ανάμεσά τους. Για τα συγκεκριμένα μέρη που γίνονται οι φωτογραφίσεις συνήθως έχω κάνει μια μικρή έρευνα από πριν και έχω εντοπίσει κάποια σημεία που μου φαίνονται όμορφα και με ενδιαφέρον αλλά πάντα ρωτάω και τους ανθρώπους του τόπου, καθώς εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα. Αυτός ο σχεδιασμός βέβαια, μπορεί να αλλάξει και τελευταία στιγμή εξαιτίας εξωτερικών παραγόντων όπως βροχή, αέρας, λιγότερος χρόνος από όσο αρχικά υπολογίζαμε κλπ. Στη Σκόπελο για παράδειγμα είχαμε τόσες επιλογές και τόσα όμορφα μέρη και εν τέλει λόγω κακοκαιρίας κάναμε όλη τη φωτογράφιση στο αρχοντικό Βακράτσα το οποίο βέβαια μας αποζημίωσε με το παραπάνω.»
Το επιχειρείν στην Ελλάδα είναι πρόκληση για τους νέους ανθρώπους σαν την Ελένη αλλά και για οποιονδήποτε βρίσκεται στο ξεκίνημά του, την ίδια ώρα που οι νέοι σχεδιαστές έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ανταγωνιστικό χώρο μέσα στον οποίο καλούνται να ξεχωρίσουν. Όταν η Ιστορία γίνεται ένδυμα το ρίσκο και το στοίχημα είναι σαφώς μεγαλύτερο. Με την Ελένη συμφωνούμε πως η παράδοση μπορεί να γίνει μόδα μετά από μελετημένη έρευνα και την κατάλληλη υποδομή, ενώ ο σπόρος για την εξωστρέφεια έχει φυτευτεί.
«Ακόμα και αν κάποιος δεν αναπαράγει ή αντιγράφει την παραδοσιακή φορεσιά ως έχει, αλλά απλά εμπνέεται από αυτήν όπως κάνω και εγώ, θα πρέπει να στέκεται απέναντί της με τον προσήκοντα σεβασμό αφενός και αφετέρου η γνώση της να είναι καλά χωνεμένη ώστε να μπορεί να αποδοθεί ως δημιουργία. Τόσο το περιβάλλον του νησιού όσο και το οικογενειακό μου περιβάλλον μου έδωσε πολλά ερεθίσματα από την ελληνική λαϊκή παράδοση. Η μητέρα μου έχει μελετήσει τις παραδοσιακές φορεσιές και το λαϊκό πολιτισμό και έχει μάλιστα δημοσιεύσει σχετικές μελέτες ενώ ο πατέρας μου έχει επίσης ασχοληθεί με την ιστορική έρευνα. Οπότε όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με το σχέδιο μόδας, ήταν πολύ φυσικό να θελήσω να αξιοποιήσω τις παραστάσεις που είχα από την επαφή μου με την παραδοσιακή φορεσιά. Φυσικά το να μεγαλώνεις σε ένα τόπο με τόσο σημαντική ιστορία και παράδοση, σε βοηθάει να αναπτύσσεις ευκολότερα μια σύνδεση με της ρίζες σου και να συνειδητοποιήσεις ότι αυτά δεν είναι νεκρά στοιχεία αλλά έχουν ένα δυναμισμό που μπορεί να βγει δημιουργικά στο σήμερα. Η ομορφιά είναι κάτι το διαχρονικό που από μόνη της έχει την ικανότητα να εμπνέει όπου κι αν απεικονίζεται. Αυτά που έχουμε δει, αυτά που έχουμε διαβάσει και οτιδήποτε βιώνουμε, μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης, όπως για παράδειγμα έργα τέχνης, καθημερινές εικόνες, ιστορικά γεγονότα.»
Ακολουθούν κάποιες από τις φωτογραφίσεις. Τις υπόλοιπες δημιουργίες της Ελένης Κουμπή μπορείς να βρεις στο elenikoubi.com
Αποκλειστικές εικόνες από το μεγαλύτερο συγκοινωνιακό, αναπτυξιακό και περιβαλλοντικό έργο υποδομής στη Βόρεια Ελλάδα, το οποίο, έπειτα από δεκαετίες, παραδίδεται
17°
