Sun City: Μια πόλη αποκλειστικά για συνταξιούχους

Αν μέχρι χθες πιστεύατε ότι υπάρχουν χώροι όπου απαγορεύεται η είσοδος στους κάτω των 18 ετών αναθεωρήστε γρήγορα. Υπάρχει ένα μέρος στον πλανήτη όπου απαγορεύει την είσοδο στους κάτω των 55!

Μεγαλώνοντας με κομψότητα και χάρη

Ήταν την Πρωτοχρονιά του 1960 όταν κάτι συναρπαστικό ξεφύτρωσε στην έρημο της Αριζόνα. Μέχρι τότε, ο μέσος αμερικανός των νοτιοδυτικών πολιτειών είχε επισκεφθεί το αξιοθέατο της περιοχής του που ήταν το Γκραν Κάνυον, έβλεπε μανιωδώς στην τηλεόραση τη Λουσίλ Μπολ και τη Λάσι, μαγείρευε μοσχαράκι Στρογγανόφ, χόρευε με τον Έλβις Πρίσλει και περίμενε να βγει στη σύνταξη αγοράζοντας μια κουνιστή πολυθρόνα από οξιά και ένα ρολόι τσέπης για να βλέπει την ώρα. Μέχρι τότε όλα αυτά, γιατί στην ανατολή εκείνης της δεκαετίας εμφανίστηκε ένα άλλου είδους αμερικανικό όνειρο το οποίο απευθυνόταν στους γηγενείς και μάλιστα σε αυτούς που είχαν περάσει ηλικιακά τα πρώτα –ήντα!

Ξημερώνοντας 1η Ιανουαρίου του 1960 εκατοντάδες περίεργοι Αμερικανοί σχημάτισαν ουρές με τα αυτοκίνητά τους, σπεύδοντας να δουν από κοντά τι επιτέλους ήταν εκείνη η περίφημη Sun City που είχαν δει να διαφημίζεται στον Τύπο. Εμπνευστής της ήταν ο Del Webb, εργολάβος στο επάγγελμα, ο οποίος οραματίστηκε τη δημιουργία μιας κοινότητας συνταξιούχων, μια Disneyland ενηλίκων ουσιαστικά, στην οποία τα μέλη της –έχοντας πλέον ξεμπερδέψει με δουλειές, παιδιά και υποχρεώσεις- θα ζούσαν μια ανέμελη ζωή με δραστήριο lifestyle και με μοναδική έγνοια το πώς θα διασκεδάσουν και θα περάσουν καλά. Ό,τι έκαναν στα νιάτα τους δηλαδή.

Σε εκείνη την πρώτη παρουσίαση, ο Webb, αποκάλυψε στο ανυπόμονο κοινό 5 τύπους –μοντέλα σπιτιών με κήπο και υπόστεγο αυτοκινήτου και με τιμές πώλησης που κυμαίνονταν από 8,500 μέχρι 11,750 δολάρια και με επιπλέον 600 δολάρια αν κάποιος ήθελε air-condition.

O άνθρωπος ο οποίος είχε χτίσει τα διάσημα Beverly Hilton Hotel στο Μπέβερλι Χιλς και το Flamingo Hotel στο Λας Βέγκας, εκείνη την ημέρα έριχνε μια επιχειρηματική ζαριά με στόχο να πουλήσει ένα καινούργιο lifestyle. Αν κάποιος το σκεφτεί σήμερα, το σχέδιο που παρουσίασε τότε ήταν ανήκουστο για τα χρηστά ήθη της εποχής. Ποιος αμερικανός το ’60 θα άφηνε μεγαλώνοντας την οικογενειακή εστία και τις ρίζες του για να αγοράσει –με δάνειο- ένα σπίτι σε ένα άλλο μέρος και να ζήσει εκεί το υπόλοιπο της ζωής του; Τελικά όπως αποδείχτηκε πολλοί! Γιατί ενόσω η ερώτηση κυλούσε στην έρημο της Αριζόνα σαν δεμάτι από ξεραμένα χόρτα και οι επικριτές προφήτευαν ότι το σχέδιο θα αποτύχει και θα βυθιστεί στην άμμο, οι επίδοξοι κάτοικοι υπέγραφαν με ενθουσιασμό τις δόσεις του δανείου. Περισσότεροι από 100,000 άνθρωποι επισκέφθηκαν την πόλη μέσα σε τρεις ημέρες, πολλοί ήταν εκείνοι που αγόρασαν μέσα σε μια ώρα, ενώ η εταιρεία η οποία σχεδίαζε να πουλήσει 1,700 σπίτια μέσα σε 3 χρόνια, κατάφερε από τον πρώτο κιόλας χρόνο να πουλήσει 2,000! Και μάλιστα με κλιματιστικό το οποίο είχε ανακηρυχθεί τότε ως το πιο δημοφιλές αντικείμενο στην ηλιόλουστη πόλη δεδομένου των υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύσσονται στην Αριζόνα το καλοκαίρι.

Ο ενθουσιασμός είχε χτυπήσει κόκκινο και το πρωτοποριακό αυτό πείραμα ξαφνικά κινούνταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στις ράγες της επιτυχίας. Οι συνταξιούχοι άρχισαν να κρύβουν στο συρτάρι τα γυαλιά πρεσβυωπίας, την ώρα που η Sun City γινόταν πρώτο θέμα στις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής και ειδυλλιακά σποτάκια προβάλλονταν στις ειδήσεις και τα τηλεοπτικά shows. Η ικανότητά του εμπνευστή της να βλέπει μακριά από την εποχή του, του χάρισε το 1962 τον τίτλο του «Ανθρώπου της χρονιάς» και ένα εξώφυλλο στο περιοδικό Time. Το πάρτυ είχε ήδη ξεκινήσει.

Zήσε και άσε τους άλλους να γεράσουν

Σήμερα, στην πόλη της διασκέδασης οι φοίνικες και οι κάκτοι που είχαν φυτευτεί το ’60 έχουν αλλάξει κατά πολύ την εικόνα της κοινότητας, ενώ τα σπίτια έχουν αλλάξει και αυτά στη διάρκεια των χρόνων ακολουθώντας τις ανάγκες τις εκάστοτε εποχής. Το μόνο που δεν έχει αλλάξει στην πόλη είναι η διάθεση για ψυχαγωγία η οποία παραμένει πιστή στο μάντρα της χαράς που είχε πουλήσει τότε ο Webb στους πρώτους ηλιόλουστους Αμερικανούς. Η κοινότητα απαριθμεί 40,000 κατοίκους οι οποίοι συχνάζουν σε χοροεσπερίδες, παίζουν μουσική σε μπάντες, παρελαύνουν φορώντας φανταχτερά κοστούμια με πούλιες, και κάνουν πρόβες για το σόου συγχρονισμένης κολύμβησης. Ο μέσος όρος ηλικίας κυμαίνεται στα 73 έτη ενώ αυτό που θεωρούν συναρπαστικό όσοι ζουν σε αυτήν είναι ότι από το πρωί που ξυπνούν έχουν ένα σκοπό. Συνεχώς μαθαίνουν, παίζουν, χτίζουν κοινωνικές επαφές, είναι ενεργοί και ασχολούνται με κάτι. Η πόλη η οποία σχεδιάστηκε από την αρχή με το σκεπτικό να είναι αυτάρκης, διαθέτει κέντρα αναψυχής, επτά πισίνες, βιβλιοθήκες, καταστήματα, 8 γήπεδα γκολφ, νοσοκομείο και ένα νεκροταφείο, ενώ το μόνο που δεν διαθέτει είναι παιδιά. Σημειώστε ότι υπάρχουν περισσότερα από 130 κλαμπ, κάτι που σημαίνει ότι οποιαδήποτε δραστηριότητα και αν σκεφτεί κανείς, υπάρχει το αντίστοιχο κλαμπ για να κάνει εγγραφή. Ψάχνεις εναγωνίως να βρεις συμπαίκτη στο Mahjong (παραδοσιακό κινέζικο παιχνίδι με πλακίδια) ή να παίξεις γιουκαλίλι μπροστά σε κοινό; Τότε έχεις έρθει στο σωστό μέρος. Ο καθένας μπορεί να μάθει από το πώς να φτιάχνει κοσμήματα, να παίζει μπόουλινγκ ή ρακέτες και να ζωγραφίζει με πινέλα μέχρι να χορεύει, να τραγουδά, να κάνει καταδύσεις αλλά και φιγούρες ανεμίζοντας τα pompom της μαζορέτας. Δεν υπάρχει καμία έγνοια. Μόνο παιχνίδι και μια συνειδητή «παλινδρόμηση» στην νεανική ηλικία. Και πραγματικά φαντάζει παράδοξο το γεγονός ότι κάποιος που μπορεί να είναι γονιός μεγαλώνει και σπουδάζει τα παιδιά του φεύγει όμως αυτός πρώτος από το σπίτι για να ζήσει κάπου αλλού.Τα τελευταία χρόνια η κοινότητα η οποία δεν έχει σταματήσει να αναπτύσσεται και να γίνονται επενδύσεις σε αυτήν, καλωσορίζει τους κατοίκους 3ης γενιάς, αλλά και καινούργιους αγοραστές που έρχονται να καθορίσουν και αυτοί με τη σειρά τους τι σημαίνει το κλείσιμο ενός κύκλου και το άνοιγμα ενός άλλου. Επιπλέον μην μένοντας αμέτοχη στα θέματα που απασχολούν την εποχή μας, δημιούργησε και ένα LGBT κλαμπ θέλοντας να αγκαλιάσει το ζήτημα της διαφορετικότητας.

Και σίγουρα, μπορεί κάποιες αντίστοιχες καινούργιες, περισσότερο εντυπωσιακές κοινότητες που έχουν δημιουργηθεί στη χώρα να τραβούν τα φλας της δημοσιότητας, όμως οι κάτοικοι, οι μεσίτες και οι αναλυτές της αγοράς, θεωρούν ότι εκείνη η old κοινότητα στην Αριζόνα, που τότε, το μακρινό 1960 έδωσε μια καινούργια ερμηνεία στην έννοια της συνταξιοδότησης, κρύβει ακόμα μέσα της πολλή ζωή. Και αυτό είναι το μόνο σίγουρο, αφού οι κάτοικοι της Sun City δηλώνουν ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να φορέσουν τα παπούτσια του μπόουλινγκ και να κάνουν το επόμενο στράικ.