Του Σωτήρη Ποσπορέλη
Ξεκίνησα με τσόντες σε έντυπη μορφή. Τα μειονεκτήματα πολλά και διάφορα, με βασικότερα: ο περίεργος περιπτεράς στραβοκοιτούσε, το χρώμα ξεθώριαζε, οι σελίδες κολλούσαν μετά από παρατεταμένη χρήση. Μετά ήρθε το βίντεο! Τεράστια ανακάλυψη που έδωσε boost και boost-ο στην υλοποίηση του στόχου να κάνω σεξ με όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες. Όλα ξεκίνησαν σε ένα παλιό βιντεοκλάμπ. Pospo: «Γεια σας! Θα ήθελα μια ερωτική ταινία». Βιντεοκλαμπάς: «Ορίστε, αγόρι μου». Pospo: «Όσα παίρνει ο άνεμος;». Βιντεοκλαμπάς: «Υπέροχη ταινία!». Pospo: «Δε διαφωνώ, αλλά θα προτιμούσα το “Όσα παίρνει ο φάρυγγας”»!
Κι έτσι ξεκίνησε μια αψεγάδιαστη συνεργασία με τον provider μου. Κάθε μέρα γυρνούσα σπίτι με διαφορετική «κυρία», με χαρακτηριστική πλέον ευκολία. Είχα όραμα, είχα δυνάμεις και θέληση! Γνώρισα προσωπικά και συνευρέθηκα με την αφρόκρεμα του ανεξάρτητου οικιακού κινηματογράφου. Υπήρχε οικειότητα και συναδελφική αλληλεγγύη, όλες είχαν κάτι να προσφέρουν, αλλά κάτι τους έλειπε…
Μια μέρα είχα βάλει το νέο μου απόκτημα στο fast forward στους εκνευριστικούς τίτλους: δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο σε αυτή τη δουλειά. Ετοιμοπόλεμη στάση και… Την είδα, μπλόκαρα, με κοιτούσε κατάματα! Pause, rewind, για να ξανασυναντήσω εκείνο το βλέμμα. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία: δεν ήμουν μόνος! Η Βανέσα ντελ Ρίο ήμουν εγώ στη θηλυκή μου εκδοχή: αποφασισμένη, ασταμάτητη, αδίστακτη κι αχόρταγη! Ήμασταν εκεί και οι δύο, στις αντίθετες πλευρές ενός τζαμιού που χώριζε το «εικονικό» από το «πραγματικό», με μια μεγάλη όμως ειρωνεία να πλανάται στην ατμόσφαιρα: ο πραγματικός Σωτήρης την έβρισκε εικονικά, ενώ η εικονική Βανέσα την έβρισκε πραγματικά, κανονικά και με το νόμο!
Αυτό που μας συνέδεσε από την πρώτη στιγμή ήταν πως ό,τι κάναμε, δεν το κάναμε για τη δόξα, τη φήμη ή τα λεφτά. Το κάναμε απλά γιατί μας άρεσε! Η απόδειξη έρχεται διά στόματος της ίδιας της Βανέσα: «Δε μου ζήτησαν ποτέ να κάνω κάτι συγκεκριμένο σε ένα γύρισμα. Απλά έμπαινα στο πλατό, άναβαν οι κάμερες και ξεκινούσαμε. Δεν μπορείς να μου πεις “eat his ass”, διότι όλη την ώρα θα σκέφτομαι “τώρα πρέπει να γλείψω κώλο” και δε θα φαίνεται hot!». Αυτός ακριβώς ο αυθορμητισμός την έκανε να ξεχωρίσει ανάμεσα στις χιλιάδες των γυναικών που συνευρέθηκα.
Σαρκώδη χείλη, γιγαντιαίος μείζων θωρακικός και μέγας γλουτιαίος -όπου κάθε καλός χωρεί- περιέβαλαν τα δύο massive killing weapons της: την τεράστια κλειτορίδα της και την απαράμιλλη προστυχιά της! Οι «κωλοκαταστάσεις» που έζησε δίκαια της χάρισαν τον τίτλο «Βασίλισσα του Κώλου» (σαν την Ελισάβετ ένα πράμα, αλλά με μεγαλύτερο βυζί). Και τι οπίσθια! Ποτέ δε θα ξεχάσω τις μεγάλες στιγμές που έζησα όταν πρωτοείδα σε αβάν πρεμιέρ το «Devil in Miss Jones 3». Έμεινα μαλάκας, όνομα και πράγμα! Η Βανέσα δέχεται τις υπηρεσίες ενός αξιοπρεπέστατου κατά τα άλλα κυρίου, ενώ ταυτόχρονα με θρησκευτική ευλάβεια περιποιείται 8 «κοντάρια» ντροπαλών κυρίων, όπως ο Πίτερ Νορθ, που φορούν μάσκες γουρουνιών. Ως μουσικό χαλί, τα απολυτίκια των μετρ του είδους «The Dark Brothers» σε φα ελάσσονα. Με αυτή τη σκηνή κατάφερε το 1986 να αποσπάσει το πρώτο παρτουζοβραβείο! Η ίδια δήλωσε ταπεινά: «I did my job». Και τι job!
Γεννημένη το 1952 στα περίφημα στενά του Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, από τα γεννοφάσκια της πάλευε με το θανατηφόρο συνδυασμό γονιδίων που την προίκισαν οι μετανάστες γονείς της από Κούβα και Πόρτο Ρίκο. Είναι καθαρά θέμα ορμονών. Άλλοι γουστάρουν αδρεναλίνη, αυτή γούσταρε τεστοστερόνη! Αν ήσουν συμμαθητής της, θα την κατέτασσες στην κατηγορία «τσουλάκια» ή, αλλιώς, «γκόμενα που ήθελες πάντα να πηδήξεις, αλλά φοβόσουν να της την πέσεις, γιατί ήσουν σίγουρος ότι θα σου καθόταν». Γούσταρε να τη χουφτώνουν στα παιδικά παιχνίδια (κυνηγητό: αν σε πιάσω, θα σε κουτουπώσω) και να τη φωνάζουν «πόρνη»!
Μεγαλώνοντας ανακάλυψε την εφαψιομανία και γούσταρε να κωλοτρίβεται με αγνώστους μέσα στα λεωφορεία (τόσα χρόνια με τον ΟΑΣΘ, προκοπή δεν είδα). Η ζωή της; Όχι ό,τι ονειρεύεται μια καλόγρια: sex, drugs and… disco! Αρχικά πήρε τους δρόμους με τον Larry the Outlaw (πολύ ευχάριστος τύπος, παιδί για υιοθεσία!) και στη συνέχεια έγινε συνοδός. «Πηδούσε» με χαρακτηριστική «ευκολία» κάθε εμπόδιο στη ζωή της (κάτι σαν free running, παρκούρ ένα πράγμα), μιας και γι’ αυτήν η δουλειά ήταν η προέκταση ενός παιχνιδιού, με τη διαφορά ότι πληρωνόταν. Απλώς, ποτέ δε φαντάστηκε πόσο πολύ θα… έπαιζε! «Σπάζαμε πλάκα! Σπρώχναμε τα όριά μου, όπως κι αυτά της κοινωνίας, αλλά ποτέ δε φανταζόμασταν ότι θα μας βλέπανε να παίρνουμε τσιμπούκια σε φιλμ. Ξαφνικά άρχισα να βλέπω αφίσες με τη φάτσα μου στη Νέα Υόρκη και να με αναγνωρίζουν στο δρόμο! Μέσα σε μία νύχτα, το underground έγινε overground κι εμείς σταρ! Αν είσαι γυναίκα αρχέτυπο πουτάνας, τότε απλά το κάνεις. Οι περισσότεροι άντρες φοβούνται τέτοιου είδους γυναίκες, οπότε υποθέτω ότι εγώ είχα τον έλεγχο. Οι πιο πολλοί άντρες ούτε καν έχουν στο μυαλό τους ότι υπάρχουν τέτοιου είδους σπάνια πλάσματα, πόσο μάλλον ότι θα τα συναντήσουν (πόσα ξέρεις εσύ…).
»Παρόλο που είμαι της άποψης do whatever the fuck you want σχετικά με το σεξ, στις σχέσεις μου δεν είμαι έτσι. Φοβάμαι να αγαπήσω και να εμπιστευτώ, αν και ποτέ δεν είχα γκόμενους που να με χτυπούν ή να με κακοποιούν. Έχω μπει φυλακή, έχω γυρίσει σκηνές s/m που κόπηκαν λόγω βιαιότητας, έχω ζήσει τη φτώχεια και την κατακραυγή, αλλά ποτέ δε μετάνιωσα. Απλά αφέθηκα στην ωμή πλευρά της ζωής και την άφησα να με παρασύρει. And she’s given me quite a ride… Νίκησα το σύστημα και είμαι περήφανη που είμαι Πουτάνα με κεφαλαίο πι»!
Αλλά πουτάνα με άποψη που την καταθέτει στο περιοδικό «Black Men»: «Η μαύρη σεξουαλικότητα είναι πιο ωμή. Ίσως να οφείλεται στην καταγωγή· προέρχονται από ζεστές χώρες, φοράνε λιγότερα ρούχα, είναι συμφιλιωμένοι με το σώμα τους! Όταν μεγαλώνεις καταπιεσμένος, το μόνο που δεν μπορούν να σου αφαιρέσουν είναι η ψυχή, το κορμί σου, η σεξουαλικότητά σου. Αυτές οι γυναίκες δε φοβούνται να γίνουν βρόμικες, δεν έχουν ντροπή να δουν τσόντες, θέλουν να μάθουν να γλείφουν καλά. Με συμπαθούν γιατί μπορώ να κάνω ό,τι κι αυτές γουστάρουν χωρίς να συμβιβάζομαι. Ακόμη και οι χοντρές νιώθουν hot, και αυτό το βλέπεις. Τις βοηθάω να εκφράσουν τη σεξουαλικότητά τους, με φωνάζουν “μαύρη Μέριλιν”»!
Η φαντασίωσή της είναι να την κλείσουν στη φυλακή και να επιτεθεί στους συγκρατούμενούς της, απλά για να ρουφήξει την τεστοστερόνη από μέσα τους σαν μέλισσα. Παρόλο που έχει αποσυρθεί από το 1986, διατηρεί ακόμη ενεργό ρόλο παίρνοντας μέρος σε σόου και διάφορες άλλες κοσμικές εκδηλώσεις. Έχει το δικό της αστέρι στο Adult Star Path Of Fame αλλά και δική της ημέρα γιορτής: η Church of Subgenius έχει ορίσει την 29η Δεκεμβρίου ως St. Vanessa del Rio day (Άνθιμε, ξύπνα!).