Vincent Cassel: Επαναστάτης με αιτία

Εικοσικάτι χρόνια πριν. Το Χόλιγουντ αποθεώνει τον Φόρεστ Γκαμπ, την καθησυχαστική βεβαιότητα πως όλα τελικά θα πάνε καλά, τη νέα υψηλή τεχνολογία στο σινεμά. Στην Ευρώπη δύο γάλλοι πιτσιρικάδες, χωρίς την ιδανική υλικοτεχνική υποστήριξη, σηκώνουν τη σημαία της επανάστασης και γίνονται εκφραστές της απόγνωσης μιας ολόκληρης κοινωνίας που βιώνει το δράμα της στα παριζιάνικα προάστια. Η ταινία είναι εκτός ή μπροστά από την εποχή της; Χμ. Πάντως, ο πρωταγωνιστής φανατίζει, είναι ανατριχιαστικά πειστικός, ασκεί μυστηριώδη δύναμη στο θυμικό των θεατών. Δέκα χρόνια μετά. Το Παρίσι καίγεται στην πραγματικότητα, η συσσωρευμένη οργή εκτονώνεται πάνω σε αυτοκίνητα, ο εμπνευστής του «Μίσους» Ματιέ Κασοβίτς αναγνωρίζεται ως κανονικός προφήτης, το κοινό ψάχνει μέσα στα φλεγόμενα τηλεοπτικά πλάνα τον Βενσάν Κασέλ. Η ταινία ήταν όντως μπροστά.

Στο σινεμά υπάρχει ο ρόλος, υπάρχει και ο άνθρωπος πίσω από το ρόλο. Στην περίπτωση του Βενσάν Κασέλ το κινηματογραφικό virtual συγχέεται όλο και περισσότερο με την πραγματική ζωή. Μια ολόκληρη εικοσαετία πεισματικών προσπαθειών του να αλλάξει ρεπερτόριο και να μην ταυτιστεί με τον ήρωα του «Μίσους» δεν απέδωσαν και πολλούς καρπούς, πράγμα όχι απαραιτήτως κακό.

Η πλειοψηφία πιστεύει γι’ αυτόν: Είναι tough guy, πραγματικό αγρίμι. Σκληραγωγημένος, βρομερός, αδιόρθωτα οργισμένος και περιθωριακός, συνήθης ύποπτος για φασαρίες, αλήτης. Αν τον στραβοκοιτάξεις, διατρέχεις μεγάλο κίνδυνο. Στην αδικία θα τα σπάσει. Θα χωθεί στην άβυσσο με πραγματικά αξιόμαχους αντιπάλους και τελικά θα αναδυθεί νικητής χωρίς μεγάλες προσωπικές απώλειες. Φεύγει από καυγά κι αφήνει πίσω του συντρίμμια, αρχετυπική μορφή του «γαμάω και δέρνω», αλλά με λόγο, επιχειρήματα και διάθεση κοινωνικής προσφοράς…

Κατά πόσον ο Βενσάν Κασέλ είναι στην πραγματικότητα «αλάνι», «περιθωριακός», «κακός» συζητιέται. Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου στην καρδιά του Παρισιού, τη Μονμάρτη, μεγάλωσε στα πούπουλα. Μητέρα δημοσιογράφος, πατέρας ηθοποιός, με εξειδίκευση στο ρόλο του μπουρζουά γητευτή, που έχει αποπλανήσει από Τζιν Σίμπεργκ και Μπριζίτ Μπαρντό μέχρι Κατρίν Ντενέβ, κι έχει δεξιωθεί στο σπίτι του ακόμα και τη Μαρία Κάλλας.

Ως παιδί ο Βενσάν έκανε ό,τι ήθελε. Παράκουσε τη μοναδική γονεϊκή απαγόρευση, να μη γίνει ηθοποιός, κι έγινε, αφού πρώτα σπούδασε σε μεγάλη του τσίρκο σχολή και παρίστανε τον κλόουν δεξιά και αριστερά. Upper-class καταγωγή, πολύ χρήμα, άρα θα μπορούσε να είναι εκκεντρικός, εκ του ασφαλούς προκλητικός απέναντι στο αστικό φρόνημα, απλός χομπίστας. Δεν είναι. Είναι καλλιτέχνης, εκλεκτικός στις επιλογές του, πραγματικός σολίστας. Όπου εμφανίζεται δεν υπάρχει άλλος, ακόμα κι ως δευτεραγωνιστής κλέβει το credit του πρώτου της ορχήστρας.

Δεν διακατέχεται από οργή. Μόνο δηλώνει κάπως θυμωμένος με τη ζωή, γεγονός που το αποδίδει στους γονείς και τον εκρηκτικό του χαρακτήρα. Όποτε τον πιάνει το κακό του, για να μην καταστρέψει κάτι όμορφο, όπως ο Έντουαρτ Νόρτον στο «Fight Club», ακούει ραπ (ο αδελφός του είναι ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Assassin), χορεύει break-dance και καποέιρα. Σκληρός σκληρός, αλλά στις φωτογραφήσεις, μόλις σκάσει χαμόγελο, υπονομεύεται η όποια του αγριάδα, ενώ μάλλον δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ντουμπλάρει το συμπαθητικό, αδέξιο και γλυκούλη Χιου Γκραντ στις γαλλικές κόπιες των ταινιών του τελευταίου.

Βεβαίως, εκτός από τους ευρωπαϊστές σινεφίλ, υπάρχουν και οι σκληροπυρηνικοί φαν του αμερικάνικου σινεμά και των μεσαιωνικών δραμάτων εποχή. Πολλοί γνώρισαν τον Κασέλ από το ιστορικό έπος «Ελίζαμπεθ». Κάποιοι άλλοι τον ανακάλυψαν στην «Αδελφότητα Των Λύκων», τα «Πορφυρά Ποτάμια» και το «Μη Αναστρέψιμος». Οι τελευταίοι και καταϊδρωμένοι στο «Μαύρο Κύκνο». Κάπως αργά είναι αλήθεια, αλλά δεν πειράζει, η αναγνώριση και η επιτυχία του αξίζουν με το παραπάνω. Το γεγονός ότι είναι μάλλον μυστήριο τρένο τον κάνει ακόμη περισσότερο θελκτικό, τη στιγμή που οι προτάσεις συνεργασίας, τα κοσμητικά επίθετα, ίσως και οι νύφες (μετά το χωρισμό με τη Μόνικα) τρέχουν ασθμαίνοντας πίσω από την ευρωπαϊκή αριστοκρατική του αύρα.

Απολαύστε κι ένα μοναδικό χορευτικό του.