Τι να μην κάνεις μετά τα πενήντα, ή εξήντα ή εβδομήντα...

Υπάρχουν πράγματα που κάνεις σε όλη σου τη ζωή, και καθώς μεγαλώνεις συνειδητοποιείς ότι έχεις κι άλλη ζωή από δω και πέρα, στην οποία δεν θα κάνεις αυτά που έκανες ως τώρα επειδή έτσι θέλεις: δεν υπάρχει λόγος, αγαπάς τον εαυτό σου και καμιά όρεξη δεν έχεις να τον ταλαιπωρείς, τα έχεις δοκιμάσει σε νεότερες φάσεις και σε έπιανε κόψιμο ήδη τότε οπότε τώρα, σόρι, είσαι αλλού.

Εδώ περιμένετε το κλασσικό, «Αυτό δεν σημαίνει ότι κόβεις…» μόνο που ισχύει το αντίθετο, γιατί αυτό (=το να περνάς τα πενήντα και βάλε) σημαίνει ότι ναι, κόβεις. Και μάλιστα απλόχερα, χωρίς να αναρωτιέσαι αν πρέπει ή δεν πρέπει να κόψεις κάτι. Φυσικά υπάρχουν μαγικές εξαιρέσεις, όπως όλος ο κόσμος έχω κι εγώ φίλες που εξερευνούν τον Αμαζόνιο στα προχώ πενήντα τους, και άλλες που κάνουν τρίο-σεξ, δηλαδή με άλλα ΔΥΟ άτομα διαφόρων φύλων, στα εξήντα τους, αλλά οι πιο πολλές κάνουν άλλα πράγματα πιο πεζά, πχ ρηλάξ, τζακούτζι, γιόγκα, μπριάμι, και εξόδους με τις υπόλοιπες φίλες που δεν είναι στον Αμαζόνιο ούτε σε τρίο (αν υπάρχουν κάποιες που κάνουν τρίο στον Αμαζόνιο, αναρωτιέμαι πως μου ξέφυγαν μέχρι τώρα…)

10 πράγματα που δεν πρέπει να κάνεις μετά τα πενήντα, ή εξήντα ή εβδομήντα...

Επειδή μεγάλωσες, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι αλλάζεις χαρακτήρα. Σε αυτό το πλαίσιο, ορίστε τα ΜΗΝ:

1. Μην σταματάς. Να δουλεύεις, να μαθαίνεις, να διαβάζεις, να βλέπεις ταινίες, σειρές, ντοκιμαντέρ. Να δημιουργείς οτιδήποτε σε φτιάχνει όταν το φτιάχνεις, από χειροποίητες τσάντες μέχρι βιβλία, από πίνακες ζωγραφικής μέχρι χαλβά σιμιγδαλένιο, από γλυπτά μέχρι κομποσχοίνια.
2. Μην σκέφτεσαι αρρώστιες, θα νομίζεις ότι τις έχεις όλες, μαζί με κάτι θείες τους. Όταν σου έρχεται η σκέψη μιας οποιαδήποτε αρρώστιας, διάβασε ένα βιβλίο ή δες μια ταινία, ή ακόμα καλύτερα, συνάντησε φίλες σου για καφέ/ποτό.
3. Μην κλαις. Θα συμβεί κι αυτό, είναι αναπόφευκτο. Το καλύτερο είναι να κλάψεις για να ξεσκάσεις πέντε λεπτά, και μετά να συνεχίσεις με το κέντημα, το διάγραμμα, το γραπτό ή το κοκκινιστό σου. Αν δίνεις συγκεκριμένο χρόνο στο κλάμα σου, καθαρίζεις πιο εύκολα και δεν σε σέρνει όλη μέρα/νύχτα. Εννοώ, δεν σε κυνηγάει ένας ηλίθιος λυγμός που δεν μπορείς να τον ξεφορτωθείς.
4. Μην στερείς τον εαυτό σου – πάρε την τσάντα, το μπλουζάκι, το γλυκάκι που σου αρέσει. Είμαστε πιο εύκολες στα αναλώσιμα όσο μεγαλώνουμε, επειδή έχουμε την αίσθηση ότι δεν χρειαζόμαστε άλλο ένα τζιν/ζακετάκι/πουλοβεράκι, αρκετά κρέμονται στη ντουλάπα μας. Αλλά ένα καινούργιο βρακί με ζωγραφιστά κεράσια σε κάνει να αισθάνεσαι πεταχτή. Κάπου θα το βάλεις, ή ακόμα καλύτερα, θα το βγάλεις.
5. Μην κάνεις μακρινά ταξίδια με ΚΤΕΛ. Παρόλο που τα τρώω στη μάπα αυτού του είδους τα ταξίδια, αναγκαστικά, όταν θέλω να πάω από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη… είναι ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ, παιδιά, φτάνεις κουδούνι. Αν μπορείς να το αποφύγεις, οκ. Αν όχι, πάρ’ το απόφαση ότι είναι ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ τα ταξίδια με ΚΤΕΛ.
6. Μην παραιτείσαι. Κάποιος κακός τύπος μου είπε ότι είναι λίγο αργά να προσπαθώ, να γράφω σενάρια, θεατρικά και βιβλία όταν έχω περάσει το ενδεδειγμένο όριο ηλικίας. Ακόμα κι ο Τόλκιν που έγραψε τον «Αρχοντα των δαχτυλιδιών» στα 47 του, ήταν 47 και όχι 67. Αλλά ο Τζωρτζ Μπέρναρ Σω έγραφε θεατρικά έργα και κείμενα μέχρι τα 90+ του. Οπότε, γιατί όχι. Κανένα λόγο δεν έχεις να παραιτηθείς από οτιδήποτε, ούτε καν σωματικό: η Νταιαν Νυάντ κολύμπησε από την Κούβα στην Φλόριντα, 177 χιλιόμετρα, επί 53 ώρες, όταν ήταν 64 χρονών.
7. Μη προσπαθείς να είσαι χιπ, τρέντι, χάπενινγκ, κουλ και άλλες αγγλικές λέξεις. Δεν γίνεται να είσαι, η απόσταση από τις γενιές-μπισκέ, από τα παιδιά που γεννήθηκαν ενώ εσύ έκανες τρίο, ίσως στον Αμαζόνιο, είναι τεράστια. Συνέχισε να προσπαθείς εκεί που σε παίρνει, δηλαδή στην δημιουργικότητα, στην ενημέρωση, στη ζωή, στην παρέα, στην σωματική άσκηση κλπ.
8. Μην δίνεις συμβουλές σε νεότερους, ακόμα κι όταν σου τις ζητάνε. Άκουγέ τους κουνώντας το κεφάλι με κατανόηση, είτε καταλαβαίνεις είτε όχι. Θυμήσου πόσο δεν είχες καμία όρεξη να ακούς μεγαλύτερούς σου εσύ, όταν ήσουν 20+. Θυμήσου πώς σου ακουγόντουσαν οι συμβουλές ζαρωμένων συγγενών, ή ζαφρακιασμένων φίλων των γονιών σου, όταν κρατιόσουν με το ζόρι να μην αλλοιθωρίζεις, με τις μπούρδες που σου έλεγαν.
9. Μην κάνεις σύνθετες συναλλαγές ονλάιν ενώ μιλάς στο κινητό ή ενώ νυστάζεις, ενώ είσαι αφηρημένο άτομο ή ενώ βιάζεσαι να πάς στην τουαλέτα: θα τα κάνεις θάλασσα γιατί το μυαλό σου είναι αλλού, και γιατί δεν έχεις το εξπερτίζ ενός ατόμου που γεννήθηκε με τάμπλετ στον αφαλό. Ειδικά αν στο πατρικό σου μόλις το 1975 αποκτήσατε τηλέφωνο (σταθερό, μόνον αυτό υπήρχε στους δεινόσαυρους).
10. Τέλος… μην ακούς κανέναν, πόσο μάλλον εμένα, που τα έγραψα όλα αυτά για να κάνουμε καλή παρέα, για να περάσει η ώρα μας και όχι για να διδάξω οτιδήποτε στην οποιανδήποτε. Κάνε ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι. Εννοείται ακόμα και τρίο. Αλλά όχι στον Αμαζόνιο, η φίλη που δοκίμασε λέει απαπα, έχει πάρα πολλά κουνούπια…