Margaret Cruzemark

Το πιο ανήσυχο και στιλάτο ελληνικό blog περί μόδας, τέχνης, δρόμων, μουσικής και σινεμά έχει την υπογραφή της. Ποια είναι; Πώς το κάνει; Γιατί το κάνει; Μας απαντά.

12 ώρες την ημέρα στους δρόμους. Μετρό. Τρόλεϊ. Λεωφορεία. Κλειστά αφτιά στους αστικούς θορύβους με χαλί από 80s μουσικές στο iPod και μάτια ορθάνοιχτα. Βλέπω κορίτσια με ψηλόμεσα παντελόνια τζιν, αμάνικα μπλουζάκια με στάμπες Rage Against The Machine, κοντές φούστες φορεμένες με creepers, δαντέλα και δέρμα, μπότες και πέδιλα, μαλλιά ροζ, μαλλιά μαύρα. Αγόρια με τα skateboards ανά χείρας και τα baseball hats φορεμένα κανονικά. Τοίχους γεμάτους αφίσες για συναυλίες που θα γίνουν. Παρακμιακά ξενοδοχεία που γίνονται γκαλερί για μία βδομάδα και μετά αργοπεθαίνουν χωρίς να τα ακούς. Είμαι η Margaret Cruzemark και είμαι συλλέκτης αστικών εικόνων. Με έμφαση στο στιλ του δρόμου, της καλύτερης live πασαρέλας.

Αυτό είναι που έκανα πάντα. Όταν έβλεπα τη γιαγιά μου να ετοιμάζεται να πάει να παίξει χαρτιά με τις φίλες της. Όταν έρχονταν οι φίλες της μαμάς μου στο σπίτι για καφέ. Στις βόλτες μου στην «Tango» και στο «Baiser». Στα ταξίδια μου στο Λονδίνο, στο Άμστερνταμ, στη Μόσχα. Έβλεπα την απενοχοποίηση της απλοϊκότητας στο ντύσιμο. Ανθρώπους που ψώνιζαν από flea markets, αγόραζαν κάτι από το ZARA, έπαιρναν κάτι από την ντουλάπα της μάνας τους ή του γκόμενου, και ήταν σαν να έβαζαν την υπογραφή τους. Μακριά από τα logos των γνωστών εμπορικών brands που λατρεύονταν στην Ελλάδα και ήταν (ή είναι ακόμη;) συνώνυμα της κοινωνικής καταξίωσης.

Αυτό ήταν που έψαχνα πάντα. Να μπορέσω να δείξω ότι το στιλ είναι πάνω από τη μόδα, πάνω από το χρήμα, και προϊόν της προσωπικότητας και της παιδείας του καθένα. Στιλ είναι η άρνηση σε οτιδήποτε περιττό κι επιβεβλημένο.

Το 2009 άνοιξα το blog, του έδωσα όνομα και τίποτε άλλο. Κόλλησα. Η αγωνία του πρωτάρη. Ενώ είχα ένα ολόκληρο πλάνο στο μυαλό μου, με το που είδα τη λευκή οθόνη για το πρώτο post, το άφησα. Και από το 2009 μέχρι το καλοκαίρι του 2010 η Margaret δεν έλεγε κουβέντα. Μάζευα όμως εικόνες. Τις έντυνα με τις μουσικές μου, σαν απαραίτητο συμπλήρωμα. Ίσως να ήταν αυτό που έλειπε για να μου βγουν όλα μαζί. Από μόνα τους.

Τα πρώτα posts ανέβηκαν. Άρχισα να νιώθω όλο και πιο όμορφα γιατί στο blog μπορούσα να ανεβάσω όλα τα πράγματα που μου άρεσαν, χωρίς να περιορίζομαι από κανέναν. Μοναδικό κριτήριο, εγώ. Η αποφόρτιση, η έκφραση, η ανεξαρτησία μου. Ανεβάζω ό,τι με ιντριγκάρει. Μόδα, στιλ, αλλά όχι μόνο αυτά. Διακόσμηση, μουσική, τέχνη, urban life έχουν το δικό τους κομμάτι στο blog.

Tον ελεύθερο χρόνο μου τον ξοδεύω στα άλλα μου ενδιαφέροντα. Ενδιαφέροντα που δίνουν τροφή για θέματα στο blog. Ακούω φανατικά new wave, post punk και Μadonna. Πηγαίνω στο σινεμά για να δω ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Κατά προτίμηση βορειοευρωπαϊκό. Πηγαίνω σε μουσεία μοντέρνας τέχνης, διαβάζω μετά μανίας coffee table books και παίζω με τα παιδιά του Λυσίμαχου. Θυμάμαι τις παρέες των 80s, την παρακμιακή ντίσκο στο Μυρωδάτο Ξάνθης, τους Matia Bazar και τα buggy παντελόνια.

Κατά τα λοιπά, με λένε Κατερίνα, τα τελευταία 8 χρόνια ζω στην Αθήνα κι έμαθα ότι, αν αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, τα πράγματα που βλέπεις θα αλλάξουν. Οι φίλοι μου με φωνάζουν με το όνομά μου. Οι υπόλοιποι, Margaret. Χαίρετε.

margaretcruzemark.blogspot.com

Φωτογραφία: Χρήστος Κοντός