Η κολοκύθα είναι η βασίλισσα του φθινοπώρου, μαζί με τα μπορντό κραγιόν

Από τα ηχεία ακουγόταν ένα τραγούδι σε μια γλώσσα σαν γαλλικά, τα κανονικά, όχι τα άλλα. «Ρεγκαρντέ, σετ εν γιογιό! Σιβουβουλέ ντι κακά. Μπαμπάαα, κακά, κακά, κακά…» και μια μουσική που θύμιζε τραγούδι ερμηνευμένο από Σαρλ Αζναβούρ ή Τζο Ντασέν. Μη χειρότερα. Δεν μπορεί. Kι όμως μπορούσε. Η «γαλλική» βερσιόν του σποτ σε πολυκατάστημα που τα έχει όλα και συμφέρει ήταν ένα μίνι σοκ, σουρεαλιστικά παλαβούτσικο και σαχλούτσικο, τόσο ώστε να γελάσεις με έκπληξη. Σου έρχεται στο κεφάλι ένα «ντόινκ», δεν το πιστεύω. Αλλά αυτό το «δεν υπάρχει» κριντζ τραγουδάκι έντυνε τα φθινοπωρινά ψευτο-ψώνια με απόλυτη κυρίαρχο την κολοκύθα.

Παντού πορτοκαλί, κολοκύθες σε σακούλες, σε τσάντες, σε μπλουζάκια. Trick or Treat. Κολοκύθες πλαστικές, κολοκύθες σε στέκες, κολοκύθες κούπες, κολοκύθες με ανατριχιαστικά δοντάκια και ψιλοπράσινη γλίτσα για να είναι αηδία και τρομακτική και να προϋπαντήσει το Halloween. Με την… ελληνοποίηση του Halloween η κολοκύθα βρίσκεται παντού με πολλές αράχνες και ολίγον τι από Σκαθαροζούμη.

Στις βιτρίνες κηροποιείων οι στρουμπουλές κολοκύθες είναι υπενθύμιση ότι το φθινόπωρο είναι εδώ, διότι κατά τα άλλα οι θερμοκρασίες είναι για βουτιές στη θάλασσα. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, σε περιμένουν κολοκύθες ως ντεσέν σε τραπεζομάντιλα, σε μαξιλάρια είτε τυπωμένα είτε σε σχήμα κολοκύθας, σε ράνερ, σε κουβέρτες, σε μπλουζάκια, σε συσκευασίες λιπ γκλος, σε διακοσμητικά, σε συνθέσεις λουλουδιών, σε charms για βραχιόλια και ως ρόφημα καφέ. Το PSL, το δημοφιλές, λατρεμένο των εφήβων και μετεφήβων και κυρίως των αιώνιων εφήβων, το Pumpkin Spice Latte.

Το κολοκυθί συνδυάζεται άψογα με ένα μπορντό κραγιόν, σαν το κρασένιο Βουργουνδίας, σαν το βαθύ κόκκινο, το αιματί. Με κολοκύθα και κραγιόν μπορντό γίνεσαι ακαταμάχητα φθινοπωρινή. Η κολοκύθα είναι πολύ δημοφιλής το φθινόπωρο. Γίνεται λαχταριστή βελουτέ σούπα, ντελίσιους πίτα, είτε γλυκιά με καρύδια και σταφίδες είτε αλμυρή, γίνεται γλυκό του κουταλιού και γέμιση για ζυμαρικά. Ο τσελεμεντές ανεξάντλητος.

To φθινόπωρο είναι η εποχή της συγκομιδής κολοκύθας, οπότε αφθονούν και είναι και σύμβολο της εποχής. Οι κολοκύθες ήταν πολύ σημαντικές για πολλούς πολιτισμούς των ιθαγενών της Αμερικής, καθώς καλλιεργούνταν ως ένα από τα «τρία αδελφάκια» – καλαμπόκι, κολοκύθα, φασόλια. Αυτά τα τρία φυτά, όταν τοποθετούνται μαζί, τείνουν να «θρέφουν» το ένα το άλλο, κι έτσι καλαμπόκι, κολοκύθα και φασόλια καλλιεργούνταν και καταναλώνονταν συνήθως μαζί. Οι ιθαγενείς εισήγαγαν τις κολοκύθες στους πρώτους αποίκους –τους Προσκυνητές– και οι κολοκύθες έγιναν τεράστια πηγή τροφής και γι’ αυτούς.

Μέχρι και μπίρα έφτιαχναν από κολοκύθα, την οποία έπιναν στην υγειά της λαχανικού.

Η κολοκύθα ενσωματώθηκε περαιτέρω στις γιορτές με την εισαγωγή του Jack-o-Lantern – οι Ιρλανδοί και Σκοτσέζοι άποικοι το έκαναν αρχικά με γογγύλια, αλλά στον Νέο Κόσμο πέρασαν στις κολοκύθες. Το σκάλισμα των Jack-o-Lantern αποτελεί σήμερα μια τεράστια παράδοση του Halloween.

Αυτός ο Τζακ είναι η κολοκύθα από την οποία έχει αφαιρεθεί η ψίχα και έχει σκαλιστεί τρομαχτικό «τεθλασμένο» χαμόγελο, μύτη και μάτια. Τοποθετείται στο εσωτερικό της ένα κερί που, όταν ανάψει, μεταμορφώνει την κολοκύθα σε σκιαχτικό φανάρι. Διώχνει το κακό, λέμε... Και για να μην ξεχνιόμαστε, στις 31 Οκτωβρίου γιορτάζουμε το Halloween!