Τζον Κένεντι - Καρολίν Μπεσέτ: Το it ζευγάρι της Αμερικής και η τραγική ιστορία τους γίνεται τηλεοπτική σειρά

Οι δημιουργοί πίσω από το εμβληματικό τηλεοπτικό franchise «American Story», Ράιαν Μέρφι και Μπραντ Φάλτσακ, που μας καθήλωσαν με τα «American Horror Story», «The People v. O. J. Simpson: American Crime Story» και «Τhe Assassination of Gianni Versace: American Crime Story», επιφυλάσσουν κάτι εξίσου συγκλονιστικό: το «American Love Story» θα αφηγηθεί το τραγικό και σύντομο ρομάντζο του Τζον Φ. Κένεντι και της γυναίκας του, Καρολίν Μπεσέτ. Με αφορμή τη νέα, πολλά υποσχόμενη, σειρά, αυτή είναι η πραγματική τους ιστορία.

Τζον Φ. Κένεντι - Κάρολιν Μπεσέτ: Όταν η Αμερική βρήκε το δικό της «Μπάκιγχαμ»

Στο γοητευτικό πρόσωπο ενός από τους πιο περιζήτητους εργένηδες του πλανήτη και στο θλιμμένο βλέμμα μιας γλυκιάς, καλλίγραμμης ξανθιάς που τον ερωτεύτηκε και τον παντρεύτηκε προκαλώντας ανάμεικτα συναισθήματα λατρείας, αγανάκτησης και μίσους επειδή τον «καπάρωσε», η Αμερική θα ανακάλυπτε το δικό της «Μπάκιγχαμ».

Η συγκλονιστική ζωή της Κάρολιν Μπεσέτ Κένεντι

Είναι αδύνατο να διηγηθείς την ιστορία του Τζον Φ. Κέννεντι και της Κάρολιν Μπεσέτ Κέννεντι από οποιαδήποτε οπτική χωρίς ένα ανεπαίσθητο ρίγος να διαπερνά τη ραχοκοκαλιά, ακόμα και στα πιο ευτυχισμένα κομμάτια της αφήγησης.

Ο Τζον, ό,τι κοντινότερο είχε η αμερικανική κοινή γνώμη σε διάδοχο του «θρόνου», και η «Νταϊάνα» του, η Κάρολιν Μπεσέτ Κέννεντι, τροφοδότησαν τα ταμπλόιντ με σκανδαλιστικές λεπτομέρειες για τη σχέση και τον γάμο τους αλλά και για το τραγικό τους τέλος. Ό,τι ξεκίνησε ως παραμύθι θα τελείωνε με μια ανείπωτη τραγωδία. Με τη διαφορά πως σε αυτή την τραγωδία θα χάνονταν και οι δύο. Στις 16 Ιουλίου του 1999, το αεροπλάνο που πιλόταρε ο Τζον έπεσε στα ανοιχτά των ακτών του Μάρθας Βίνιαρντ. Η Κάρολιν ήταν μόλις 33 ετών. Θα σκοτωθεί και η αδερφή της, Λορίν Μπεσέτ, που επίσης επέβαινε στο αεροπλάνο.

Καρολίν Μπεσέτ Κένεντι: Η παρεξηγημένη «πριγκίπισσα»  

Στη σύντομη ζωή της η Κάρολιν Μπεσέτ-Κένεντι λατρεύτηκε σκανδαλωδώς από το «φιλοθεάμον» -και αδυσώπητο- κοινό της Αμερικής και όχι μόνο. Ακόμη και 25 χρόνια μετά τον τραγικό θάνατό της, το «έργο» που αγάπησαν τα τάμπλοιντ κόβει εκατομμύρια εισιτήρια.

Και εκείνη δεν κατάφερε ποτέ να μοιραστεί τη δική της πλευρά της ιστορίας για τη μόλις επτά ετών σχέση της με τον μοναχογιό του προέδρου Τζον Φ. Κέννεντι και της Τζάκι Κένεντι. Τη ζωή της «καταβρόχθισε» με λύσσα το δήθεν ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και η προσωπικότητά της παρασύρθηκε από τα απόνερα ενός σπαρακτικού επίλογου. «Καταχωρημένη» στη μνήμη των ταμπλόιντ ως (απλώς) ένα πρότυπο του στιλ και της κομψότητας, η Καρολίν ήταν σαν να μην «υπήρξε», σαν ένας δορυφόρος στην τροχιά του Τζον.

Όσα γνώριζε η πλειοψηφία για εκείνη ήταν τα απολύτως βασικά και τεκμηριωμένα: απόφοιτη του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, ύψος 1,80, γνωρίστηκε με τον Τζον την άνοιξη του 1992 όταν της ανατέθηκε να επιβλέψει μια ιδιωτική VIP πρόβα για εκείνον στην μπουτίκ Calvin Klein στο Saks Fifth Avenue, όπου εργαζόταν. Ήταν μόλις τρία χρόνια στις πωλήσεις VIP της εμβληματικής μπουτίκ πριν αναλάβει τη γενική διεύθυνση δημοσίων σχέσεων για τη συλλογή Calvin Klein το 1992.

25 χρόνια μετά τον θάνατό της, η Beller καταφέρνει αυτό που δεν κατάφεραν οι εφημερίδες. Να «πείσει» την Καρολίν να μιλήσει σώζοντας την υπόληψή της από τη ρετσινιά της δύστροπης, νευρωτικής γυναίκας, εκείνης που εμφανίστηκε με δύο ώρες καθυστέρηση στον ίδιο της τον γάμο, έκοψε σε καυγά ένα νεύρο στον καρπό του συζύγου της και φλέρταρε με άλλους άντρες.  

Μια φορά κι έναν καιρό…

Μετά από το απροσδόκητο καλοκαιρινό ειδύλλιο το 1992, ο Τζον το «έληξε» με συνοπτικές διαδικασίες ύστερα από ένα γράμμα που του έστειλε φίλος στο οποίο ανέφερε με λεπτομέρειες τους λόγους για τους οποίους η Καρολίν ήταν «κακός μπελάς». Μετανιωμένος λίγο αργότερα θα προσπαθήσει επανειλημμένως να της ζητήσει συγγνώμη χωρίς όμως αποτέλεσμα - η Καρολίν άλλαξε ακόμη και τον αριθμό τηλεφώνου της. Θα επιμείνει για περισσότερο από έναν χρόνο μέχρι εκείνη εν τέλει να υποκύψει. 

Την ίδια περίοδο βέβαια, ο Τζον είχε επίσης και μια off-and-on σχέση με την ηθοποιό Ντάριλ Χάνα. Έμοιαζε να μην θέλει ακόμα να «νοικοκυρευτεί». Ίσως γι' αυτό δεν σύστησε ποτέ την Καρολίν στην αγαπημένη του μαμά πριν εκείνη πεθάνει στις 19 Μαΐου του 1994, κάτι που η Καρολίν δεν θα του συγχωρούσε ποτέ. Ίσως να της είχε «δείξει» το μονοπάτι που θα ακολουθούσε. Ίσως και μια «επιβεβαίωση», να είχε αλλάξει τη μοίρα.

Η Καρολίν Μπεσέτ στη σκιά της Τζάκι

Η Καρολίν άλλαζε συνειδητά -και δραματικά- προσπαθώντας να ανταποκριθεί σε αυτό που πίστευε πως ήθελε η εκλιπούσα μητέρα του Τζον, Τζάκι, για τον μοναχογιό της. Ακόμα και η γκαρνταρόμπα της έπρεπε να προσαρμοστεί στο (στιλιστικό) πρωτόκολλο των «Κένεντι». Το ανεπιτήδευτο λουκ της, «βόλτα στο κέντρο της πόλης», με τις μακριές φούστες, τα άνετα λευκά t-shirt και τα Chuck Taylor που καθιέρωσε τα χρόνια της καριέρας (και των ελεύθερων επιλογών) της στον Calvin Klein θέτοντας δικά της πρότυπα, θα αντικαταστήσουν οι μονοχρωματικές της «επίσημες» εμφανίσεις στο πλευρό του Τζον Κένεντι και ένα υπέροχο μεταξωτό κρεπ νυφικό που είχε σχεδιάσει ο Ναρσίσο Ροντρίγκεζ.

Η Καρολίν δεν θέλησε απλά να προσθέσει λίγη «αίγλη» στο έμφυτο στιλιστικό της ταλέντο μόλις μπήκε στην οικογένεια Κένεντι. «Όλα αυτά δεν ήταν η πραγματική Καρολίν» είχε πει η επί χρόνια φίλη της MJ Bettenhausen. Με δεδομένη τη θρυλική κομψότητα και το στιλ της Τζάκι, εξηγεί: «Είχε πάντα υπέροχη σιλουέτα, αλλά άρχισε να αδυνατίζει, έδειχνε χλωμή… νομίζω ότι ένιωθε πως έπρεπε να προσαρμοστεί σε κάτι που δεν μπορούσε να προσδιορίσει ακριβώς, σε αυτό που ο κόσμος περίμενε από μια Κένεντι». Το 1997 η Καρολίν επιλέγει να φορά τακτικά δημιουργίες του Yohji Yamamoto. Έδειχνε πάντα υπέροχη, αλλά τα ουδέτερα χρώματα και οι λεπτές γραμμές έδειχναν πάνω της σαν «στιλιστικές πανοπλίες», κομμάτια που θα την προστάτευαν από το κακόβουλο και αδιάκριτο. Η Κάρολιν προσπαθούσε να κρυφτεί σε κοινή θέα. 

Χωρίς θυρωρό και χωρίς ασφάλεια

Η Καρολίν μετακόμισε στο διαμέρισμα του Τζον, στην 20 North Moore στην Tribeca, χωρίς θυρωρό και χωρίς ασφάλεια, το 1995. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Τζον και αμέτρητων άλλων ότι οι εφημερίδες θα σταματούσαν να ασχολούνται μόλις παντρεύονταν, οι φωτογράφοι, μπουλούκια, την περίμεναν στην πόρτα κάθε πρωί.

Η δημόσια εικόνα της «χτίστηκε» με διαφορετικό σετ εργαλείων από αυτή του Τζον, ο οποίος είχε μάθει την τέχνη από έναν μετρ της δημόσιας παρουσίας, τη μητέρα του Τζάκι. Στα μάτια των μέσων ενημέρωσης, ο Τζον ήταν πάντα «γενναιόδωρος» στις δημόσιες εμφανίσεις του. Είτε με πατίνια, είτε με ποδήλατο σάρωνε ανέμελος τους δρόμους της μεγάλης πόλης, ερωτοτροπούσε με αστέρια της σοουμπίζ όπως η Ντάριλ Χάνα και η Μαντόνα, και αγκάλιαζε τον Τύπο ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του.

Έτσι, όταν έφτασε η στιγμή να ζητήσει να δώσουν «χώρο» στην κοπέλα και μετέπειτα σύζυγό του -κάποιες φορές με αγριεμένα βλέμματα μόνο, άλλες με επιθετική διάθεση όπως τότε που πήδηξε στο καπό του αυτοκινήτου ενός φωτογράφου- η Καρολίν θα γινόταν για άλλη μια φορά η «κακιά» της υπόθεσης, υπεύθυνη για τη μεταμόρφωσή του από το καλό, χαμογελαστό παιδί σε έναν άξεστο νταή. Κανείς φυσικά δεν σκέφτηκε πως ο Τζον προφανώς και αγαπούσε τη φανερά ταλαιπωρημένη Καρολίν και προσπαθούσε να τη στηρίξει και να την προστατέψει. Και κανέναν δεν ενδιέφερε να το σκεφτεί. Όταν εκείνος περπατούσε στον δρόμο και άκουγε «καλημέρες» και «Τζον, πώς πάει;», εκείνη άκουγε μόνο χυδαία σχόλια και βρισιές.

Ο γάμος της με τον Τζον Κέννεντι στη Τζόρτζια ήταν υπέροχος. Και τίποτε δεν είναι πιο οδυνηρό από την ανάμνηση εκείνης της όμορφης ημέρας του Σεπτέμβρη του 1996, στο νησί Κάμπερλαντ και στο μικρό εκκλησάκι που δεν είχε καν ηλεκτρικό ρεύμα παρά φωτιζόταν με κεριά και χωρούσε τους μόλις 40 καλεσμένους. Τότε που ο ένας ένιωθε αληθινά ευτυχισμένος δίπλα στον άλλον, χωρίς περισπασμούς και χωρίς την ανάγκη να «υποδυθούν» κάτι που δεν είναι για τα μάτια του κόσμου. Τότε που η Καρολίν ένιωθε ασφαλής.

Ο Gustavo Paredes, επί χρόνια διαχειριστής της εμβληματικής κατοικίας των Κένεντι στο Cape Cod της Μασαχουσέτης που η Τζάκι άφησε στον γιο της, Τζον, και την αδερφή του, Κάρολαϊν Κένεντι, θυμάται: Το καλοκαίρι του 1994 ο Τζον τού είχε πει πως δεν πίστευε σε ιστορίες τύπου «γνώρισα το άλλο μου μισό», πως μια «τόσο αναπάντεχη αλλά και απόλυτη ταύτιση δεν συμβαίνει στην πραγματική ζωή». Ο Τζον όμως ήθελε να καταλήξει αλλού, λέει ο Gustavo, «λοιπόν, αυτό ακριβώς συνέβη σε μένα».

Σαν «θηρίο σε κλουβί»

Ο γάμος τους όμως με την ευρύτερη έννοια ήταν μάλλον προβληματικός. Ο Τζον διοχέτευε όλη του την ενέργεια στο εκδοτικό του εγχείρημα, το περιοδικό George, και η κατά το παρελθόν κοινωνικότατη σύζυγός του άρχισε να νιώθει φυλακισμένη στο ίδιο της το σπίτι και αφημένη στο έλεος ενός ανεξέλεγκτου πλήθους δημοσιογράφων. «Πρέπει να έχω βγει από το σπίτι πριν από τις 8 το πρωί» είχε πει σε μια φίλη της, «διαφορετικά με περιμένουν. Κάθε πρωί. Με κυνηγούν στον δρόμο».

Για την Καρολίν ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης. Και δυστυχώς, το αποτέλεσμα ήταν να αποσύρεται ολοένα και περισσότερο, και όσο περισσότερο αποσυρόταν, τόσο πιο απομονωμένη και φοβισμένη ένιωθε. Και μετά αποσυρόταν ακόμη περισσότερο. Ο θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνα το 1997 ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Ζούσε τον απόλυτο τρόμο, εντελώς ανήμπορη να αντιδράσει, σε έναν κύκλο μάλιστα που υπερασπιζόταν το μότο των Κένεντι: «δεν ασχολείσαι με τέτοια πράγματα».

Ποτέ δεν της άρεσε να τη φωτογραφίζουν, ακόμη και στην ξεγνοιασιά της εφηβείας και οι όλο και πιο «κλειστοί» τρόποι της Καρολίν ήταν το εντελώς αντίθετο του πραγματικού χαρακτήρα της. Οι φίλες της θυμούνται: δεν της άρεσε να μένει μόνη της, ήταν πολύ δραστήρια και απολάμβανε πάντα τις παρέες της κατά τη διάρκεια της εργένικης ζωής της. Την περιγράφουν ως μια πολύ στοργική φίλη, εκείνη που θα έφτανε πρώτη στο νοσοκομείο όταν κάποιος αρρώσταινε ή που θα τηλεφωνούσε επειδή είχε δει το βλέμμα στο πρόσωπο μιας συναδέλφου νωρίτερα μέσα στην ημέρα και είχε μαντέψει σωστά ότι χρειαζόταν κάποιον να μιλήσει. (Την ίδια στιγμή βέβαια που μπορεί να φλέρταρε επίσης με τον φίλο μιας άλλης συναδέλφου, όταν είχε ανάγκη από ένα ψυχολογικό μπουστ, λέει ανώνυμη κοντινή πηγή, αλλά προφανώς ένιωθε μετά τόσο άσχημα ώστε να μην το ξανακάνει ποτέ).

Καθώς γινόταν ολοένα και πιο επιφυλακτική στο να βγει από το σπίτι εξαιτίας των φωτογράφων που μπορούσαν να βγάλουν πενταψήφια ποσά από μια φωτογραφία-και όσο πιο θλιμμένη ή θυμωμένη έδειχνε, τόσο πιο προσοδοφόρα η αμοιβή- μόνο ως «θηρίο στο κλουβί» μπορούσες να την περιγράψεις εκείνο τον καιρό. «Μια τίγρη πίσω από τα κάγκελα να πηγαινοέρχεται μπρος-πίσω φανερά αγριεμένη».

Το ζευγάρι απομακρύνθηκε. Οι καυγάδες λύνονταν με περισσότερους καυγάδες. Πήγαν σε σύμβουλο γάμων. Όμως σε αυτό το συννεφιασμένο τοπίο ήταν γραφτό να είναι μαζί. «Αγαπούσαν σκληρά και τσακώνονταν σκληρά» λέει ένας φίλος στο «Once upon a time», «αλλά ήταν ένα ζευγάρι με τα όλα του». «Ήταν αδελφές ψυχές». Προφανώς και η Καρολίν δεν έπαψε ποτέ να είναι μια «χρυσή» καρδιά, παρά τα όσα ζούσε» λένε όσοι τη γνώριζαν και επιμένουν στο πόσο πανέμορφη και κομψή ήταν, πόσο έξυπνη, αστεία και ευγενική. Αγαπούσε τα παιδιά, τα σκυλιά, τις γάτες, τους ηλικιωμένους. Είχε «άφθονα χαρίσματα να μοιραστεί». Ήταν «άγρια και ζωντανή σε έναν κόσμο προσεκτικό και χλωμό». Ήταν «μια αποκάλυψη».

Οι ιστορίες που δεν ειπώθηκαν

Το βιβλίο της Beller δεν αποφεύγει τα σενάρια που έκαναν πρωτοσέλιδα, αντιθέτως τα χρησιμοποιεί για να εμβαθύνει στη γυναίκα που ήταν πολλά περισσότερα από «καυγάδες» με τον σύζυγό της ή ένα αγέλαστο πρόσωπο μπροστά στον φακό επιθετικών φωτογράφων. Συζητώντας με φίλους και μέλη της οικογένειας της Κάρολιν, η συγγραφέας αναπτύσσει μια ξεκάθαρη εικόνα μιας γυναίκας που είχε μια γεμάτη ζωή πριν παντρευτεί την «αμερικανική ελίτ», και που πάλευε με τις απαιτήσεις του νέου της ρόλου κάτω από τα εκτυφλωτικά φώτα της δημοσιότητας. Η βιογραφία δεν στερείται ζουμερών στιγμών, αλλά δεν επιστρατεύει και τον εντυπωσιασμό για να αποκαταστήσει το όνομα της Μπεσέτ-Κένεντι. Είναι ίσως η αυστηρότερη κριτική στο «έργο» που κόβει ακόμα αμέτρητα εισιτήρια στις κεντρικές σκηνές του καναπέ, ξύνοντας την τραχιά επιφάνεια μιας ιστορίας που συναρπάζει για περισσότερο από δυο δεκαετίες.

Τζον Κένεντι - Κάρολιν Μπεσέτ: Ένα «περιεκτικό» τέλος

«Πετούσαν μέσα σε ένα μαύρο σκοτάδι σαν σε δεξαμενή επίπλευσης που ακυρώνει όλες τις αισθήσεις. Επιφάνεια και ουρανός ήταν ένα. Δυσδιάκριτα. Μόνο όταν ο Τζον άρχισε να κάνει απότομους ελιγμούς, να ανεβαίνει και μετά να κατεβαίνει, να στρίβει και να κατεβαίνει ξανά, μόνο τότε οι αδερφές παρατήρησαν ίσως ότι είχαν περάσει 20 λεπτά από τότε που είδαν για τελευταία φορά τα φώτα της ενδοχώρας να λαμπιρίζουν έστω και αμυδρά μέσα από τα βαριά σύννεφα». Κάπως έτσι περιγράφει η συγγραφέας τις τελευταίες στιγμές της Κάρολιν Μπεσέτ-Κένεντι. Πέντε γραμμές που ίσως να περιέγραφαν, με μακάβριο και συγκινητικό ταυτόχρονα τρόπο, το σύντομο «υπόλοιπο» της ζωής της, αυτό που έζησε δίπλα στον άντρα που αγάπησε.