Οι τίτλοι σηκώνονται στο παρκέ, αλλά στηρίζονται στο σπίτι
Γιάννης Αντετοκούνμπο: Η Μαράια, η Βερόνικα και η οικογένεια που γράφει ιστορία μαζί του
Κάθε φορά που ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πατάει στο παρκέ, ο κόσμος περιμένει το απίθανο. Ένα κάρφωμα, ένα μπλοκ, μια εμφάνιση που θα γράψει ιστορία. Και κάθε φορά, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, εκείνος παραδίδει το κάτι παραπάνω. Ένας αθλητής που ξεπερνάει όρια, που σηκώνει βάρη -κυριολεκτικά και μεταφορικά- και που μας κάνει να πιστεύουμε ότι η σκληρή δουλειά και η αφοσίωση έχουν πάντα ανταμοιβή. Και να πιστεύουμε-ίσως πολύ ρομαντικά- ότι αυτό δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας.
Όμως πίσω από τις στιγμές δόξας, πίσω από τα φώτα και τα χειροκροτήματα, υπάρχει πάντα μια αθέατη πλευρά. Κανείς δεν φτάνει στην κορυφή μόνος του. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα: η δύναμή του δεν βρίσκεται μόνο στους μυς και στην ψυχή του, αλλά και στην ομάδα που τον στηρίζει έξω από το γήπεδο. Σε αυτή την ομάδα, κεντρική θέση έχει η μητέρα του Βερόνικα και η γυναίκα του Μαράια- και όχι υπό το κλασικό και παρωχημένο απόφθεγμα «πίσω από έναν πετύχημενο άνδρα, κρύβεται μια δυναμική γυναίκα», αλλά ότι πλάι σε κάθε πετυχημένο άνθρωπο, φανερώνεται μια δυναμική ομάδα.
Η Μαράια Ριντλσπρίγκερ δεν είναι μόνο η σύντροφος και πλέον σύζυγος του Γιάννη. Είναι συνοδοιπόρος σε μια διαδρομή που δεν είναι πάντα εύκολη. Εκείνη, με τον δικό της τρόπο, φαίνεται να προσφέρει ισορροπία και σιγουριά, φροντίζει την οικογένεια που έχουν δημιουργήσει και δίνει υπόσταση σε αυτό που λέμε «ομάδα ζωής». Δεν χρειάζεται να ξέρουμε λεπτομέρειες για την καθημερινότητά τους για να καταλάβουμε το αυτονόητο: ότι πίσω από έναν άνθρωπο που αφιερώνει ώρες σε προπονήσεις, ταξίδια και παιχνίδια, χρειάζεται κάποιος που να κρατά σταθερά τα υπόλοιπα. Δεν πρόκειται για στερεότυπο ούτε για ρόλο που περιορίζεται στο σπίτι. Η Μαράια έχει τη δική της πορεία, τις δικές της επιλογές, το δικό της επαγγελματικό όραμα. Όμως η παρουσία της δίπλα στον Γιάννη, η δύναμη που του δίνει, είναι κάτι που αναγνωρίζεται άμεσα. Όπως κάθε αθλητής μπάσκετ έχει ανάγκη την πεντάδα του για να κερδίσει στον αγώνα, έτσι και στη ζωή χρειάζεται μια «πεντάδα» υποστήριξης- τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά τους. Αυτοί είναι οι MVP- και ακόμη μία.
Αλλά η ιστορία δεν ξεκινάει εκεί. Πολύ πριν τις κούπες, τα βραβεία και την αναγνώριση, υπήρξε μια μητέρα που στάθηκε βράχος. Η Βερόνικα Αντετοκούνμπο, μαζί με τον σύζυγό της Τσαρλς, έφτασαν στην Ελλάδα από τη Νιγηρία αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Μεγάλωσαν τα πέντε παιδιά τους σε δύσκολες συνθήκες στα Σεπόλια, με ελάχιστους πόρους. Τα αγόρια πουλούσαν γυαλιά ηλίου και CD στους δρόμους για να στηρίξουν την οικογένεια, ενώ εκείνη έδινε καθημερινό αγώνα για να μη λείψει στα παιδιά ούτε η αγάπη ούτε η πίστη στο αύριο.
Όταν ο Τσαρλς «έφυγε» ξαφνικά το 2017, η Βερόνικα έγινε η ψυχή και το στήριγμα όλων. Ο Γιάννης έχει μιλήσει πολλές φορές για εκείνη: «Η μητέρα μου είναι η πραγματική ηρωίδα. Εκείνη έκανε όλες τις θυσίες. Αν δεν ήταν αυτή, εγώ δεν θα ήμουν εδώ», έχει πει συγκινημένος. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2019, στην απονομή του βραβείου MVP, ο Γιάννης έσπασε σε λυγμούς αναφέροντας το όνομά της και λέγοντας πως «ό,τι κι αν κάνω, θέλω να την κάνω περήφανη».
Γιατί σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος
Δεν μιλάμε για θυσίες που μετρούνται ούτε για άθλους που γράφονται στα στατιστικά. Μιλάμε για τον πανηγυρισμό από την κερκίδα, το χαμόγελο που δίνει κουράγιο, για τη δύναμη που επιτρέπει σε κάποιον να συνεχίσει, για τη σιγουριά ότι όταν γυρίσει από μια δύσκολη μέρα θα βρει αγάπη και σταθερότητα. Αυτά είναι τα «άτυπα καλάθια» που δεν τα βλέπει πάντα το κοινό, αλλά κάνουν τη διαφορά.
Κι έτσι, όταν σηκώνεται μια κούπα, όταν γράφεται μια ακόμη σελίδα ιστορίας, δεν είναι μόνο ο Γιάννης που δικαιούται το χειροκρότημα. Είναι και η Μαράια. Γιατί η ιστορία κάθε μεγάλου αθλητή είναι πάντα συλλογική. Είναι η ιστορία της οικογένειας, της ομάδας, των ανθρώπων που στηρίζουν, που ενθαρρύνουν, που δίνουν έμπνευση.
Γι’ αυτό, όταν λέμε «ευχαριστούμε Γιάννη», ας προσθέσουμε και ένα «ευχαριστούμε Μαράια» και ένα «ευχαριστούμε Βερόνικα». Γιατί χωρίς εκείνες, χωρίς την αθέατη δύναμή τους, ίσως να μην υπήρχε η ίδια λάμψη στις νίκες. Κι αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από τον πρωταθλητή, απλώς μας θυμίζει ότι καμία νίκη δεν είναι αποκλειστικά ατομική. Γιατί πιο σπουδαίες ασίστ γίνονται εκτός γηπέδου.
Τα πιο διαβασμένα άρθρα του Look μια φορά την εβδομάδα στο mail σου! Εγγράψου εδώ >>>
Για το 2026, δύο μεγάλες εταιρείες χρωμάτων παρουσίασαν τις δικές τους επιλογές
