Κολλημένα τα παιδιά στους γονείς – και οι Millennials το προτιμούν έτσι

Η γενιά των Millennials φαίνεται να επαναπροσδιορίζει τι σημαίνει να είσαι γονιός. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της USA Today, ολοένα και περισσότεροι γονείς παρατηρούν ότι τα παιδιά τους επιδιώκουν συνεχή εγγύτητα: θέλουν να βρίσκονται δίπλα τους όταν μαγειρεύουν, να κάθονται σιωπηλά στο ίδιο δωμάτιο ενώ εκείνοι εργάζονται, ακόμη και να τους ακολουθούν έξω από την πόρτα του μπάνιου. Για κάποιους μπορεί να μοιάζει με υπερβολική προσκόλληση, για άλλους όμως είναι σημάδι εμπιστοσύνης και συναισθηματικής ασφάλειας.

Πίσω από αυτό το φαινόμενο κρύβεται μια βαθύτερη αλλαγή στη φιλοσοφία της γονεϊκότητας. Πολλοί Millennial γονείς δηλώνουν ότι θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους διαφορετικά απ’ ό,τι εκείνοι μεγάλωσαν. Όπως σημειώνει ο Frankie Acevedo, ένας από τους γονείς που μίλησαν στη USA Today, «όταν ήμουν μικρός περνούσαμε τον περισσότερο χρόνο μόνοι μας ή παίζαμε έξω, χωρίς μεγάλη εμπλοκή από τους γονείς. Σήμερα θέλω τα παιδιά μου να ξέρουν ότι είμαι πάντα εκεί». Αυτή η στροφή προς περισσότερη παρουσία και διάλογο αντανακλά μια συνειδητή απόφαση: να καλλιεργηθεί ένας δεσμός βασισμένος στην επικοινωνία και την κατανόηση, όχι μόνο στη συμμόρφωση και στην πειθαρχία.

Οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι αυτή η πρακτική έχει σαφή πλεονεκτήματα. Η στενή σχέση γονιού-παιδιού μπορεί να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση, να χτίσει ασφαλή δεσμό και να καλλιεργήσει συναισθηματική νοημοσύνη. Τα παιδιά μαθαίνουν να εκφράζουν καλύτερα τα συναισθήματά τους, νιώθουν ότι γίνονται κατανοητά και αναπτύσσουν ενσυναίσθηση. Αυτό διαφέρει αισθητά από τα μοντέλα παλαιότερων γενεών, όπου το βάρος έπεφτε περισσότερο στη συμμόρφωση και στη διατήρηση της πειθαρχίας με λιγότερο διάλογο.

Ωστόσο, οι ίδιοι ειδικοί επισημαίνουν ότι υπάρχει και μια παγίδα. Αν η προσκόλληση δεν συνδυαστεί με σαφή όρια, το παιδί μπορεί να δυσκολευτεί να αναπτύξει την ανεξαρτησία του. Μαθαίνει ότι η λύση σε κάθε απογοήτευση είναι η άμεση παρουσία του γονιού, χωρίς να αποκτά σταδιακά αντοχή στην αναμονή ή στην απουσία. Γι’ αυτό και οι ψυχολόγοι προτείνουν στους γονείς να θέτουν μικρές, ξεκάθαρες παύσεις: να λένε με ηρεμία ότι θα επιστρέψουν σε λίγο και να τηρούν την υπόσχεση. Έτσι το παιδί μαθαίνει ότι μπορεί να αντέξει και μόνο του για λίγο, χωρίς να χάνει την αίσθηση ασφάλειας.

Η πραγματικότητα είναι ότι ακόμη και οι γονείς που απολαμβάνουν αυτή την έντονη εγγύτητα με τα παιδιά τους συχνά νιώθουν υπερκόπωση. Η συνεχής παρουσία, χωρίς διαλείμματα για προσωπικό χρόνο, φέρνει εξάντληση και υπερδιέγερση. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ειδικοί τονίζουν πως η φροντίδα του εαυτού είναι εξίσου σημαντική με τη φροντίδα των παιδιών. Οι γονείς χρειάζονται ένα υποστηρικτικό δίκτυο – τον σύντροφο, την οικογένεια, τους φίλους – ώστε να μοιράζονται το βάρος και να έχουν χώρο για ξεκούραση.

Η νέα γενιά γονιών, λοιπόν, δεν απορρίπτει τον δεσμό αλλά τον ξαναγράφει. Ο στόχος δεν είναι να μεγαλώσουν παιδιά που στέκονται μόνα τους από πολύ νωρίς, ούτε όμως να τα κρατήσουν «δεμένα» μόνιμα. Είναι να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στην τρυφερότητα και στην ανεξαρτησία. Και αυτό το νέο μοντέλο, όπως δείχνει η εμπειρία των Millennials, φέρνει στο κέντρο της γονεϊκότητας κάτι που παλιότερα έλειπε: τη βαθιά συναισθηματική σύνδεση.

Πηγή: USA Today