Οι κόκκινες καουμπόικες μπότες μου σκίζουν!

H φίλη μου η Ελένη μού χάρισε πριν δέκα χρόνια κάτι τέλειες κόκκινες δερμάτινες μπότες, που τις είχε αγοράσει από την Ισπανία. Έχουνε καουμπόικο τακούνι και εξωτερικές ραφές, είναι μυτερές μπροστά, γενικά σκίζουν... και τις έχω φορέσει τέσσερις φορές μέχρι τώρα. Βασικά επειδή πρέπει να ντυθώ «κάπως» για να τις συνδυάσω, να έχω να πάω «κάπου», επίσης να είμαι σε διάθεση να ντυθώ «κάπως» και να πάω «κάπου». Τα τελευταία χρόνια όμως τις έχει ερωτευτεί η κόρη μου, τις φοράει ντάκα-ντούκα μέσα στο σπίτι, ποζάρει με τις μπότες όπου βρεθεί κι όπου σταθεί… κι έχουμε καταλήξει ότι οι υπέροχες κόκκινες μπότες που μου έκανε δώρο η Ελένη, στην ουσία είναι δώρο για την κόρη μου. Δεν της κάνουν ακόμα, έχει δύο-τρία νούμερα να ανέβει, αλλά μόλις καταφέρει να τις γεμίσει, είμαι σίγουρη ότι θα πάρει δρόμο και θα φύγει. Όπως κάνουνε συνήθως τα παιδιά από την εφηβεία και μετά...