μαθητική παρέλαση / athens voice / © EUROKINISSI / ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ — © EUROKINISSI / ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Opinion

28η Οκτωβρίου 1940-2018: Η οδύσσεια μιας μάνας μαθητή

Η συναρμολόγηση της μαθητικής στολής παρέλασης ζαλίζει τις μαμάδες, πριν από κάθε εθνική εορτή

Τι μπορεί να χρειάζεται η στολή παρέλασης Πέμπτης και Έκτης Δημοτικού δημόσιου σχολείου, για την εθνική εορτή 28ης Οκτωβρίου: φούστα, πουκάμισο, ζακετάκι ΟΧΙ ΦΟΥΤΕΡ, κάλτσες, παπούτσια ΟΧΙ ΑΘΛΗΤΙΚΑ και μαντίλι, αν το παιδί είναι κορίτσι. Μπλε παντελόνι ΟΧΙ ΤΖΙΝ, πουκάμισο, ζακετάκι ΟΧΙ ΦΟΥΤΕΡ, παπούτσια ΟΧΙ ΑΘΛΗΤΙΚΑ, μαντίλι, αν το παιδί είναι αγόρι. Ωραία. Δεν μπορεί, κάπου μέσα στο σπίτι βόσκουν όλα τα απαραίτητα, ή έστω τα μισά. Τα μισά, είναι μια καλή αρχή, η αρχή του παντός, το οποίο (άπαν) είναι το συμπληρωμένο σύνολο, μέχρι μαντιλιού.

Κανένα σπίτι δεν διαθέτει μαντίλι μπλε σκούρο με άσπρες βούλες, μακρόστενο ή ίσως παραλληλόγραμμο (οι γνώμες διίστανται), έτσι ώστε να σχηματίζει τρίγωνο όταν δένεται στο λαιμό. Μετά από ψάξιμο και οικογενειακά Βατερλώ, καταλήγουμε ότι κανένα σπίτι δεν διαθέτει μπλε φούστα, μπλε σκούρες κάλτσες μέχρι το γόνατο, μπλε-σκούρα φλατ παπούτσια κοριτσίστικα, μπλε παντελόνι ΟΧΙ ΤΖΙΝ, μπλε ή άντε μαύρα παπούτσια ΟΧΙ ΑΘΛΗΤΙΚΑ, κι ας μην πιάσουμε τα μπλε σκούρα ζακετάκια ή τα γαλάζια πουκάμισα. Με τα άσπρα πουκάμισα παλαιότερων εποχών, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα – όλα τα μαγαζιά πουλάνε κι από κανένα άσπρο πουκάμισο. Με τα γαλάζια πουκάμισα, ζορίζει η υπόθεση: υπάρχουν άφθονα αγορίστικα, αλλά καθόλου κοριτσίστικα (οι πωλήτριες επιμένουν «μα γιατί δεν παίρνετε ροζ ή σομόν, που αρέσει σε όλα τα κοριτσάκια;» ενώ το κοριτσάκι χτυπιέται για γαλάζιο, ΟΧΙ ΤΖΙΝ, πουκάμισο). Οι μπλε ζακέτες με τα κουμπάκια επίσης «είναι σε έλλειψη» – όχι από τη μάνα τους, απλώς επειδή χιλιάδες παιδάκια έπεσαν με λύσσα πάνω στις μπλε ζακέτες, ΟΧΙ ΦΟΥΤΕΡ, ΟΧΙ ΜΕ ΦΕΡΜΟΥΑΡ. Για τα αγόρια, αυτό μεταφράζεται σε «ζακέτες του παππού» (Zara, 12.99), και γκρίνια. Για τα κορίτσια, σε πολύ κλάμα, επειδή έχουνε μείνει μόνο μικρά νούμερα.

Το κλάμα συνεχίζεται με το ψάξιμο για μπλε κάλτσες, που υπάρχουν τελικά μόνο σε συγκεκριμένα μαγαζιά (Calzedonia, 3.20) και πουθενά αλλού. Βρίσκουμε μαύρες μπαλαρίνες (Η&Μ, 9.90), που σε ένα ορισμένο φως δείχνουν μπλε σκούρες, και αγορίστικο γαλάζιο πουκάμισο για το κορίτσι (Zara, 12.99) – γλιτώνουμε το άλλο γαλάζιο πουκάμισο για το αγόρι χάρη σε ένα ξεχασμένο του μεγάλου αδερφού. Βρίσκουμε μπλε φούστα (Zara, 12.99) και πανάκριβο μπλε παντελόνι ΟΧΙ ΤΖΙΝ (Βenetton, 24.95) που σκίζει τον προϋπολογισμό, αλλά τι να κάνουμε; Δεν μπορεί να πάει στην παρέλαση με φούστα, το αγόρι…

Πάνω που όλα είναι έτοιμα, η μικρή λεπτομέρεια τα τινάζει όλα στον αέρα: μαντίλι! Μπλε με άσπρες βούλες; Επανέρχεται το ερώτημα, ποιος έχει στο σπίτι του τέτοιο μαντήλι; Κανείς, όπως αποδεικνύεται. Η λύση είναι τα υφασματάδικα γύρω από την Αθηναΐδος και την Καλαμιώτου, στο κέντρο, από όπου αγοράζονται μερικά μέτρα μπλε σκούρο ύφασμα με σχεδιάκια, που κάτω από ορισμένο φως δείχνουν πραγματικά και αξεπέραστα, σαν άσπρες βούλες. Το ύφασμα κόβεται στραβά ξανά και ξανά μέχρι να μείνουνε τα τελευταία, στραβότερα των στραβών, κομμάτια, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν ως μαντίλια. ΟΧΙ ΓΑΖΩΜΕΝΑ, επειδή αν ήξερα και να γαζώνω ως μαμά, σόρι, την έκανα και μόνη μου την παρέλαση.

Όλα αυτά γίνονται με την ψυχή στο στόμα, τελευταία στιγμή, όπως τους αρμόζει. Παλιά αγορίστικα αθλητικά παπούτσια βάφονται βιαστικά με καραμπογιά ώστε να δείχνουν, κάτω από ορισμένο φως, ΟΧΙ ΑΘΛΗΤΙΚΑ. Τα παιδιά πείθονται ότι η παρέλαση γίνεται κάτω από ορισμένο φώς έτσι κι αλλιώς. Και εμείς οι γονείς τα παρακολουθούμε με τρελή περηφάνια, επίσης κάτω από το ίδιο ορισμένο φως…

ΚΟΡΙΤΣΙΑ