Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη

Κάνει ζέστη με υγρασία τόσο πηχτή που σε πνίγει στον λαιμό. Το υπόλοιπο σκηνικό πέραν της ζέστης δεν είναι ευτοπικό είναι δυστοπικό. Και καύσωνας και γλίτσα και μαυρίλα και αν πετύχεις συρμό με κλιματισμό είναι μεγάλη τύχη, αλλιώς σε λούζει καυτός ιδρώτας από την κορφή ως τα νύχια. Και κολλάς. Κι έχεις και δουλειά.

Συγγνώμη, πόσο ελεύθερος/η μπορεί να είσαι, αν πρέπει να πηγαίνεις στη δουλειά κάθε μέρα; Είσαι ελεύθερος άνθρωπος αν δεν έχεις άλλη επιλογή; Κι αν δεν πας πώς θα ζήσεις; Πώς θα βγάλεις χρήματα; Αν δεν έχεις ελεύθερο χρόνο έχεις ποιότητα ζωής; Σκοπός είναι να εξασφαλίσεις όσο πιο ελεύθερο χρόνο μπορείς, τον προσωπικό σου χρόνο. Αυτόν που θα τον διαθέσεις όπως θέλεις εσύ στον εαυτό σου, στους δικούς, όπου, όπως, σε όποιον θέλεις. Ό,τι και να κάνεις δεν θα γίνεις και η Babba C Rivera. 

Για όλους όσοι ζούμε εδώ, όπου σπανίζουν οι σούπερ επιτυχημένοι επιχειρηματίες κάτω των 30 ετών, υπάρχει ένα κίνημα που κατ’ αρχάς και μόνο η ύπαρξή του μας κάνει να ελπίζουμε. Δίνει ανάσα προοπτικής. Το κίνημα της τετραήμερης εργασίας. 

Η υπερεργασία είναι και τοξική και έχει ελάχιστο οικονομικό αντίκτυπο. Άσε και το άλλο, το τραγικό και μαζί τρομακτικό. Στην Ιαπωνία εκτιμάται ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν 10.000 εργαζόμενοι από την υπερεργασία. Αυτή η μάστιγα λέγεται «καρόσι». Η ιαπωνική κυβέρνηση πέρασε και νομοθεσία, πριν από τρία χρόνια, για να μειώσει το ποσοστό των εργαζόμενων που εργάζονται 60 ώρες την εβδομάδα στο 5% ενώ κάνει εκστρατεία για να πείσει τους εργαζόμενους να παίρνουν την κανονική τους άδεια. Αν και δικαιούνται είκοσι ημέρες άδειας  δεν παίρνουν ούτε τις μισές για να μην εκληφθεί ως έλλειψη αφοσίωσης στην εταιρεία που εργάζονται. Τι κουλτούρα! 

Ας στραφούμε σε άλλες έξυπνες και φιλόδοξες χώρες. Όπως η Νέα Ζηλανδία. Οι εργαζόμενοι της εταιρείας συμβούλων επενδύσεων Perpetual Guardian δουλεύουν 4 ημέρες την εβδομάδα. Αυτό αποφασίστηκε και υλοποιήθηκε με τους μισθούς και απόδοση να παραμένουν στα ίδια επίπεδα. Καμία περικοπή μισθών. Οργανισμοί σε Ευρώπη και ΗΠΑ το ψάχνουν και πειραματίζονται με λιγότερες ημέρες εργασίας, καθώς αυτό δεν σημαίνει ότι πέφτει η απόδοση και η παραγωγικότητα. Στη Γερμανία και στη Νορβηγία δουλεύουν πολύ λιγότερο από τους Ιάπωνες, αλλά έχουν μεγαλύτερη απόδοση και η παραγωγικότητα είναι στα ύψη. 

Με λιγότερες ημέρες δουλειάς και έναν ποιοτικό μισθό έχεις λιγότερο στρες, αρρωσταίνεις σπανιότερα και είσαι πιο ελεύθερος. Έχεις ελεύθερο χρόνο και αυτό είναι υπέροχο όταν συνδυάζεται και με το χρήμα.