Τι κάνουμε όταν απογοητευόμαστε

«Broken hearts are for assholes» - Frank Zappa (1940-1993)

---

Μην νομίσει κανείς ότι είναι πολιτικό το θέμα, ΔΕΝ είναι. Απλώς τελευταία οι φίλες μου κι εγώ περάσαμε ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ απογοητεύσεις, κι αναρωτηθήκαμε τι κάνουμε όταν απογοητευόμαστε.

Σύμφωνα με την Γουικιπίντια, η απογοήτευση είναι «δυσάρεστο συναίσθημα ματαίωσης λόγω μη ικανοποίησης ή μη πραγματοποίησης επιθυμητού γεγονότος». Το να περιμένεις άλλα από μια φιλική ή ερωτική σχέση και άλλα να βιώνεις είναι απογοητευτικό, όπως και το να λες για το γάμο σου «δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάναμε σε τέτοια χάλια!» (εννοώντας «εμείς οι δύο, ή τρείς, ή όσοι βάλαμε την κουλούρα αντάμα»). Τα πρώτα «άλλα» τα οποία περίμενες όσο ήσουν αθώο τσικό, τα πρώτα λοιπόν είναι πάντα υπέροχα, όμορφα, γούτσι-γούτσι και με φιόγκο στην κορυφή. Τα δεύτερα «άλλα», αυτά που φεσώνεσαι τελικά, δε φτάνει που ωρίμασες…  τα δεύτερα είναι σαν μπαγιάτικα μύδια – δεν τρώγονται με τίποτε.

Τα χειρότερα, είναι οι απογοητεύσεις από φίλες/φίλους, με δεύτερα σε χειροτερότητα, τα ερωτικά. Από μια ηλικία και μετά, από τα 13 αν είσαι κορίτσι και από τα 73 αν είσαι αγόρι, κάπως τις περιμένεις τις ερωτικές απογοητεύσεις. Έχεις καταλάβει ότι χτίζεις το γκόμενο για να τον καταβαραθρώσεις εβέντσιουαλυ, ότι η εικόνα που φτιάνεις στο μυαλό σου μακράν απέχει από την πραγματικότητα. Εκτός κι αν είσαι με το ίδιο άτομο από τα 5 σου, ξέρεις ότι όλα ανεβαίνουν και κατεβαίνουν σε αυτή τη ζωή, σίγουρα και σε άλλες ζωές, όπου δεν θα είσαι χελώνα, με τα στραπάτσα που έχεις φάει, αλλά ίσως νεράιδα ή θεά ή ιδιοκτήτρια ερ-μπι-εν-μπι στη Μύκονο, γιατί όχι και στις Μπαχάμες.

Προσωπικές απογοητεύσεις και πώς τις διαχειριζόμαστε:

Συνειδητοποιείς ότι η αγαπημένη σου φίλη έχει γίνει μια άλλη, όχι-αγαπημένη σου, όχι-καν-φίλη. Είχες πέντε χρόνια να τη δεις επειδή μετακόμισε στα Βριλήσσια, γεγονός που δεν είναι προπατορικό αμάρτημα αλλά ορίστε που είχε αρνητικές επιπτώσεις στην σχέση σας: σε αντιμετωπίζει σαν υπηρετικό προσωπικό, ίσως επειδή σε προσέλαβε να κάνεις μαθήματα κλαρίνου στην κόρη της, που δεν τα παίρνει τα γράμματα, ή ίσως επειδή παντρεύτηκε έναν πάμπλουτο Βριλησσιάνο τώρα στα γεράματα και την ψώνισε. Λέμε τώρα. Η απογοήτευση είναι φριχτή – μεγαλώσατε μαζί! Μοιραστήκατε τουλάχιστον τρείς γκόμενους! Αγαπιέστε!

Τι κάνεις: άντε να τα βγάλεις πέρα με την ψωνάρα, οπότε απομακρύνεσαι διακριτικά. Ευτυχώς έχεις και άλλες αγαπημένες φίλες, ανύπαντρες.

Αγαπημένη φίλη σε αντιμετωπίζει με περιφρόνηση. Συνειδητοποιείς ότι χρόνια τώρα έτσι σε βλέπει, σαν κατώτερη, όχι-ακριβώς-σκουλήκι αλλά γραφική. Το έβλεπες στο μάτι της και το παραμέριζες ως δική σου παράνοια, μέχρι που προέκυψε χειροπιαστή απόδειξη, πχ κάποιος είπε να πάτε στο τσίρκο και η φίλη πρότεινε να καθίσουν όλοι γύρω γύρω και να παραστήσεις εσύ η ίδια όλα τα τσιρκολάνικα, μαζί και τον ελέφαντα, μια που έχεις πάρει κιλά κι άφησες προβοσκίδα.

Τι κάνεις: Μετά το σοκ της απότομης συνειδητοποίησης, απομακρύνεσαι διακριτικά. Ευτυχώς έχεις και άλλες φίλες, λιγότερο γαϊδούρες.

Αγαπημένη φίλη σου είναι αδιάφορη, με το νου της αλλού, λίγο γκάγκα. Λέει άλλα αντί άλλων, τα νεύρα σου πατατάκια, και είναι απόλυτα βέβαιο ότι δεν πηδάει το ταίρι σου (το σιχαίνεται ή/και το έχει πηδήξει στο παρελθόν με απογοητευτικά αποτελέσματα, τόσο για την ίδια όσο και για το παρελθόν). Ενοχλείσαι που δεν επικοινωνείτε, αισθάνεσαι άβολα, θέλεις να βάλεις τα κλάματα.

Τι κάνεις: την αρπάζεις από το γιακά και λες «μωρή σύνελθε, τι έπαθες; Περνάει ο Γκόσλινγκ συνέχεια από πίσω μου; Για δε με παρακολουθείς;» και αποκαθίσταται η επικοινωνία. Αν όχι, απομακρύνεσαι, που έχεις κι άλλες φίλες. Αλλά αρχίζει να σε πιάνει όλο αυτό, δεν είσαι και από πέτρα. 

Αγαπημένη φίλη σε φτύνει: δεν έρχεται ενώ σου είπε ότι θα έρθει στο ραντεβού, δεν τηλεφωνεί, δεν τεξτάρει. Την άλλη μέρα σου λέει ότι έκανε σεξ με άτομο και δεν προλάβαινε επειδή το σεξ κράτησε ώρες, πράγμα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ αν η φίλη είναι πάνω από 50 ετών, σόρι, το πιθανότερο είναι να μην έβρισκε τα γυαλιά πρεσβυωπίας για να σου στείλει μήνυμα στο κινητό.

Τι κάνεις: Την συγχωρείς, εννοείται. Δεν έχεις και τόσες φίλες πια.

Σε μια αναλαμπή, βλέπεις το γκόμενο/άντρα/σύντροφό σου όπως πραγματικά είναι, και σοκάρεσαι: δεν είναι ωραίος λαμπερός ιππότης με άσπρη Φεράρι; Σώωωωωπα! Δεν είναι γενναιόδωρος, μεγαλόψυχος, ανοιχτόμυαλος, δημοκρατικός και άρα πανέξυπνος όπως νόμιζες; Και, τι είναι; Ένας μαλάκας σαν όλους τους άλλους; Αποκλείεται! Και όμως, Λάουρα, η ζωή είναι σκληρή….

Τι κάνεις: έχεις δύο επιλογές, τον χωρίζεις ή συνεχίζεις μαζί του, μπαγλαμαδουάρ, χωρίς αυταπάτες, αν το αντέχεις. Και χωρίς καμία εγγύηση ότι στην επόμενη ζωή δεν θα είσαι χελώνα.

Αυτός που θα σε πλήρωνε για δουλίτσα σου, δεν σε πληρώνει: αισθάνεσαι ένα γντουπ στο βάθος της ψυχής σου, σαν να κατάπιες κοτρώνα, που δούλευες τόσον καιρό για το άτομο και σε κρεμάει τώρα σα κολιό (=στον ήλιο να στεγνώσεις). Η απογοήτευσή σου είναι προσωπική, επειδή πίστευες ότι είναι αστέρι το άτομο, και οικονομική, επειδή ήθελες να αγοράσεις κότερο. Ναι. Με 350 ευρω το μήνα.

Τι κάνεις: εκτός από μήνυση, αγωγή και δεν συμμαζεύεται; Γαργάρα.  Το ξεπερνάς όπως όλα και πάς παρακάτω.

Οι απογοητεύσεις είναι πολλές και απανωτές, και ενώ διαβάζω τα πάντα για το θέμα, μαθαίνω παράλληλα πώς φεύγουν οι δυσάρεστες οσμές από τον νεροχύτη, 80 πράγματα που μπορώ να πετύχω με μια παλιά πατάτα (81, μαζί με το να την φουντάρω), πώς εκπαιδεύεται ένα νήπιο να κάνει τούμπες και ταυτόχρονα τα κακά του στο γιογιό, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ το κλασσικό, με ποιόν τρόπο χάνω 25 κιλά σε μια βδομάδα, πως ξεβουλώνεις ένα σιφόνι, και τι τύπου κοιλιά έχω, με 5 επιλογές από τις οποίες διαλέγω την ωραιότερη (κοιλιά) και πως μπορώ να φτιάξω ωραιότατα κολιέ με δημητριακά Τσίριος, εκεί που κάθομαι και αναρωτιέμαι τι σκατά να φτιάξω, με τόσα Τσίριος στα χέρια μου…  Παρά το ντιβερτιμέντο όμως, το κυρίως θέμα παραμένει: η ζωή είναι γεμάτη, γεμάτη απογοητεύσεις. Θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα τα πράγματα - τουλάχιστον δεν είμαστε χελώνες…