Φοιτήτριες of a certain age

Η Ελπινίκη αποφάσισε να ξαναγίνει φοιτήτρια. Φανατική υποστηρίκτρια της διά βίου μάθησης και της διά βίου αναζήτησης νέων στόχων, βρήκε το καινούριο κοσκινάκι της. Ξεκινά μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή στο ανοιχτό πανεπιστήμιο. Μια άλλη γνωστή, κι αυτή με μεγάλα παιδιά, επιβεβαίωσε αυτό που πάντα υποψιαζόταν. Είναι μεγάλο ταλέντο στο σχέδιο μόδας. Αυτή και η Στέλλα Μακ Κάρτνεϊ. Η υποψία έγινε βεβαιότητα. Και διαπρέπει στο κολέγιο που φοιτά. Είναι τόσο χαρούμενη που θυμίζει κοριτσάκι. Θα γράψω πως ξανάνιωσε, το οποίο δεν είναι και τόσο πολιτικά ορθό. Στο μεταξύ ο σύζυγος «καταχεριάζει» την κόρη του λέγοντάς της πως η μαμά της παίρνει καλύτερους βαθμούς από εκείνη. 

Στο μέιλ που μου έστειλε η Ελπινίκη οι λέξεις χοροπηδούν με ενθουσιασμό. Τα πάντα είναι ανοιχτά. Ναι, ναι. Έτσι γράφει. Δεν αποκλείει, αργότερα, νέοι είμαστε, και την έκδοση του δικού της μυθιστορήματος. Ένα μυθιστόρημα που θα σαρώσει. Θα φτάσει μέχρι και το Νόμπελ λογοτεχνίας. Η Ελπινίκη πριν ακόμη πιάσει στιλό στο χέρι, πριν πατήσει πλήκτρο με το μπορντό ημιμόνιμο –φθινοπώριασε–, είναι βέβαιη πως το βιβλίο της θα μεταφραστεί σε επτά γλώσσες.  Έβαλε ένα καινούριο στόχο. Αυτός με το κρος φιτ δεν έπιασε, το μουάι τάι της κάνει κάπως, να σέρνεται σε καφεδοσυναντήσεις δεν της αρέσει και γενικά θέλει να διαχειρίζεται δημιουργικά τον χρόνο της. Οπότε ένα δεύτερο μεταπτυχιακό είναι αυτό που ήθελε. Καλά έκανες, της γράφω. Πολύ καλά έκανες. Ακόμα κι αν σε κοιτάξουν με εκείνο το ύφος «τι κάνει αυτή στη ηλικία της» μη μασήσεις. Τα πάντα είναι θέμα δυνατοτήτων. Ποσιμπίλιτις. Διάθεσης και ικανοτήτων. Και διαύγειας. Δεν είναι όλα για όλους. Και από την άλλη, Ελπινίκη μου, ένα θα σου πω, τα παιδιά μεγαλώνουν και μαζί τους κι εμείς. Κάνε αυτό που σε ευχαριστεί. Το ίδιο θα προσπαθήσω να κάνω κι εγώ. Φιλιά.