Φανταστείτε τι περνάνε τα κορίτσια όταν κερατώνουν κάποιον, έστω και άξιον κερατώματος.
Η αλήθεια είναι μία ή πολλές;
Το πιο σημαντικό είναι να σέβεσαι τον απέναντί σου και την αλήθεια του
Η Δέσποινα Κουτσομητροπούλου γράφει για τη σχέση μας με την πραγματικότητα και την αλήθεια.
Η αντίληψη της πραγματικότητας. Διαφορετική στον καθένα. Πραγματικότητα και αλήθεια. Ο τρόπος για να βρούμε την αλήθεια είναι να μελετήσουμε και να αποκτήσουμε βιώματα. Αλλιώς πόσες αλήθειες θα ξεροστάλιαζαν εκεί έξω; Η αλήθεια είναι μία ή πολλές; Άλλη είναι η αλήθεια για σένα κι άλλη για μένα. Αλλά για να επικοινωνήσουμε και για να ζήσουμε πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποιες κοινές αλήθειες. Ας πούμε, να δώσουμε τα χέρια και να πούμε ότι το τραπέζι είναι τραπέζι. Τώρα αν συνδέεις το τραπέζι με το γεύμα ή αν εγώ συνδέω το τραπέζι με κάτι άλλο ή μου είναι παγερά αδιάφορο ως αντικείμενο, αυτό είναι δίκη μας υπόθεση.
Άρα πώς ερχόμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα; Ταξιδεύοντας, ζώντας, γελώντας, κλαίγοντας, διαβάζοντας, αγαπώντας, προσφέροντας, ζηλεύοντας, και ό,τι άλλο υπάρχει σε μετοχή. Με την καλή έννοια πάντα. Αυτή είναι η μαγεία. Αν δεν ζήσεις, δεν διευρύνεις τους ορίζοντές σου, δεν πετάξεις τις παρωπίδες και δεν απαλλαγείς από την απολυτότητα τότε δεν υπάρχει περίπτωση. Θα ζεις στη δική σου πραγματικότητα, άντε να βρεις και κάμποσους άλλους που να αντιλαμβάνονται τα πράγματα όπως εσύ.
Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε την αλήθεια ολόκληρη, χωρίς να έχουμε εμπειρίες από πρώτο χέρι, χωρίς να έχουμε ζήσει καταστάσεις και δίχως να έχουμε γνωρίσει πρόσωπα; Δεν γίνεται. Και δεν γίνεται με κανένα τρόπο. Το πιο σημαντικό είναι να σέβεσαι τον απέναντί σου και την αλήθεια του.
Εκτός από τις κοινές αλήθειες στις οποίες έχετε συμφωνήσει.
«When you go out, can you introduce me as Joker?» Δύσκολη η αλήθεια, δεν μπορείς να την απαντήσεις, ένα πελώριο φιλοσοφικό ερώτημα. Τώρα αν πιάσουμε και τα ψέματα δεν θα ξεμπερδέψουμε ποτέ. Εκτός κι αν συμφωνήσουμε στα κοινά ψέματά μας. Καθόλου δύσκολο, η ζωή έχει δείξει ότι το ’χουμε. Και δεν μου φαίνεται σαν ψέματα.