Γκέι καλοί γονείς! Ναι!

Mε έπιασαν τα νεύρα μου προχθές που μια μαμά ήταν έξαλλη με δύο γκέι μπαμπάδες οι οποίοι έγιναν γονείς παρέα. «Μα τι πρότυπο θα έχει το παιδί;» φώναζε. «Πού φτάσαμε, να μεγαλώνουν δύο αδερφές ένα αγόρι, αδερφή θα γίνει κι αυτό σίγουρα!»

Ήθελα να της βάλω φυτίλια, να πω «Ναι ναι, Σόδομα και Γόμορρα, σαρδανάπαλοι, χαμός στο ίσιωμα!», αλλά οι κολλημένοι άνθρωποι δεν έχουν χιούμορ, μπορεί να με έπαιρνε για σύμμαχο και όχι για μία που θέλει να ξεράσει όταν ακούει τέτοιες παπαριές. Πρόκειται για παπαριές, και επιστρατεύω την κοινή λογική για να το αποδείξω:

1. Οι άνθρωποι δεν έγιναν ομοφυλόφιλοι επειδή είχαν γκέι γονείς, αντίθετα είχαν καρα-στρέιτ γονείς, συχνά οι μπαμπάδες τους πουλούσαν σουγιάδες ή/και τους έδερναν με το ζωνάρι (ειδικά τους μεγαλύτερους γκέι της γενιάς μου, που φάγανε τρελή κακοποίηση στα παιδικά τους χρόνια και ΟΧΙ από γκέι γονείς…) Άρα, το παιδί δεν ακολουθεί το σεξουαλικό πρότυπο του γονιού. Ακολουθεί τη φύση του και ό,τι του καπνίσει, και καλά κάνει.

2. Όταν θέλεις πολύ να γίνεις γονιός, γίνεσαι καλός γονιός. Ανεξάρτητα από τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις, που είναι ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΛΕΜΕ.

3. Το λεγόμενο «γκέι λάιφ στάιλ» ισχύει όταν είσαι από 20 ως (βαριά) 35 χρονών, μόνος, γκέι ή στρέιτ, αγόρι ή κορίτσι – βγαίνεις, κάνεις σεξ με ό,τι σου γυαλίσει, περνάς μέγκλα και δεν συμμαζεύεσαι. Σόρι αλλά αυτό το λάιφ στάιλ το κάναμε όλοι, γκέι, μπάι και στρέιτ, όσο ήμασταν τσικό και δεν είχαμε τη μέση μας, ή παιδιά: μόλις αποκτάς παιδιά, συμμαζεύεσαι αναγκαστικά, κόβεις τα ντραγκς, ποτά, ξενύχτια, αρπαχτές, αλλαξοκωλιές, παρτούζες, κέρατα και ό,τι άλλο έκανες ως νέος/α (στρέιτ, μπάι ή γκέι!), αν έκανες τέτοια. Μένεις σπίτι και βλέπεις σειρές στην τηλεόραση ή γράφεις τα άπαντά σου στο φέισμπουκ.

4. Η σταθερότητα και η ασφάλεια που, και καλά, προσφέρει σε ένα παιδί ένα στρέιτ ζευγάρι είναι υπερεκτιμημένα, μη σας πω και ψέμα ντιπ για ντιπ: όσες πιθανότητες έχει να χωρίσει το στρέιτ ζεύγος, άλλες τόσες έχει και το γκέι.

5. Όλο και κάποιος μαλάκας θα την πέσει στο παιδί που έχει 2 μπαμπάδες ή 2 μαμάδες – αλλά εδώ την πέφτουν στο παιδί που έχει καρούμπαλο, σκούρο χρώμα, που ο μπαμπάς του κάθεται στο σπίτι λόγω ανεργίας, που η μαμά είναι ηθοποιός/διαφορετική/κοντή, που η μαμά είναι μόνη/χωρισμένη, που ο μπαμπάς έχει κάποια αναπηρία, ιδιαιτερότητα, πάθηση, που η μαμά ντύνεται έξαλλα, που ο μπαμπάς φοράει περούκα ή για ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΗΛΙΘΙΟ ΛΟΓΟ ανακαλύπτει/εφευρίσκει ο μαλάκας. Οι μαλάκες είναι απτόητοι, εσύ στέκεσαι στο πλευρό του παιδιού σου και του το εξηγείς μέχρι να το καταλάβει καλά-καλά. Το να είσαι διαφορετικός από την πλειοψηφία ή από τους γονείς ενός αρχαίου αναγνωστικού, δεν σημαίνει ότι είσαι τίποτε άλλο εκτός από αυτό – δια-φο-ρε-τι-κός. Διαφορετικός σημαίνει μια χαρά, και μόνον ο μαλάκας το βλέπει ως ζήτημα – επειδή έχει δικά του χοντρά ζητήματα που δεν αντιμετώπισε ποτέ και πάνε να τον πλακώσουν όσο μεγαλώνει…

6. Μπορεί με άλλα λόγια το παιδί δύο γκέι γονιών να φάει πίεση (=bulling) στο σχολείο αλλά μπορεί να τη φάει κι αν είναι στρέιτ οι γονείς του, σε περίπτωση π.χ. που δεν είναι καλό το παιδί στο ποδόσφαιρο, είναι παχουλό, ψευδίζει, κεκεδίζει, αλληθωρίζει, διστάζει, ντρέπεται ή αν δεν παίρνει τα γράμματα.

7. Το να είσαι ετεροφυλόφιλος δεν αποτελεί εγγύηση ότι θα γίνεις καλός γονιός. Στα 25-26 χρόνια που είμαι μαμά έχω δει απαίσιες μαμάδες, όπως και αδιάφορους μέχρι και εγκληματικούς μπαμπάδες… και ήτανε όλοι στρέιτ. Ή έτσι έλεγαν, δεν τους έψαξα κι όλας. Εννοώ, σκασίλα μου. Απλώς σερβίρονταν ως στρέιτ, και ήταν άθλιοι γονείς με προβληματικά, δυστυχισμένα  παιδιά.

8. Η κοινωνία είναι με το μέρος σου, όταν είσαι ο παπάρας που της αξίζει (της κοινωνίας). Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις δεν σε αποδέχεται, τουλάχιστον όχι-καθόλου εύκολα, σε σκουντάει με τον αγκώνα να μπεις στο περιθώριο του κύκλου και γενικά δεν σε έχει κορόνα στο κεφάλι της. Δεν σκας καθόλου γι’ αυτό, είτε είσαι στρέιτ, μπάι, τρανς ή γκέι. Ουστ από κει. Η ζωή που ζεις είναι μέσα στην κοινωνία στον βαθμό που εσύ θέλεις, όχι στον βαθμό που επιτρέπει/αποδέχεται η κοινωνία. Δεν ζεις και στο Κωσταλέξι.

9. Δικαίωμα του ανθρώπου είναι να γίνει ή να μη γίνει γονιός: όχι «δικαίωμα του ανθρώπου που συμφωνεί μαζί μας/μας μοιάζει».

10. Το παιδί θέλει ΑΓΑΠΗ. Τσίζι, αλλά αλήθεια: μπορεί να ξεχειλίζεις από αγάπη είτε είσαι στρέιτ είτε γκέι, δεν υπάρχει αποκλειστικότητα στο συναίσθημα. Και γίνεσαι καλός γονιός όταν αγαπάς το παιδί σου, όχι όταν κάνεις σεξ με άτομα συγκεκριμένου, εγκεκριμένου για το φύλο σου, φύλου. Τελεία.