Cate Blanchett ©Getty Images/ David M.Benett
Cate Blanchett ©Getty Images/ David M.Benett
Opinion

Η ομορφιά της ηλικίας

Είσαι μεσήλικας. Βρίσκεσαι στην κορυφή του λόφου, κάν’ το όπως η Κέιτ Μπλάνσετ

Η Δέσποινα Κουτσομητροπούλου γράφει για την ομορφιά του να είσαι μεσήλικας.

Σώμα προδότης. Αρχίζουν οι πόνοι στις αρθρώσεις. Λίγο το γόνατο, ο καρπός από τις τενοντίτιδες, ο αγκώνας από τις επικονδυλίτιδες και άλλα πολλά, όπως παγωμένος ώμος, εμμηνόπαυση, ανδρόπαυση, αυτοάνοσα. Ο καθρέπτης δεν είναι σύμμαχος, γίνεται κακός, είναι εχθρός. Εκτός κι αν λεπταίνει. Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η ομορφότερη; Δεν είσαι εσύ, απαντά ο κακούργος. Τα ψηλοτάκουνα τερμάτισαν την καριέρα τους. Επιστρατεύονται άλλα κόλπα και άλλα όπλα. 

Λίγα μερεμετάκια, άλλο μακιγιάζ, άλλο κούρεμα, πιο νεανική προσέγγιση. Ντύσιμο που δεν θυμίζει την Κάιλι Τζένερ. Κοίτα πως το κάνει η Κέιτ Μπλάνσετ. Κομψότητα, απλότητα, ποιότητα. Η επιτομή του σικ. 

Κι αυτή η μόδα… με το γκρι μαλλί που επανέρχεται. Προτιμώ άλλο fashion statement. 
Η ενέργεια των νεανικών χρόνων έχει πάει περίπατο. Δεν έχει εμφανιστεί ωστόσο ούτε το εύθραυστο του γήρατος. Ναι, η μέση ηλικία είναι καλή. Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας; Όχι δα. Στο μέσο με σιγουριά, σταθερότητα και φροντίδα. Συμπυκνωμένη εμπειρία. Καλή ή κακή, δεν παύει να είναι εμπειρία. Μιλάει η πείρα, παιδί μου.  Το να βρίσκεσαι στην κορυφή του λόφου δεν είναι κακό. Θα στρογγυλοκαθίσεις εκεί από τα 50 έως τα 65 (για την πλειονότητα του κόσμου σύμφωνα με δημοσκόπηση αυτή είναι η μέση ηλικία). Κάτσε εκεί και ζήσε, απόλαυσε.  Καλού-κακού έχε πρόχειρα τα γυαλιά πρεσβυωπίας ή τα πολυεστιακά, θα τα χρειαστείς. Και μην ξεχνάς αντηλιακό και καπέλο. Θα σταφιδιάσεις.

Ο μεσήλικας δεν είναι μαθητευόμενος ενήλικας. Είναι ενήλικας μεστωμένος. Με αποσκευές. 
Γνωρίζει τα όριά του, γνωρίζει όλα αυτά που μπορεί να κάνει και αυτά που δεν μπορεί να κάνει. Είναι αυτός που θα δει ξαπλωμένος τις σειρές του στο Νέτφλιξ. 

Ρυτίδες, μώλωπες ψυχής, απώλειες, μεγάλες λύπες, μεγάλες χαρές, μικροχαρές, μικρολύπες, πνιγμένα αναφιλητά, δάκρυα, πρησμένα βλέφαρα. Γονείς που φεύγουν, γονείς που έχουν άνοια, γονείς που αρρωσταίνουν. Άνθρωποι που αλλάζουν, που απομακρύνονται, άνθρωποι που έρχονται. Ίσως και έρωτες κάτω από τις «Γέφυρες του Μάντισον». 

Γεμάτα χρόνια, που καλό είναι να γεμίζουν ακόμη περισσότερο. Να γεμίζουν με γέλια, με βιβλία, με ανάσες, με αγάπες, με θάλασσες, με μικρά βαριέμαι, με γεύσεις, με αρώματα, με μεγάλες αγκαλιές. Να είναι ξέχειλο το ποτήρι με το νερό.

Top Reads

Δείτε ακόμα

Στην Athens Voice