Να κάνει ή να μην κάνει παιδί η Μπαλατσινού;

Η οποιαδήποτε γυναίκα είναι ελεύθερη να γεννήσει μηδέν, δύο, οκτώ ή δώδεκα παιδιά όποτε θέλει και μπορεί: είναι αυτονόητο, απορώ γιατί συζητιέται τόσο… και απορώ ακόμα περισσότερο γιατί υπάρχει κόσμος «εκεί έξω» που μαλλιοτραβιέται με το θέμα «εγκυμοσύνη Τζένης Μπαλατσινού». Εδώ ο κόσμος καίγεται κατά το συνήθειό του, έχουμε Τούρκους στο Αιγαίο, φωτιά στη Μόρια, πυρκαγιές παντού όσο βαστάει ο αέρας, κορωνοϊό πάνω από τα κεφάλια μας, τράφικο, καντήλες, ένα σκασμό προβλήματα ως κράτος και ως άτομα, αλλά το αν μια γυναίκα μετά τα 40 πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει παιδιά είναι μέσα στα πρώτα σε αναγνωσιμότητα/μαλλιοτράβηγμα. 

Δε μιλάω για παρέες, που κάνουν ό,τι θέλουν, ειδικά τώρα που δεν υπάρχουν πια. Μιλάω για μαμαδομπλόγκ, γυναικεία σάιτ, πρωινές και μεσημεριανές (άρα γυναικείες) τηλεοπτικές εκπομπές, ανάλογες ραδιοφωνικές εκπομπές, ειδησεογραφικά σάιτ (!), περιοδικά που πάντα θεωρούνται λαϊκάντζες, αλλά και εφημερίδες που και καλά είναι ακαδημαϊκούρες.  Φανταστείτε τι θα γινόταν έτσι και η Μπαλατσινού ανακοίνωνε ότι έγινε ομοφυλόφιλη – ή αν το έκανε αυτό οποιαδήποτε επώνυμη, εδώ που τα λέμε: αν ανάψανε τόσο τα αίματα με μια ώριμη εγκυμοσύνη, θα είχαμε σφαγές για αλλαγή σεξουαλικής ταυτότητας. Η οποία, σε μια συντηρητική κοινωνία, θεωρείται τρις χειρότερη προσβολή από την εγκυμοσύνη-μετά-τα-σαράντα. Ή όχι;

Συνήθως νομίζεις ότι οι άνθρωποι γύρω σου είναι περίπου στα ίδια γράδα με σένα, και ξαφνιάζεσαι όταν ανακαλύπτεις ότι δεν είναι ντιπ καθόλου: γνωστές μου μαμάδες διαμαρτυρόντουσαν, «Μα είναι σωστό τώρα αυτό, πενήντα χρονών γυναίκα, να κάνει παιδί; Ποιος θα το μεγαλώσει; Δεν καταλαβαίνει ότι είναι ανεύθυνη και εγωίστρια;» Η αφελής ιδέα ότι, άμα κάνεις παιδί στα 20, θα το μεγαλώσεις η ίδια, θα δεις τα παιδιά του και τα εγγόνια του και θα αποχωρήσεις στο ηλιοβασίλεμα πριν κλείσεις τα 100 σου χρόνια, είναι ακριβώς αυτό, αφελής. Σόρι που το λέω κλισεδιάρικα, αλλά η ζωή είναι (ξανά σόρι) λόττο, ό,τι τύχει, δεν υπάρχει αιτία και αιτιατό, αν πλένεις τα δόντια σου, δεν είναι βέβαιο ότι θα έχεις χαμόγελο-Τομ-Κρουζ, κι αν δεν καπνίζεις/πίνεις, δεν σου υπογράφει κανένας ότι θα ζήσεις ως τα 90.

Μπορεί να κάνεις παιδί στα 20 και να το χώσεις στη μάνα σου να το μεγαλώσει (το πιο πιθανό, μια και στα 20 η ζωή σου τρέχει με χίλια, η λίμπιντό σου είναι στο ταβάνι και βαριέσαι φρι-χτά να μένεις μέσα τα βράδια να μετράς πάμπερς). Μπορεί, πάλι στα 20, να χωρίσεις με μπαμπά παιδιού σου και να το κρατήσει αυτός, ή η μαμά του, ή η μαμά σου. Μπορεί να σε χτυπήσει τρόλεϊ, κεραυνός, περιστέρι, καψούρα τρελή, να φύγεις στην Τανζανία με ένα σακίδιο και χωρίς το μούλικο – τα κάνουμε αυτά όταν είμαστε 20-30 χρονών, επειδή τα μυαλά μας είναι πάνω από τα κεφάλια μας.

Θα πείτε, όλα αυτά και πολύ περισσότερα μπορεί να συμβούν κι άμα είσαι 45-55 και γίνεις μάνα… απλώς τα μυαλά σου ΔΕΝ είναι πάνω από το κεφάλι, τουλάχιστον όχι εκεί που ήτανε όταν ήσουν 25. Αν έχεις αποκτήσει κι άλλα παιδιά στο μεταξύ, έχεις μάθει από τα λάθη σου και δεν τα επαναλαμβάνεις, γίνεσαι με άλλα λόγια καλύτερη μάνα. Εκτός από καλύτερος άνθρωπος, που είναι το ζητούμενο όσο μεγαλώνεις, αυτό, και το να μην ανεβάσεις ζάχαρο/πίεση/χοληστερίνη…

Δεν είναι φίλη μου η Μπαλατσινού, ήταν η γυναίκα του αφεντικού μου όταν δούλευα στο Κωστοπουλιστάν (Κλικ, Νίτρο κλπ). Δεν ξέρω τον Κικίλια, και σκασίλα μου, αλλά μπράβο στην ΤζέΜπα που μπήκε στη διαδικασία να κάνει παιδί. Είναι αισιόδοξο, χαρμόσυνο και φρέσκο πράγμα, το παιδί, όπως και η απόφαση να προχωρήσεις με μια εγκυμοσύνη πάνω από τα 45. Σε έχουνε φρουμάξει όλοι, γιατροί και επιστήμονες, με το πόσο ζαφρακιασμένα είναι τα ωράριά σου και πόσο κουλή η μήτρα σου, αν και «καλή για την ηλικία σου», λες κι είσαι η Μαθουσάλα. 

Το ότι ένας άντρας μπορεί να γίνει μπαμπάς στα 65 με τη βοήθεια της επιστήμης (βλέπε: Βιάγκρα, Σιαλίς κλπ) δεν σηκώνει φρύδι – πριν μερικά χρόνια ένας υπερ-φραγκάτος παππουζέλ μπίζνεζμαν έγινε μπαμπάς με σύζυγο 30άρα, και δεν σχολιάστηκε καθόλου. Αν μια γυναίκα κάνει το ίδιο στα 45-55, γίνεται ΘΕΜΑ. Ακόμα κι όταν η γυναίκα έχει ήδη 3 παιδιά και είναι σαν την ΤζέΜπα, δηλαδή δείχνει 30άρα, υποθέτω με την ανάλογη μήτρα και τα σχετικά ωάρια…

Ως μαμά που είχα την τελευταία (πετυχημενότατη) εγκυμοσύνη μου στα 47, εκνευρίζομαι από τον συντηρητισμό της ελληνικής κοινωνίας και τον ρατσισμό της, καλά, απέναντι σε όποιον να ’ναι, αλλά επί του συγκεκριμένου, απέναντι στις γυναίκες που μεγαλώνουν, που δεν είναι πια φρεσκαδούρες.

Όποια θέλει και μπορεί λοιπόν, μακάρι να κάνει παιδί, είτε είναι γκέι, στρέιτ, αμφί, τρανς, αναποφάσιστος/η, ή ακόμα-ακόμα, 50 χρονών: σίγουρα θα γίνει καταπληκτική μαμά, και το παιδί της θα είναι πολύ ευτυχισμένο. Επειδή η ίδια θα είναι ευτυχισμένη, εκτός από αισιόδοξη, τολμηρή, απτόητη και δυνατή, οπότε και πάλι μπράβο της.