Έρχεται μία στιγμή στη ζωή σου που συνειδητοποιείς ότι δεν θα πας στο φεγγάρι ούτε θα εξερευνήσεις την ενδοχώρα της Τανζανίας
Hotel Chocolat: Ένα βρετανικό σάιτ με πολλή σοκολάτα
Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι βρετανικές εξοχές και κανονικά φθινόπωρα
Η Δέσποινα Κουτσομητροπούλου γράφει για τις φθινοπωρινές απολαύσεις.
Η υγρασία και οι ακόμα υψηλές θερμοκρασίες δεν εμπόδισαν ποτέ κανέναν να ονειρεύεται την αγγλική εξοχή ή μια πολύ ωραία εξοχή. Μια ατμόσφαιρα αληθινά φθινοπωρινή. Σαν καρτ ποστάλ. Με τα σκουριασμένα φύλλα πεσμένα να βάφουν τη φύση με ζεστασιά και τα φυλλώματα των δέντρων στην πιο καλλιτεχνική γκρενά απόχρωση. Αυτά τα πρωτοβρόχια του Σεπτεμβρίου λες και δεν υπήρξαν ποτέ. Τα τελευταία χρόνια μια υγρασία, συνήθως βαριά και με πολύ κουνούπι να μας γλεντάει έχει διαδεχθεί τις όποιες, κάποτε, βροχούλες. Φυλλομετρώντας το Town and Country μένω πολύ ευχαριστημένη από τα τοπία και τις φύσεις των άλλων. Αυτά είναι φθινοπωρινά τοπία.
Στο cottage με ένα πουλόβερ ιβουάρ με πλέξη σαν κοτσίδες κρατώντας μια κούπα με ιβίσκους. Φαντάζομαι ζεστή, βελούδινη σοκολάτα όπως τη φτιάχνει ο Velvetiser. Μπρίκι είναι αλλά πολύ σοφιστικέ, που είναι βέβαιο ότι το έχουν στο νοικοκυριό τους η Κέιτ Μίντλετον και ο Ουίλιαμ. Και η σοκολάτα είναι πηχτή, πηχτή. Βελούδο. Έτσι όπως τη σέρβιρε η Ζιλιέτ Μπινός στην ταινία «Σοκολά». Ψάχνοντας έπεσα στο ξενοδοχείο της σοκολάτας. Το Hotel Chocolat είναι ένα βρετανικό σάιτ με πολλή σοκολάτα. Τριμμένη, όχι σκόνη. Με τσίλι, με αλατισμένη καραμέλα, με μέντα και τις κλασικές γεύσεις. Ό,τι πρέπει για τα πρώτα κρύα. Αν και όποτε «πιάσουν». Δεν χρειαζόμαστε βέβαια τις παγωνιές για τα ροφήματα, αρκεί να υπάρχει ατμόσφαιρα.
Τα απλωμένα ρούχα στην απλώστρα που δεν λένε να στεγνώσουν δεν εμπόδισαν ποτέ κανέναν να ονειρεύεται περιπάτους στην Κορνουάλη και βουτιές στις σελίδες του «Ψάχνοντας για κοχύλια» της Ρόζαμουντ Πίλτσερ. Για ξεναγό θα ήθελα την Κριστίν Σκοτ Τόμας, που έχει αυτή την αριστοκρατική προφορά και κατάγεται από εκεί.
Και καθώς έπινα νοερά το τσάι μου με την κρέμα Κορνουάλης, τα σκόουνς και τη μαρμελάδα φράουλα, ο Μάκης, ένα από τα πολλά κουνούπια που ζουν μαζί μας, με προσγείωσε στο «εύκρατο» κλίμα με ένα ενοχλητικό βόμβο στα αυτιά μου.