Τα Hogan της Προέδρου της Δημοκρατίας

Η συγγραφέας Τσιμαμάντα Νγκόζι Αντίτσιε σε μια αποστροφή του λόγου της σε μια ομιλία της με τον τίτλο «γιατί θα έπρεπε να είμαστε όλοι φεμινιστές» δίνει το περίγραμμα της κοινωνίας που όχι μόνο δεν συγχωρεί την ισότητα, δεν την αντέχει: «διδάσκουμε τις κόρες μας να βλέπουν ανταγωνιστικά τις γυναίκες, όχι για δουλειές ή επιτεύγματα αλλά για την προσοχή ενός άνδρα. Μπορείς να έχεις φιλοδοξία αλλά όχι πολλή, αλλιώς θα απειλήσεις τον άνδρα».

Η Προέδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου επισκέφθηκε τη Ρόδο προκειμένου να παραβρεθεί στις εκδηλώσεις για την 73η Επέτειο της Ενσωμάτωσης της Δωδεκάνησου με την Ελλάδα. Έγινε πρώτη είδηση αλλά για λάθος λόγο: ελληνικά και τουρκικά μέσα εστίασαν στα παπούτσια της. Στα βολικά, λίγο χαχόλικα Hogan της. Διαβάζω με ενδιαφέρον τα σχόλια των χρηστών του twitter για την εμφάνιση της, την ασέβεια της, την αγένεια της, την αστοχία της. Γιατί μια γυναίκα είναι κοκέτα, μια γυναίκα σε ανώτατο αξίωμα οφείλει να είναι comme il faut, (όσο εμείς ορίζουμε), να χωρέσει στα γούστα μας, να είναι αποδεκτή μ’ έναν τρόπο που δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό ενός άνδρα να είναι: στα παλιά του τα παπούτσια.

Έχουν σχολιαστεί ποτέ οι ενδυματολογικές επιλογές του πρωθυπουργού ή των προηγούμενων κυβερνώντων; Ακόμη και τα πουκάμισα του Γιάνη, αποτέλεσαν αφορμή για καζούρα και για πολύ κόσμο στοιχείο της προσωπικότητάς του σε αντίθεση με τη χολή που χυνόταν για τα μαλλιά της Σίας Αναγνωστοπούλου που υπονόμευαν όχι μόνο την πολιτική της ικανότητα αλλά την ίδια την ύπαρξή της. Θέλω να πω, πώς σχολιάζουμε τα Hogan της ΠτΔ ακριβώς επειδή είναι γυναίκα και δεν χωράει στα στερεότυπα που έχουμε χτίσει για εκείνη: να είναι καλή, να της γράφουμε στον τοίχο της στο facebook να δώσει τόπο στην οργή και να εκπληρώσει την επιθυμία ενός πολυισοβίτη, να κάνει συμπαθητικές δηλώσεις. Μέχρι εκεί. Θα πρέπει να μας ρωτήσει τι παπούτσια θα φορέσει σ΄ ένα ταξίδι; Όχι. Προσωπικά δεν μου άρεσαν γιατί δεν μου αρέσουν αυτά τα παπούτσια αλλά νομίζω ότι έφτασε η ώρα να κρατάμε την άποψή μας για μας: όπως δεν θα σχολίαζες ποτέ τι φοράει ο Μακρόν, ο Ομπάμα ή ο Πούτιν -η κοινωνία σ’ έχει μάθει ότι ο άνδρας ξέρει καλύτερα, πήγαινε ένα βήμα παρακάτω: δεν είναι ΠτΔ για τα παπούτσια της. Ούτε η Κάμαλα για τα All Star της. Ούτε η Λανγκάρντ για τις πέρλες της.

Όχι ότι έχει σημασία, στη συνέχεια της επίσκεψής της, άλλαξε ρούχα και παπούτσια. Ενδεχομένως, να δίναμε λιγότερη σημασία στα υποδήματα αν δεν ήταν Hogan, αν δεν μας γαργαλούσε τη μικροαστική μας κρίση. Πόσο έχουν, «τιμούλα», όπως ρωτάνε και στα social, αν ταιριάζουν με το outfit. Και δεν σταματάνε στα παπούτσια. Ποτέ δεν σταματάνε. Για μια γυναίκα πάντα αναρωτιόμαστε αν έχει παιδιά κι αν είναι παντρεμένη. Για την ΠτΔ αναρωτιόμαστε πως αισθάνεται ο σύζυγος που είναι ο κύριος της προέδρου. Φαντάζομαι περήφανος. Όπως είπε και η πρώτη Αφρικανή βραβευμένη με Νόμπελ Ουανγκάρι Μαάταϊ: όσο ψηλότερα ανεβαίνουμε, τόσες λιγότερες γυναίκες συναντούμε». Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατέχει ένα από τα υψηλότερα αξιώματα, αν όχι το υψηλότερο. Υπηρετεί έναν θεσμό που μετράει περί τα 100 χρόνια κι από την πρώτη στιγμή χάραξε τον δικό της βηματισμό: με γόβα, με μπαλαρίνα, με αθλητικό ή με πέδιλο, αξίζει να την κοιτάμε στα μάτια κι όχι χαμηλά.