«Τόσο άσχημη γυναίκα, αποκλείεται να κάνει καλά τη δουλειά της, που είναι και καλλιτεχνική!»
Η Μανίνα Ζουμπουλάκη γράφει για τα σεξιστικά σχόλια που ακούγονται κατά των γυναικών από άτομα του καλλιτεχνικού χώρου
Κλισέ πλαγίως ή ευθέως σεξιστικά σχόλια που έχω ακούσει περισσότερες από μια φορές, από άντρες σε περιοδικά, καλλιτεχνίες, παραγωγές και άλλες «προχώ» δουλειές:
«Εσείς οι γυναίκες δεν τις γράφετε καλά αυτές τις σκηνές (= τις σημαντικές)», όπως και «εσείς οι γυναίκες τις γράφετε καλά εκείνες τις σκηνές (= τις παπαριές, με το πολύ κλάμα)»
«Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά, εσείς οι γυναίκες δεν έχετε αίσθηση του χώρου. Δεν ξέρετε πού είναι το δεξιά και που το αριστερά!»
«Εσείς οι γυναίκες είστε καταπληκτικές σε ορισμένα πράγματα (= καφέδες, κέιτερινγκ, μαμαδιλίκι κ.λπ.), να το πάρετε απόφαση. Σε άλλα πάλι, τι θέλετε και χώνεστε αφού δεν σας παίρνει;»
«Η σεναριογράφος, όπως και η σκηνοθέτρια, πρέπει να ξέρει οπωσδήποτε να μαγειρεύει!»
«Τόσο άσχημη γυναίκα, αποκλείεται να κάνει καλά τη δουλειά της, που είναι και καλλιτεχνική!»
Πράγματα που ακούμε από κοριτσάκια ως μεγάλες γυναίκες. Και δεν βάζουμε τις φωνές.
«Ναι, είναι καλή στη δουλειά της αλλά, ρε γαμώτο, είναι πολύ χοντρή/άσχημη/κοντή».
«Δεν μπορώ να συνεργαστώ με γυναίκα που δεν είναι όμορφη, που δεν με εμπνέει με την εμφάνισή της».
«Είναι πολύ νέα/όμορφη για να τα καταφέρει σε κάτι τόσο ζόρικο».
«Άμα είναι καλή, σίγουρα είναι λεσβία. Μα δεν της φαίνεται; Δεν έχεις δει πώς κρατάει την κάμερα/μπαγκέτα/βούρτσα/λάμπα;»
Κι εσείς κορίτσια μην φοβάστε τον εαυτό σας
«Δεν με πειράζει να δουλεύω με γυναίκες, αρκεί να μην είναι λεσβίες».
«Δεν με πειράζουν οι άντρες ομοφυλόφιλοι στις δουλειές μας, αλλά τις γυναίκες δεν τις αντέχω άμα είναι λεσβίες».
«Οι λεσβίες δεν έχουν χιούμορ, που είναι απαραίτητο στη δουλειά μας (= καλλιτεχνία, παραγωγές ή ό,τι σηκώνει χοντρά ανέκδοτα)».
«Μερικές φορές δουλεύουμε τόσο καλά μαζί που ξεχνάω ότι είσαι γυναίκα! (ή/και λεσβία)»
«Μα εσύ, ρε κούκλα μου, είσαι εξαίρεση, δεν γράφεις/σκηνοθετείς/γυρίζεις/παίζεις σαν γυναίκα!»
«Εδώ θέλουμε μια γυναικεία ματιά… όχι από σας, ρε κορίτσια, να ρωτήσουμε μια πραγματική γυναίκα, νοικοκυρά, που να μαγειρεύει και τέτοια…»
«Οι γυναίκες από τον χώρο (=καλλιτεχνία, παραγωγές, αλλά κι από δίπλα χώρους) δεν είναι για σπίτι».
«Τι κερδίσατε εσείς οι γυναίκες με την επανάσταση; Κουβαλάτε και καλώδια τώρα, σπουδαία κατάκτηση…»
«Τις φοβάμαι τις γυναίκες σε τέτοιες δουλειές (=καλλιτεχνίες, παραγωγές αλλά και από άλλα χωράφια), στα δύσκολα, όλο αρρωσταίνει το παιδί τους και εξαφανίζονται».
«Δεν μπορείς να βασιστείς το ίδιο σε μια γυναίκα όπως σε έναν άντρα! Ο άντρας δεν θα φύγει από το πλατό/τη δουλειά άμα μπει το παιδί του νοσοκομείο!»
Εμβολιασμός έναντι του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV)
«Ήταν πιο νόστιμη όταν ξεκίνησε, τώρα την έφαγε η δουλειά (=καλλιτεχνία, παραγωγή αλλά και ό,τι να΄ναι), δεν την βλέπεις; Σαν λεσβία έγινε κι αυτή…»
Όλα τα παπούτσια που δεν φοράμε πια, δείχνουν ότι μεγαλώσαμε.
