Opinion

Το μακρύ καυτό καλοκαίρι και το φανελάκι του Πωλ

Ακόμα και ο καύσωνας μπορεί να γίνει χρήσιμος, είναι θέμα διάθεσης και θέας

Σκηνές καύσωνα στην πόλη. Η ζέστη είναι αφόρητη. Τα τσιμέντα ανάβουν. Η άσφαλτος πυρακτώνεται. Κι εσύ θυμάσαι το λερό και ιδρωμένο το φανελάκι του Πολ Νιούμαν.

Ακόμη κι ο καύσωνας μπορεί να φανεί χρήσιμος. «Αδελφός» Έλληνας που ζει στη Νορβηγία λέει πως ζεσταίνεται το κοκαλάκι του όταν επιστρέφει στη δεύτερη πατρίδα του. Νιώθει καλύτερα, οι αρθρώσεις του ξυπνούν και ζωντανεύουν. Με το κρύο κοκκαλώνει. Αν υποθέσουμε πως ήταν αυτοκίνητο νιώθει πως αλλάζει λάδια. Σίγουρα θα προτιμούσε να ήταν Τέσλα. Δεν ξέρω αν αλλάζεις λάδια σε ένα Τέσλα, αλλά διάβασα ότι το Tesla Model Y διαθέτει φίλτρο λαδιού.

Τέσσερις Τέσλα είδα μπακ του μπακ σε γνωστό εμπορικό κέντρο των βορείων προαστίων, που διαθέτει σταθμό φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Ήταν όλες λευκές. Στη Νορβηγία, απ΄ την άλλη, κάνει πάρτι ο Έλον. Κάθε δεύτερο σπίτι και ηλεκτρικό αυτοκίνητο.
Στον καύσωνα τώρα. Η ζέστη είναι αφόρητη. Τα τσιμέντα ανάβουν. Η άσφαλτος πυρακτώνεται. Η πόλη, πελώρια σάουνα θυμίζει καυτό τηγανόλαδο.

Σαν να βλέπω εκείνη την αφίσα με τον Πολ Νιούμαν. «The long hot summer» ο τίτλος της ταινίας του 1958. Λερό και ιδρωμένο το φανελάκι του Πολ. Τώρα τι ήταν πιο καυτό. Το καλοκαίρι ή μήπως ο Πολ. Δεν είναι τυχαίο ότι στα ελληνικά αποδόθηκε «Πόθοι στην κάψα του καλοκαιριού».

Σημασία έχει και η θέα αλλά και το πού, δηλαδή σε ποιο μέρος, δροσίζεις τον καύσωνα σου. Κάτω από την παχιά σκιά των πεύκων, παρά την άπνοια, νιώθεις να πουντιάζεις ακούγοντας ιστορίες για τη Νορβηγία. Για χιόνια και ταράνδους για ξύλινες καμπίνες σε απάτητα χιόνια.Κι εκεί που θυμάσαι το σούπερ μόντελ Βεντέλα, κάποτε ένα από τα πιο καυτά εξαγώγιμα προϊόντα της Νορβηγίας, φορτώνεις τη «φλούδα πορτοκαλιού», στο εύκρατο ελληνικό κλίμα. Δεν μπορεί κάποιο ρόλο θα παίζει στην εξωτική μεσογειακή κατατομή και στα -και καλά- «love handles».

Όταν ανάβουν και τα πλακάκια στις βεράντες, τα μυρμήγκια κάνουν παρέλαση στις γλάστρες και οι γάτες αποχαυνώνονται στο γκαζόν, θέλεις να βρίσκεσαι κάπου αλλού και να ψεκάζεσαι με αντηλιακό. Αντηλιακό που να μυρίζει καρύδα ή σαν ελαφρά ροδισμένη πλάτη με άρωμα βανίλιας. Συναρπαστικό και το κλασικό άρωμα του αντηλιακού. Ναι, υπάρχει ένα συγκεκριμένο.

Συναυλία οι μυρωδιές του καλοκαιριού. Καρπούζι και ροδάκινο, σύκα και παγωμένη μαστίχα. Μια βανίλια υποβρύχιο ένα παγωτό βανίλια -σοκολάτα.

Όταν σου έρχεται ζάλη από τον κάματο της πόλης, η θάλασσα είναι η απόλυτη απόδραση. Πάντα με απάγκιο ένα κλιματιστικό. Αλλά είναι αλλιώς. Με το γαλάζιο ξεχνιέσαι. Όλο κι ένα κρύο ρεύμα θα σε συνεφέρει. Μια βουτιά θα σε χαλαρώσει.

Κάποια στιγμή θα ψιλοφυσήξει. Αυτές οι έξι, επτά, δέκα μέρες, δεκαπέντε είναι πολύτιμες. Επένδυση στις αναμνήσεις για όλο το χρόνο. Ακόμα και με την προσμονή όλα είναι πιο υποφερτά. Με λίγη διάθεση, ζεστή παρέα και τις κατάλληλες συνθήκες μπορούν να γίνουν και υπέροχα. Τώρα αν παραμονεύουν πόθοι στην κάψα του καλοκαιριού, εκεί θα σας γελάσω. Αλλά προσοχή. Να μην μπει «λ» ανάμεσα στο «κ» και το «α».