Ο σύζυγος την έσπασε στο ξύλο αλλά θα είναι σύντομα ανάμεσά μας

Η είδηση είναι φρέσκια: 59χρονος στο Βόλο άρπαξε τη γυναίκα του από τα μαλλιά και την κοπάνησε «επί δέκα λεπτά» στον καναπέ βρίζοντας και απειλώντας, μπροστά στα μάτια του εννιάχρονου γιου του και της 84χρονης πεθεράς του. Ο σύζυγος είχε φύγει από το σπίτι, ζητούσε διαζύγιο που η γυναίκα του δεν υπέγραφε επειδή δεν είχαν ρυθμιστεί τα θέματα διατροφής, αυτός είχε ακόμα κλειδιά του σπιτιού, έμαθε ότι η γυναίκα είχε γκόμενο και όρμησε έξαλλος να την συνετίσει… Αυτά είπε ο ίδιος δηλαδή, «Προσπάθησα πολλές φορές να την συνετίσω χωρίς αποτέλεσμα». 

Δεν ξέρω τι είναι πιο τρελό σε αυτήν την ιστορία, το ότι έδειρε τη γυναίκα του μπροστά στο ένα παιδί τους και στη μάνα της, το ότι αν δεν τηλεφωνούσε ένας γείτονας την αστυνομία θα την σκότωνε, ή το ότι όλο αυτό έγινε «για να της βάλει μυαλό»; Το τελευταίο επιχείρημα είναι στάνταρ για τους κακοποιητές, «Έκανα ό,τι μπορούσα αλλά δεν διορθωνόταν η συμπεριφορά της», λένε. Η κακή συμπεριφορά, που σηκώνει βρισιές, φωνές ή/και ξύλο, μπορεί να είναι από το μέτρια μαγειρεμένο φαγητό (ναι, το 2021!), την ακαταστασία στο σπίτι, τις κακές επιδόσεις των παιδιών στο σχολείο, το βάρος ή την εμφάνιση των παιδιών, μέχρι τις οικονομικές ή ερωτικές ατασθαλίες της γυναίκας. Η γυναίκα που γκομενίζει πρέπει να τιμωρηθεί από τον άντρα της, ο οποίος για ένα κούτελο ζει… Μου φαίνεται σαν Ελληνική ταινία του ΄60 ή Ινδική ταινία του Μπόλλυγουντ, χωρίς τα χορευτικά νούμερα: γιατί η σύζυγος που δεν γουστάρει πια τον σύζυγο πρέπει να πληρώσει με το αίμα της; Θα συνέβαινε το αντίστοιχο αν ο σύζυγος την είχε σκυλοβαρεθεί; Και ποιος δίνει το δικαίωμα σε έναν άντρα να κακοποιήσει μια γυναίκα επειδή «δεν συμμορφώθηκε» με τις απαιτήσεις του, όποιες κι αν είναι αυτές;

Η απάντηση είναι απλή – το Σύστημα μέσα στο οποίο λειτουργεί η Δικαιοσύνη. Ο Βολιώτης που χτύπησε άσχημα τη γυναίκα του (με την δικαιολογία ότι ο 10χρονος γιος του την έδωσε ως γκομενιάρα), ο ένοχος τέλος πάντων, τιμωρείται με φυλάκιση δύο ετών και έξι μηνών, με αναστολή και δικαίωμα έφεσης… που σημαίνει ότι σε έξι μήνες θα είναι έξω. Όχι μόνο θα είναι έξω, θα κυκλοφορεί με το σουγιά στα δόντια, να εκδικηθεί την κακούργα γυναίκα που «τον έκλεισε μέσα». Μιλάμε για χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου, κανονικά. Σίγουρα θα το λέει ήδη στους κολλητούς του, «Την επόμενη φορά θα της σπάσω το κεφάλι της καριόλας!» και σίγουρα έτσι την αποκαλεί. Είναι ο στάνταρ τρόπος να σκουπιδοποιήσει ένας άντρας μια γυναίκα, με μια κουβέντα. Είναι καριόλα, καλά να πάθει. Ήθελε και τα έπαθε, το τραβούσε ο οργανισμός της, και  όσον αφορά τη συγκεκριμένη; Έμεινε δέκα χρόνια με κάποιον που την έδερνε, άρα πρόκειται για καριόλα, τον ήθελε για τα λεφτά του, ας έφευγε, να ζητούσε διαζύγιο, κλπ κλπ κλπ…

Ας αφήσουμε το επιχείρημα της καριόλας – ο καριόλης άντρας δεν τρώει ξύλο από καμιά γυναίκα, ούτε κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του, όσο καριόλης κι αν είναι. Η καριόλα γυναίκα κινδυνεύει, μόνο και μόνο για αυτό που είναι, ούτε καν για αυτά που κάνει. Σε καιρό ειρήνης, μέσα στο σπίτι της, κινδυνεύει να χάσει τη ζωή της. Κινδυνεύει επειδή έμεινε στο σπίτι με τα μικρά παιδιά της, επειδή δεν τα παράτησε (οπότε θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη καριόλα) να πάρει δρόμο, επειδή είπε «Είμαι πρώτα μαμά, μετά όλα τα άλλα», και αυτό πλήρωσε. Αυτό πληρώνουν οι μαμάδες που μένουν με έναν κακοποιητή. 

Πολλά πράγματα πρέπει να αλλάξουν, εκτός από «την Κοινωνία» που καταδικάζει εκ παραδόσεως πιο εύκολα μια γυναίκα από έναν άντρα, ακόμα κι όταν η γυναίκα τρώει βρωμόξυλο ή χάνει τη ζωή της. Κυρίως, να αλλάξουν οι ποινές. Άκουσα πρόσφατα για κάποιον δολοφόνο συζύγου, που βγήκε από τη φυλακή μετά από πέντε-έξη χρόνια – θα βρεί μια άλλη γυναίκα, μια κι έχει το χούι, κρατάει ακόμα η μπογιά του. Κι είναι κρίμα, να περιμένουμε την επόμενη γυναικοκτονία, από τον τελευταίο 59χρονο ή τον προηγούμενο, ήδη γυναικοκτόνο, που κυκλοφορεί αμολητός ανάμεσά μας…