Τα περιοδικά που διαβάζαμε στα 70s και στα 80s

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, από τις πολλές που έχω ζήσει, χάρηκα όταν σε ένα βιβλιοπωλείο-πιεστήριο, που εξέδιδε και την τοπική εφημερίδα, ανακάλυψα κρεμασμένο το περιοδικό «Seventeen». Όλα αυτά έναν αιώνα μακριά, τριάντα χρόνια και βάλε. 

Στην προεφηβεία και στην εφηβεία τα απόλυτα κοριτσίστικα αναγνώσματα ήταν η «Μανίνα», η «Κατερίνα» και ο «Κόσμος της Πάτυ» με τις εικονογραφημένες περιπέτειές τους, για τις οποίες έπεφτε μαλλιοτράβηγμα με την αδελφή μου, για το ποια θα τις διαβάσει πρώτη. Μαλλιοτραβιόμασταν μία φορά την εβδομάδα για τη «Μανίνα» και την «Κατερίνα», κάθε 15 ημέρες για την «Πάτυ» και μία φορά τον μήνα για τη «Σούπερ Κατερίνα». Το «Αφισόραμα» μας έβρισκε φιλιωμένες.

Η «Μανίνα» και η «Κατερίνα», τόσο νέες και τόσο χαριτωμένες, εκδίδονταν από το 1972 και το 1979 και για μια 20ετία περίπου. Ο χρόνος δεν ήταν τόσο πυκνός, το ίντερνετ και τα κινητά ήταν επιστημονική φαντασία. Άντε να υπήρχε στην επαρχία καμιά θεατρική ομάδα, πρωτοβουλία κάποιων ψαγμένων. Ή κάτι σαν κινηματογραφική λέσχη για πολύ κέφι. Άρα τι κάναμε; Ο χρόνος δεν έτρεχε όπως σήμερα. Διαβάζαμε πολύ. Λογοτεχνία, επιστημονική φαντασία, λίγο ποίηση και πολλά κόμικ. Πάρα πολλά κόμικ, με πρώτο και καλύτερο τον «Μίκυ Μάους» και τον λατρεμένο «Αστερίξ».  Και «Μπλεκ» και «Τιραμόλα» και «Σεραφίνο», στο δημοτικό. Ο Μίλο Μανάρα ήλθε αργότερα. 

Όλα άρχισαν όταν φεύγοντας μια μέρα από τον «Στρατηγάκη» έπεσα στο «Seventeen». Όπου «Στρατηγάκης» ήταν γνωστό φροντιστήριο εκμάθησης αγγλικών, μεγάλη αλυσίδα της εποχής. Ξεφυλλίζοντας τις ιλουστρασιόν σελίδες, συνειδητοποίησα ότι καλό το Σαουθάμπτον της Πάτυ αλλά η Νέα Υόρκη μου 'μοιαζε καλύτερη. ΄Ασε που έκανες και practice στα αγγλικά. Ήταν ένας απίθανος τρόπος να ταξιδεύεις, μένοντας εντός Ελλάδος.Δεκαετίες του ’70 και του ’80 και τα ταξίδια αναψυχής ή οι περίφημες μικρές αποδράσεις  δεν ήταν το φόρτε μας. 

Κρατώντας το περιοδικό, «τσουπ» βρισκόσουν στο Μανχάταν με τα φτερά της εφηβικής φαντασίας. Το «Seventeen» είναι αμερικάνικο περιοδικό το οποίο έκανε το εκδοτικό του ντεμπούτο το 1944 στη Νέα Υόρκη. Το 1944 κυκλοφόρησε περιοδικό για έφηβες!  Θα τρελαθώ. Το πώς βρέθηκε ή ποιο είδωλο έφερε αυτό το περιοδικό στη μικρή επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας, κάθε δίμηνο μάλιστα, αναρωτιέμαι ακόμα. Και τον/την ευχαριστώ από καρδιάς. Πρωταρχικός στόχος του «Seventeen» ήταν να εμπνεύσει τα κορίτσια από 13  έως 19 ετών (teens) να γίνουν πρότυπα εργαζομένων γυναικών και ενεργών πολιτών. Αμέσως μετά το ντεμπούτο του, υιοθέτησε πιο προσανατολισμένη στη μόδα και στα καρδιοχτύπια προσέγγιση, ενώ δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειες να προάγει την αυτοπεποίθηση των κοριτσιών. 

H Σίλβια Πλαθ υπέβαλε σχεδόν 50 κείμενα στο «Seventeen» πριν το πρώτο της διήγημα, «Και το καλοκαίρι δεν θα ξανάρθει», δημοσιευθεί στο τεύχος Αυγούστου του 1950. «Μανίνα», «Κατερίνα», «Πάτυ» και «Σούπερ Κατερίνα» δεν κυκλοφορούν πια. Το «Seventeen» διατηρεί ιστοσελίδα και από το 2018 εκτυπώνεται μια στο τόσο υπό τη μορφή ειδικών τευχών. Αυτό που συνειδητοποιώ με καθυστέρηση πολλών ετών είναι ότι η «Μανίνα», η «Κατερίνα» και η «Πάτυ» ήταν οι fashionistas και οι influencers των εφηβικών μου χρόνων, σε μια πιο αθώα και ανέμελη εκδοχή. Back to the future.