Η Μαντόνα και τα γεράματα

Είναι η βασίλισσα της ποπ, η διασημότερη γυναίκα στον κόσμο, πάμπλουτη, μητέρα ένα σωρό παιδιών (χάσαμε το λογαριασμό με τις υιοθεσίες), με γκόμενο έναν πιτσιρικά και με τρελή διεθνή καριέρα. Βασικά, είναι εκατομμυριούχα – δεν έχει ανάγκη κανέναν, υποθέτουμε ότι δεν σκάει που ανέβηκαν οι τιμές στο ρεύμα, όσο κι αν είναι σφιχτή («If she were tighter, she would squeak», όπως είχε πει ο Ροντ Στιούαρτ - «Αν ήταν πιο σφιχτή, θα έτριζε»). Η Μαντόνα τέλος πάντων δεν ζορίζεται με το νοίκι στα οκτακόσια σπίτια της επειδή τα έχει αγοράσει, δεν αναρωτιέται αν το κοτόπουλο προσφοράς είναι οκ ή για πέταμα, αφήστε που δεν τρώει κοτόπουλο πόσο μάλλον προσφοράς, η διατροφή της είναι «εκλεκτή» όπως είχε δηλώσει, με σπόρους και βιολογικά τα πάντα όλα. Μπορεί να ζήσει ανετότατα, αυτή και τα επίσης οκτακόσια παιδιά της, για άλλες τρεις γενιές. Μπορεί να πάει διακοπές σαράντα φορές το χρόνο ακόμα κι αν δεν βγάλει κανένα καινούργιο τραγούδι από δω και πέρα, αν δεν εμφανιστεί σε συναυλία, αν δεν γυρίσει βιντεοκλίπ και κυρίως αν δεν κάνει ΤικΤοκ.

Οπότε, δεν καταλαβαίνουμε γιατί τρώγεται. Ποια ανασφάλεια την σπρώχνει να κάνει πλαστικές τη μία μετά την άλλη, να βάζει χείλη μέχρι τον αφαλό, να τραβάει τα φρύδια της στο ταβάνι, να χτίζει ζυγωματικά και να σκοτώνεται, γενικά: οι εξαντλητικά φωτοσοπαρισμένες φωτογραφίες της πάνε στο διάολο, πια ΟΛΟΙ περνάνε/με από φωτοσοπ επειδή το Ινσταγκραμ είναι μεγάλη επιτυχία και πρέπει να γυαλίζεις εκεί, η παρέμβαση στις φωτογραφίες δεν σοκάρει κανέναν πια επειδή την έχει υιοθετήσει όλος ο κόσμος, ξέρουμε ότι ΚΑΘΕ φωτογραφία που βγαίνει στα Σόσιαλ είναι «κεντημένη». Αλλά στο ΤικΤοκ-άκι τα χείλη της Μαντόνας σε πλησιάζουν απειλητικά σα βεντούζα του γιγάντιου χταποδιού από το «20.000 λεύγες υπό την Θάλασσα» (που πάει να καταπιεί το υποβρύχιο του Πλοιάρχου Νέμο), και σκέφτεσαι «Μαμάααα!» καθώς και «Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι;»

Γιατί το «παζάρι» είναι το ΤικΤοκ, ένα φριχτά νεανικό μέσον, κάτι ακατανόητο και αδιάφορο για ανθρώπους άνω των 40 ετών, εκτός από ακατάλληλο, μια και για να το δουλέψεις με επιτυχία πρέπει να χοροπηδάς πάρα πολύ, συνέχεια. Κάτι που βαριέσαι άμα είσαι μεγάλος, αισθάνεσαι αλεπού στο παζάρι, και δεν θέλεις καθόλου. Ακόμα κι όταν συμβιβάζεσαι, όταν κουτσο-φτιάχνεις τις φωτογραφίες σου με φιλτράκι που σου έδειξε το παιδί, εγγόνι, ανίψι ή γκομενάκι σου. Το κυρίως παζάρι (όμως) δεν είναι τα Σόσιαλ, είναι η βιομηχανία της μουσικής, στην οποία δεν βασιλεύει πια η Μαντόνα. Βασιλεύει σίγουρα κάποιο 17χρονο, μπορεί και 15χρονο που δεν ξέρω – η κλάση της Μαντόνας έχει περάσει, με εξαίρεση τον Κηθ Ρίτσαρντς που είναι κλάση από μόνος του (και μερικούς ακόμα σταρ για τους οποίους δεν ισχύει η ηλικία τους. Γιατί; Επειδή στις πατριαρχικές κοινωνίες η αξία ενός άντρα μετριέται με τα λεφτά κι όχι με την φρεσκάδα του, ενώ η αξία μιας γυναίκες πέφτει όσο χάνεται η φρεσκάδα της: αν αναρωτιέται κανείς για ποιούς λόγους οι γυναίκες κάνουν περισσότερες πλαστικές επεμβάσεις από τους άντρες, ορίστε η απάντηση… )

Η Μαντόνα όμως; Επηρεάζεται η Μαντόνα από το χάσιμο της φρεσκάδας της, εννοώ παίζει να χάσει λεφτά από αυτό, από το ότι γερνάει; Και πόσα λεφτά; Περισσότερα από όσα κοστίζουν οι πλαστικές επεμβάσεις, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει; Ή η ταλαιπωρία της επέμβασης που δεν την ξέρω αλλά αποκλείεται να είναι επιπέδου πεντικιούρ; Δηλαδή αν είσαι η Μαντόνα, δε λες «Σκορδοκαίλα μου που με βρίσκετε μπαγιάτω, είμαι η Μαντόνα, σας πουλάω και σας αγοράζω, θα γράφω/λέω τραγούδια μέχρι να σκάσω επειδή πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, θα έχω γκομενάκια-τσικό για τον ίδιο λόγο, και δεν δίνω δεκάρα για το γεγονός ότι κρέμασα!»

Μάλλον το λες αυτό όταν κρεμάς κανονικά χωρίς να είσαι η Μαντόνα, και τρομάζεις κοιτάζοντάς την – σχεδόν συνομήλικη, με γυαλιστερό δέρμα και αυτά τα μάτια που δείχνουν θολά μέσα στην ερημιά της απόλυτης ισιάδας τους… δεν μοιάζει «νεανικό» το πολυτραβηγμένο δέρμα, μοιάζει έρημο και πατατένιο, σα να ξετρύπωσαν δύο μάτια πάνω σε μια (καθαρισμένη) πατάτα.

Στεναχωρήθηκα με τη Μαντόνα, την είχα για πιο… σπουδαία. Μπορεί να είναι η καημένη, ίσως να είναι πιο σπουδαία από την μέση γυναίκα, την μέση καλλιτέχνιδα 63 χρονών. Απλώς δεν θέλει να το δείχνει, και προτιμά να δείχνει 30 χρονών, ή μάλλον να νομίζει ότι έτσι δείχνει, και όχι σαν καθαρισμένη πατάτα με τσιτωμένα μάτια, φουσκωτά ζυγωματικά και τεράστια ροζ βεντούζα φάτσα-φόρα. Κρίμα, γιατί εμείς ακόμα πιστεύουμε ότι είναι η Μαντόνα, bitch.