Από τα σουτιέν της πανδημίας στα σουτιέν της εργασίας

Οι λέξεις «σουτιέν», «έπεσαν», «χαμηλά» ακούγονται ανατριχιαστικές στη γυναίκα που έχει γεννήσει δύο-τρία παιδιά, όπως και στη γυναίκα που έχει-δεν έχει (γεννήσει παιδιά), πέρασε με επιτυχία τα 50 της χρόνια: Αυτά που πέφτουν όλο και πιο χαμηλά είναι τα μεμέ, και αυτά που από ένα σημείο και μετά αδυνατούν να τα κρατήσουν στο ύψος τους, είναι τα σουτιέν. Σαν να μην έφτανε το γενικό πέσιμο, οι πωλήσεις σουτιέν το φθινόπωρο του 2020, όπως διάβασα σε εγγλέζικο σάιτ, έπεσαν κατά 30%.

Γιατί; Όλες οι γυναίκες με βυζί μεγαλύτερο από αυγό-μάτι ξέρουν ότι δεν υπάρχει λόγος να φοράς σουτιέν όταν είσαι μέσα στο σπίτι. Ακόμα και στην ονλάιν εργασία, η κάμερα σε παίρνει από τους ώμους και πάνω (αν έτσι επιθυμείς) οπότε, άρα φοράς άρα δεν φοράς σουτιέν, δεν έχει σημασία. Το ενισχυμένο μπανελάτο σουτιέν που κάνει τα μεμέ σου να κοιτάνε αν όχι το ταβάνι (πάνε αυτά τα μπερεκέτια…) τότε το ψυγείο απέναντι ή την οθόνη σου, το «βραδινό» σουτιέν με μπανέλες έχει πάει να κάνει παρέα σε άλλα βραδινά ρούχα σου, δηλαδή στον πάτο ενός συρταριού. Το σουτιέν αυτό, που το ξέσκισες στα '90s και ‘00s μαζί με τα διπλανά του επίσης ενισχυμένα, δαντελάτα, κορδελάτα, βελούδινα και γενικά φιγουράτα (αλλά πάντα ενισχυμένα) σουτιέν… δυστυχώς δεν έχει λόγους να καμαρώνει στην γκαρνταρόμπα σου από την αρχή του λοκντάουν μέχρι σήμερα: για πολύ καιρό, έβγαινες από το σπίτι για να πας σουπερμάρκετ ή φαρμακείο, δεν είχες ανάγκη ούτε όρεξη να επισημοποιήσεις τα βυζιά σου ούτε να τα ζμπρώξεις προς τα πάνω ούτε να τα κάνεις τίποτα απολύτως. Είχες όρεξη να μην κολλήσεις κωρονοιό, να πάρεις δέκα πορτοκάλια, κατεψυγμένο ντονέρ, γιαούρτι με σοκολάτα μέσα, ασπιρίνες, ντεπόν και ένα σφυρί για να κοπανάς το κεφάλι σου. Πριν, όλο και πήγαινες σε σημεία στα οποία τα βυζιά σου θα είχαν σημασία. Μετά, (το λοκντάουν) εκτός που έχεις μεγαλώσει, εσύ και τα βυζιά σου, κατά δύο χρόνια… δεν έχεις καμιά όρεξη να βάλεις το ενισχυμένο σουτιέν, και κανένα σημείο δεν σου φαίνεται ότι έχει αρκετή βυζο-ειδή σημασία.

Να εξηγήσω σε τυχόν άντρες ή μικρές γυναίκες με μικρά βυζιά: το «σουτιέν εργασίας» είναι πάντα ενοχλητικό, παρόλο που σε κάνει να κάθεσαι πιο στητή, δείχνει τέλειο κάτω από πουκάμισα και κρατάει το στήθος σου σταθερό – δύσκολα τρέχεις να προλάβεις λεωφορείο, πχ, αν δεν φοράς σουτιέν, όχι μόνο επειδή κουνιούνται τα βυζιά σου δεξιά-αριστερά σαν τα αυτιά του Ντάμπο  (αν είσαι μεγαλούτσικη) αλλά και επειδή πονάνε, με το ντάπα-ντούπα. Τα κοιτάζει ο ανύποπτος περαστικός να ανεμίζουνε, κι αν έχουν πέσει αρκετά/είναι αρκετά μεγάλα, φοβάσαι μη μπερδευτείς σε κανένα βυζί και φας τα μούτρα σου. Φοράς λοιπόν ένα «σουτιέν εργασίας» όταν πηγαίνεις σε εργασίες έξω από το σπίτι, και το βγάζεις με ανακούφιση μόλις μπεις στο σπίτι. Φίλη που ζει μόνη, μου έλεγε ότι δεν φοράει ποτέ σουτιέν μέσα στο σπίτι, αλλά η μέση γυναίκα (μη ξαναλέμε «με μεγάλα βυζιά», το εμπεδώσαμε…) η μέση γυναίκα που μπορεί να τρακάρει άλλο άτομο στο σπίτι της, φοράει ένα μαλακό σουτιέν, είτε αθλητικό είτε της πλάκας. Της πλάκας είναι το σουτιέν με ξεχειλωμένα λάστιχα που κρατάει τα προσχήματα αλλά όχι τα βυζιά – ανοίγεις την πόρτα χωρίς να μαζεύεις βυζί από πάτωμα μεν, δεν είσαι δε να εμφανιστείς σε παραπάνω κόσμο με την μαδημένη μπρετέλα σου.

Τα αθλητικά σουτιέν λοιπόν σημειώνουν άνοδο σε πωλήσεις, όχι τρελή, νομίζω 12% έλεγε το άρθρο. Τα αγοράζουμε για να γυμναζόμαστε αλλά και για να κωλοβαράμε μέσα στο σπίτι, επειδή είναι άνετα και μη ενισχυμένα. Βγαίνουν πια σε ποικιλία σχεδίων, μερικά είναι σαν μπουστάκια, οπότε το καλοκαίρι (για μέσα στο σπίτι) έχεις δύο σε ένα. Έξω από το σπίτι, φοράς αθλητικό σουτιέν ως μπουστάκι μόνον αν είσαι 14 χρονών, ντιζέζ ή αθλήτρια που πας μάλιστα άμεσα σε γήπεδο.

Στα «σουτιέν εργασίας» συμπεριλαμβάνονται και τα σουτιέν διπλής εργασίας: αυτά που ζουλάνε τα μεμέ σου και τα σκουντάνε προς τα πάνω, έτσι ώστε να έχεις βαθύ ντεκολτέ με ή χωρίς τα απαραίτητα προσόντα (=μεμέ). Κι αυτά τα προσκυνήσαμε όλες – κάνουν τα φορέματα να δείχνουν υπέροχα, δημιουργούν μια σιλουέτα που την ζηλεύουν οι σταρ του Χόλυγουντ. ‘Η, δεν την ζηλεύουν, επειδή ιδρώνουν κι αυτές οι καημένες μέσα σε σφιχτά, ενισχυμένα, βασανιστικά και αλύπητα σουτιέν διπλής εργασίας, δηλαδή βραδινής εμφάνισης. Η δουλειά τους είναι διπλή – και σηκώνουν βυζί, και φτιάχνουν σιλουέτα. Την φτιάχνουν σε βάρος της άνεσης (της γυναίκας) που βαριανασαίνει με τα βυζιά πατικωμένα από έξτρα μαξιλαράκια τα οποία γεμίζουν τις βυζοθήκες με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν ακόμα πιο ψηλά τα ταλαίπωρα μεμεδάκια της…

Τα πιο άνετα σουτιέν είναι αυτά του θηλασμού: με «παραθυράκια» που ανοίγουν ώστε να θηλάζει το πειναλέο μωρό, φτιαγμένα από μαλακό βαμβακερό ύφασμα, με φαρδιές τιράντες, όχι πολύ σφιχτά αλλά όσο χρειάζεται υποστηρικτικά, θα έπρεπε να κατασκευάζονται και ως κανονικά σουτιέν, χωρίς τα παραθυράκια, απλώς με την ίδια φροντίδα για το γυναικείο στήθος. Το οποίο στήθος, όσο μεγαλώνει σε ηλικία και ωριμάζει μαζί με την γυναίκα (του), τόσο αναστενάζει με ανακούφιση που δεν έχει επαρκή κίνητρα πλέον ώστε να ζουληχτεί, στριμωχτεί, πιεστεί και καταπιεστεί, ούτε για τρεις-τέσσερις ώρες, πόσο μάλλον για ολόκληρο οκτάωρο.

Αγαπάμε τα μεμέ μας, για αυτό μαθαίνουμε να τα περιποιούμαστε με τρυφερά σουτιέν, κι ας είναι πιο κατηφορικά από άλλα μεμέ – γερά να 'ναι κι ας παίρνουν την κατηφόρα, όπως όλα τα πράγματα…