Παυλίνα Πρωταίου: «Αν δεν αλλάξουμε, θα βρίσκουμε δικαιολογίες»

Τι ενώνει γυναίκες με διαφορετικά επαγγέλματα, όπως μια δικηγόρο, μια χημικό, μια καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο, μια βιολόγο, μια διευθύντρια ιδρύματος και μια υπεύθυνη μάρκετινγκ; Οι ιστορίες τους. Ιστορίες που μιλούν για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες όταν θέλουν να εξελιχθούν επαγγελματικά, να διεκδικήσουν την αμοιβή που τους αξίζει, να ενισχύσουν τη δημόσια παρουσία τους, να μπουν σε ένα διοικητικό συμβούλιο, να προωθηθούν στην πολιτική ή να υπάρξουν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους.
Οι ιστορίες αυτές, αληθινές και ειπωμένες με τα δικά τους λόγια, δείχνουν πώς λειτουργεί το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής» στη σημερινή Ελλάδα. Υπερβαίνοντας τις έρευνες, τις στατιστικές και τα απρόσωπα ποσοστά που συνήθως χρησιμοποιούμε για να μιλήσουμε για δυσκολίες και αποκλεισμούς, οι προσωπικές μαρτυρίες μιλούν απευθείας στην καρδιά.
Τις «Ιστορίες για τη Γυάλινη Οροφή» βρίσκει και επιμελείται η μη κερδοσκοπική οργάνωση Story Mentor (www.storymentor.gr). Αυτή είναι η ιστορία της Παυλίνας Πρωταίου (Sustainopreneur - Ιδρύτρια, BeyondCSR).  

Λένε ότι είναι πιο εύκολο να μιλάς και να γράφεις για άλλους από ότι για τον εαυτό σου. Αλήθεια, πώς να περιγράψεις, να ξεδιπλώσεις αγωνίες, φόβους, ελπίδες, αποτυχίες και επιτυχίες, να βρεθείς στο παρελθόν, να σταθείς στο παρόν και να ταξιδέψεις στο μέλλον;

Να θυμηθείς τη στιγμή εκεί, στα μέσα της δεκαετίας του '90, στο τέλος των σπουδών, που ήσουν έτοιμη να κατακτήσεις τον κόσμο. Και κάπως έτσι φαινόταν στην αρχή -δρόμοι χωρίς εμπόδια, αξιοκρατία και πτήσεις στα ψηλά.

Και ήταν. Πρώτη δουλειά, σύμβουλος σε κομβικό υπουργείο. Λίγο μετά, αρχισυνταξία στις ειδικές οικονομικές εκδόσεις ιστορικού εντύπου τεράστιου ομίλου. Η κορυφή πλησίαζε όλο και πιο κοντά.

Ποια γυάλινη οροφή; Δεν υπήρχε καν σαν σκέψη, σαν λέξη. Εκεί, στη στροφή των πρώτων -άντα, ήρθε και το μεγάλο βήμα, το άλμα, από αυτά που σε αλλάζουν επαγγελματικά και προσωπικά. Μια θέση συμβούλου σε μεγάλο υπουργείο, με ευρωπαϊκή/διεθνή διάσταση. Λίγα χρόνια αργότερα, αλλάζει το σκηνικό και καινούργια κεφάλαια ανοίγουν. Παρέα με τα πρώτα δυνατά ταρακουνήματα, αυτά που ο λαός τα ονομάζει χαστούκια. Κάπου εκεί αρχίζει να ξεπροβάλλει και η περίφημη γυάλινη οροφή, φτιαγμένη από ένα γυαλί θολό και με πολλές στρώσεις. Επόμενη στάση-σταθμός: οι τράπεζες.

Σταθμός αφενός γιατί εκεί μπήκαν τα θεμέλια για όσα θα ακολουθούσαν επαγγελματικά χρόνια μετά (BeyondCSR), και αφετέρου διότι το ταβάνι ήταν για πρώτη φορά ορατό! Εκείνα τα χρόνια τα είχαν όλα: ίντριγκα, θυμό, ταπείνωση, σεξισμό, εμπειρίες, καινούργια γνώση.

Χρειάστηκαν ακόμα μερικές high profile θέσεις εργασίας και ένα γενναίο burn out (από αυτά που ξεχνάς και το όνομά σου), για να συνειδητοποίησω το τόσο κλισέ αλλά αληθινό: εμείς υψώνουμε τους τοίχους! Να δω με άλλα μάτια τη γυάλινη, αλλά και την κάθε οροφή, ως πρόκληση. Και βέβαια, το burn out ήταν μόνο η αρχή των όσων ακολούθησαν.

Ίδρυση ενός οργανισμού (BeyondCSR), φόβος και ανασφάλεια απέναντι στο άγνωστο, επιτυχίες χέρι -χέρι με αποτυχίες, ιδιαίτερα για έναν άνθρωπο με μηδενικό επιχειρηματικό υπόβαθρο. Και ξαφνικά η οροφή έγινε διάφανη, έβλεπες τον ουρανό και μάλιστα τόσο καθαρά που σχεδόν ένιωθες να μπαίνει καθαρός αέρας. Και τη στιγμή που έχεις κάνει ό,τι λάθος είναι ανθρωπίνως δυνατόν (sic) κλείνεις τον ένα οργανισμό και λες δυνατά στον εαυτό σου, τώρα πάμε μπροστά!

Ένας καινούργιος οργανισμός (με την ίδια επωνυμία και αντικείμενο πάλι τη βιώσιμη ανάπτυξη) πήρε τη θέση του, ταυτόχρονα όμως το σύμπαν συνωμότησε να καταρρεύσουν τα πάντα. Ήρθε το τσουνάμι του κορωνοϊού, ωστόσο οι προκλήσεις μετατράπηκαν σε ευκαιρίες, συνέργειες και γνώση. Και το γυαλί θρυμματίστηκε. Γιατί δεν ήταν ποτέ εκεί, εξ αρχής. Το Matrix εμείς το δημιουργούμε και εμείς το γκρεμίζουμε. Η αλήθεια είναι, τελικά, τόσο απλή και τόσο κλισέ: "γίνε εσύ η αλλαγή που επιθυμείς".

Αν εμείς δε αλλάξουμε, αν δεν γίνουμε βιώσιμοι (sustainable) και ανθεκτικοί (resilient), θα κτίζουμε συνέχεια εμπόδια, θα βρίσκουμε αναρίθμητες δικαιολογίες προσωπικές και επαγγελματικές, και με αυτόν τον τρόπο κάνενας άνθρωπος και κανένας πλανήτης δε θα γίνει καλύτερος!