Η συμμορία των 11

Όταν είσαι άνδρας, οι μοναδικές ενδεκάδες που έχουν ενδιαφέρον είναι οι ποδοσφαιρικές. Για μία προσφάτως χωρισμένη γυναίκα όμως, ο αριθμός «11» αποκτά άλλη σημειολογική διάσταση όταν αναφέρεται στους μνηστήρες, που πολιορκούν μία βασανισμένη Πηνελόπη. Μετά από έναν μεγάλο έρωτα, χρειάζεσαι άφθονο χρόνο εσωτερικής αναζήτησης και ενδοσκόπησης. Μήπως όμως τελικά η περιορισμένη διαθεσιμότητα σε κάνει πιο ελκυστική στο άλλο φύλο; Ή απλώς οι άνδρες οσμίζονται το πόσο ευάλωτη είσαι, όπως οι καρχαρίες το αίμα;

Τις πρώτες νύχτες του χωρισμού χρειαζόμουν συντροφιά για να πάψω να αισθάνομαι ότι ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι θα κομματιάσει ξαφνικά μετά τα μεσάνυχτα όση καρδιά μου έχει απομείνει. Νόμιζα ότι ο Ν. ήταν απλώς φίλος. Αν και έμενε αρκετά μακριά, μου χτύπησε το κουδούνι στη 1 τη νύχτα επειδή είχε ανησυχήσει με τα καταθλιπτικά μηνύματά μου στο Facebook. «Δεν μπορώ να σου πω ότι δεν θέλω να σε αγκαλιάσω» υπογράμμισε αιφνισιαστικά ενώ του έλεγα για εκατομμυριοστή φορά πόσο με πλήγωσε ο Απόλυτος. Αλλά η ανάγκη μου για αγκαλιά δεν ήταν μεγαλύτερη από την ανάγκη μου να αφεθώ στον πόνο μου ώσπου να κάνει τον κύκλο του.

Με τον Ι. γνωριζόμασταν περίπου δύο χρόνια. Μου έλεγε ότι του θυμίζω το τραγούδι το «Gucci φόρεμα» του Μαζωνάκη, διαπίστωση που από μόνη της ήταν ένας πολύ καλός λόγος για να μου αφαιρεθεί κάθε ερωτική διάθεση. Όταν μου ζήτησε να ξαναβγούμε σκέφτηκα «είναι καλό παιδί, γιατί όχι;» για να μετανιώσω μετά. Κάθε ραντεβού θύμιζε μία αναμέτρηση σε ένα αόρατο ρινγκ, όπου έπρεπε να αποδείξω πόσο έξυπνη, sexy και επιθυμητή είμαι. «Ξέρεις δεν είμαι σε φάση τώρα» του έγραψα σε μήνυμα ένα απόγευμα Σαββάτου και έστρωσα το έδαφος στον τρίτο μνηστήρα.

Οι φίλες μου με προειδοποιούσαν ότι ο Δ. είναι «μετροσέξουαλ», κοινώς μία κατηγορία άνδρα που σιχαίνομαι με trademark το μαλλί κομμωτηρίου και τις πόζες που θυμίζουν γκόμενα του Sports Illustrated στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram. Τις τρεις μέρες που το προσπαθήσαμε, κατάλαβα ότι οι νάρκισσοι δεν αγαπούν παρά μόνο τον καθρέπτη τους. Ήμουν εκείνη που μιλούσε πάντα σοβαρά, ενώ εκείνος απαντούσε με ατάκες καλλιστειακών προδιαγραφών. Όταν με κατηγόρησε ότι μου βγαίνει η ανασφάλεια της προηγούμενης σχέσης μου, μεταμορφώθηκα σε χρόνο dt στο ξανθό αντίστοιχο της Λίντα Μπλερ στον «Εξορκιστή» και τον συμβούλευσα να μετακομίσει μόνιμα στη Μύκονο, εκεί που ανήκει.

Ο μνηστήρας νούμερο τέσσερα, ο Κ. καλό και ευαίσθητο παιδί αλλά τόσο αταίριαστος μαζί μου, που ήταν σα να συνδυάζεις Moet με παϊδάκια. Νόστιμα και τα δύο αλλά όχι μαζί! Εκείνος εναλλακτικός σε όλα, λατρεύε τις διαδηλώσεις και εναντιωνόταν «στην κουλτούρα του καπιταλισμού». Εγώ μία γυναίκα που έδινε το μισό της μισθό σε πανάκριβα παπούτσια και χαλούσε όσα χρήματα απέμεναν σε ταξίδια στο εξωτερικό, όπου φυσικά συνέχιζε το shopping. Αυτή η…μεγάλη αγάπη θυσιάστηκε στο βωμό των ακριβών τακουνιών, αλλά άνοιξε τον δρόμο στον Γ. που τραγουδούσε σε ροκ συγκρότημα στον ελεύθερο χρόνο του και προφανώς με μπέρδεψε με την Debbie Harry γιατί κατά τ’ άλλα δεν είχαμε τίποτα κοινό.

Έχοντας αποφανθεί ότι δεν θα βρω ποτέ το άλλο μου μισό, έφυγα για ένα ένα ταξίδι-αστραπή στο Λονδίνο. Ουσιαστικά αναδρομή, καθότι εκεί ερωτεύτηκα τον Αμερικανό πρώην μου, τον άνδρα με το χαμόγελο Colgate, τον οποίο εγκατέλειψα για τον Απόλυτο. Με έβγαλε για φαγητό σε ένα ρομαντικό ιταλικό εστιατόριο και ήταν τόσο γλυκός που θύμιζε καραμελωμένο ποπ κορν σε γλώσσα που είχε βουτηχτεί στην πιο πικρή γεύση. Όπως και ο μνηστήρας νούμερο επτά που γνώρισα στο μπαρ του ξενοδοχείου και πέρασα μαζί του ένα καταπληκτικό βράδυ στο Soho, καταριώντας τον σεναριογράφο της ζωής μου που έχει τοποθετήσει στο εξωτερικό όλους τους ευγενικούς και υπέροχους άνδρες που ξέρω, αφήνοντας τα κακέκτυπά τους στην Ελλάδα. Οι παντρεμένοι μνηστήρες Σ. και Π. συνέχισαν να με πολιορκούν εξασφαλίζοντας μία θέση στην 11άδα, χωρίς φυσικά ποτέ να βγουν από τα αποδυτήρια.

Όμως ο Γ. και ο Α., οι δύο τελευταίοι παίκτες της ομάδας, έδειξαν ότι έχουν κλάση Λιονέλ Μέσι. Τον Γ. τον γνώρισα σε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη, ένα χρόνο πριν μετακομίσει στο Λονδίνο. Τόσο χαρισματικός και τόσο μορφωμένος που μπορούσα να μιλάω με τις ώρες μαζί του και να γοητεύομαι από το μυαλό και την αισθητική του που τον έκανε να δημιουργεί μικρούς θεούς στις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Και ο Α.; Επί χρόνια ο πιο ωραίος και ευφυής άνδρας που γνώρισα στα 20’s μου χωρίς ποτέ να συμβεί τίποτα μεταξύ μας αλλά τώρα ξαφνικά το σύμπαν συνομωτούσε για να πάμε για ποτό.

Ίσως τελικά η πραγματικότητά μας μας μετά από έναν χωρισμό παύει να είναι ζοφερή, όταν πληκτρολογούνται οι πρώτες γραμμές ενός ελπιδοφόρου story. Που δεν θα γίνει Οδύσσεια γιατί έχω σκοτώσει μέσα μου τον άπιστο σαδιστή Οδυσσέα μου. Μπορεί όμως να εξελιχθεί σε γιορτή σαν το Μουντιάλ ή σε blockbuster σαν την «Συμμορία των 11».