Τι λέμε και τι δεν λέμε στους άλλους

Είναι ωραίο να είναι ειλικρινής κανείς, αλλά υπάρχουν πράγματα που λέγονται και άλλα που δεν λέγονται – αυτά που είναι κατάλληλα για τις κοινωνικές μας σχέσεις, είναι άσχετα με την ειλικρίνεια.  Κοινωνικές, επαγγελματικές φιλικές και ερωτικές σχέσεις, βασίζονται πάνω στην ικανότητά μας να διαλέγουμε τι λέμε και τι δεν λέμε. Αρκετά πράγματα τα κάνουμε γαργάρα, για να κρατήσουμε τις ισορροπίες, την ηρεμία (δική μας και συνανθρώπων μας) και τις σχέσεις τις ίδιες. Οι οποίες σχέσεις είναι δαντελέ, διαλύονται με τις πολλές χοντράδες, προϋποθέτουν ένα βαθμό ευαισθησίας, και μια ικανότητα του ανθρώπου να κρύβει λόγια. Για παράδειγμα:

1. «Έχω πάρει πέντε κιλά»: και δεκαπέντε να έχει πάρει το ενδιαφερόμενο άτομο, εμείς δεν λέμε «Ναι, ισχύει, τα έχεις πάρει», ούτε «Μπορεί και δέκα κιλά». Λέμε «Δεν σου φαίνεται», ή «Μπα, αποκλείεται», ή «Κοίτα ένα μεγάλο σαλιγκάρι!», ή «Ο καιρός είναι στη βροχή, τραβάει η μέση μου».
2. «Έχω χάσει πέντε κιλά»: αυτό που θέλουμε να πούμε είναι, «Ούτε γραμμάριο!» αλλά πρόκειται για σκληρότητα και αναισθησία – ακόμα κι αν δεν φαίνονται τα εξαφανισμένα κιλά, εμείς λέμε «ναι ναι, φαίνεται, και περισσότερα έχεις χάσει!»
3. «Θέλω λούσιμο, τα μαλλιά μου είναι χάλια»: εκτός αν τα μαλλιά είναι πραγματικά σκατά πατημένα, λέμε «μπα, δε τους φαίνεται», και αλλάζουμε κουβέντα. Καθόμαστε λίγο πιο μακριά, καλού κακού.
4. «Θέλω βάψιμο, έχουν βγει οι ρίζες μου»: Και πάλι, το «Δεν τους φαίνεται» ταιριάζει μια χαρά. Για να φαίνεται, πρέπει να σταθούμε από πάνω, και το αποφεύγουμε.
5. «Θέλω κούρεμα, μιζανπλί, χτένισμα, ξύρισμα, εμφυτεύματα τριχών, κατσάρωμα, ίσιωμα, περικεφαλαία» κλπ: οτιδήποτε αφορά μαλλιά, θέλει μία μόνο παρατήρηση («Δεν φαίνεται») εκτός αν πρόκειται για πρόσφατη αλλαγή προς το καλύτερο, στα μάτια του/της ενδιαφερόμενου/ης, οπότε λέμε «Φαίνεται, πολύ ωραίο, με γειά!» Θέλει λίγη προσοχή να μη τα αναποδογυρίσουμε αλλά πρόκειται για αλάθητη συνταγή.
6. «Χώρισα με τον Χ!» : ακόμα και αν ο Χ είναι ασύλληπτος μπαγλαμάς, ακόμα και αν ο χωρισμός είναι ανακούφιση για όλη την Υφήλιο, δεν λέμε ποτέ, «Μπράβο! Μα είναι ασύλληπτος μπαγλαμάς!» παρά ισορροπιστικά πράγματα, πχ «Εσύ να είσαι καλά, Χ υπάρχουν χιλιάδες!» Που δεν θα είναι και ψέματα (υπάρχουν χιλιάδες μπαγλαμάδες και παραμένουν ασύλληπτοι).
7. «Τα έφτιαξα με τον Ψ!»: και πάλι, ο μπαγλαμάς δεν αναφέρεται. Ούτε αυτά που ξέρουμε εμείς για τον Ψ τα οποία είναι επιβαρυντικά, εκτός κι αν ξέρουμε ότι είναι επικίνδυνος για τη ζωή του ατόμου που μας ανακοινώνει τα μαντάτα. Αν ο Ψ πνίγει γατάκια και τον έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια, το λέμε. Αν ο Ψ είναι γκομενιάρης και τον έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια, δεν το λέμε. Κανένα άτομο δεν κινδύνευσε επειδή τα έφτιαξε με τσιλιμπουρδίζον άτομο. Ας τα βρει μόνο του, το δικό μας άτομο. Αργά ή γρήγορα η αλήθεια θα τα κάνει όλα μαντάρα.
8. «Ο/η Ω είναι απόλυτα πιστός/ή σε μένα!»: ποτέ σε αυτό το στέητμεν δεν απαντάμε «μωρ τι λες, έχεις σαλτάρει, δεν θυμάσαι τις κουτσουκέλες του/της, με το βρακί στα δόντια κυκλοφορεί, μόνο μ’ εμένα δεν έχει πάει!» (ακόμα κι αν έχει πάει). Κάνουμε το κουνέλι και λέμε άσχετα πράγματα, πχ «Παίζει μια καλή ταινία με ερωτικό τρίγωνο» ή «Στη βροχή ο καιρός, η μέση μου» κλπ.
9. «Περιμένω να βγάλω Φ λεφτά από αυτό το προτζεκτ»: ποτέ δεν λέμε αυτό που σκεφτόμαστε («Να γίνω κασέρι») παρά λέμε αυτό που ευχόμαστε («Μπράβο, μπράβο, περιμένω κέρασμα μετά!»)
10. «Θα τα ξεχρεώσω όλα μόλις βγάλω λεφτά»: εννοείται δεν λέμε «ΚΙ ΑΝ την έχω ακούσει αυτή τη μλκια…» παρά το παραπάνω, όχι το κασέρι, το μπράβο, που μετράει πάντα.

Εννοείται ότι λόγω πολιτικαλκορεκτίλας, όσο κι αν έχουμε την βεβαιότητα ότι δεν πέφτουμε έξω στον χαρακτηρισμό, δεν αποκαλούμε κανέναν: κοντό, χοντρό, αδύνατο, καραφλό, καμπουριαστό, πλακουτσόφατσα, τηγανόφατσα, ποντικομούρη, αλεπουδόφατσα, στραβοπόδη, νυφιτσομύτη, κεφάλα κλπ., ούτε επιβεβαιώνουμε σχετικά σχόλια. Αν δηλαδή έρθει κάποιος και μας πει, «Νομίζω ότι έχω φάτσα νυφίτσας», απαντάμε, «Μια χαρά είσαι!» χωρίς να επισημάνουμε ότι πρέπει να μένει μακριά από κοτέτσια και ορνιθοτροφεία.

Γενικά το «Μια χαρά είσαι» είναι εξαιρετική φράση, θετική, ευχάριστη και πολύ χρήσιμη στην διατήρηση της κοινωνικής ισορροπίας. Και τον περισσότερο καιρό είμαστε μια χαρά όλοι, οπότε η φράση είναι πασπαρτού, ταιριάζει όπου και να την κολλήσουμε...