Το πλυντήριο ως μέλος οικογένειας

Τα πλυντήρια χαλάνε, αυτό είναι μια σοκαριστική αλήθεια. Και όταν χαλάνε, σπάνια επισκευάζονται, και όταν επισκευάζονται, ξανα-χαλάνε σύντομα. Στα πέντε-έξι χρόνια θέλουν αντικατάσταση με καινούργια πλυντήρια, αν χρησιμοποιούνται σχεδόν καθημερινά… «και αν δεν συντηρούνται σωστά», όπως λένε, κουνώντας το δάχτυλο, τα ξερόλικα σάιτ οικοκυρικής. Κανένας δεν συντηρεί, σωστά ή λάθος, κανένα πλυντήριο όταν έχει παιδιά στο σπίτι, γιατί βουρλίζεται να βάζει πλυντήρια, να απλώνει ρούχα, να μαζεύει, να διπλώνει, να ξεχωρίζει και να συρταριάζει ρούχα, εκτός από τις άλλες δουλειές που έχει, ο κανένας, μέσα και έξω από το σπίτι.

Τα άτομα που δεν βάζουν πλυντήρια επειδή δεν έχουν παιδιά, επειδή είναι βρωμύληδες ή έχουν οικιακές βοηθούς που κάνουν όλη την λάντζα, τα άτομα τα οποία δεν γνωρίζουν την διαδικασία, λένε τώρα «σιγά τη δουλειά, η μάνα/γιαγιά/προγιαγιά μου κατέβαζε τα ρούχα στο ποτάμι για να τα πλύνει και της έφευγε η μέση!»

Τα άτομα αυτά δεν ξέρουν ότι ένα φορτίο ρούχων είναι βαρύ και βαραίνει περισσότερο βρεγμένο, ή ότι ένα μόνον φορτίο άπλυτων έχει πολλές τσέπες, οι οποίες πρέπει να αδειαστούν προσεκτικά για να μη γίνει κανένα σπλάτερ, π.χ. να μη πλυθεί η σοκολάτα στους 60 βαθμούς στην τσέπη της πάντα άσπρης/μπεζ/ζαχαρί βερμούδας και σου κάνει τα πάντα σκατουλί.

Πόση σημασία έχει το πλυντήριο ρούχων στη ζωή μας

Στα τριάντα χρόνια μαμαδοσύνης, έχω βγάλει εγκαίρως ή ετεροχρονισμένα (βλέπε: πλυμένα) από τσέπες παιδιών: τσίχλες μασημένες και αμάσητες, καραμέλες, σοκολατάκια (που κεράστηκαν στην τάξη), νομίσματα, συνδετήρες, μπάφους, κραγιόν, μάσκαρα, βούτυρο κακάο, μισά τοστ, τζιβάνες, μολύβια, σβηστήρες, ξύστρες, μπικ, μπλοκάκια, αυτοκόλλητα, συλλεκτικές κάρτες από κάποια ηλίθια συλλογή που χάθηκε στο βάθος των αιώνων, άικος, φιλτράκια, χαρτάκια (για τσιγάρα), χάπια απροσδιόριστης χρήσης, χάπια προσδιορισμένης χρήσης, χαρτομάντηλα, γάντια άλλων παιδιών, καπάκια, μια τρύπια κάλτσα, ένα συρμάτινο σφουγγαράκι από αυτά που καθαρίζουν πάτους κατσαρολών, μπισκότα, ένα πεντάευρο, αναπτήρες, σπίρτα, ζαχαρίτσες από καφετέριες, αποδείξεις, επαγγελματικές κάρτες, κάτι ξερά μακαρόνια μια φορά, μπουλόνια και βίδες, έναν νυχοκόπτη και ένα λεξικό τσέπης (για το οποίο δόθηκε εξήγηση, «δεν είναι δικό μου, δε θυμάμαι ποιανού είναι!» αντίστοιχη με τις εξηγήσεις για τις τζιβάνες και τα άλλα επιβαρυντικά στοιχεία-αντικείμενα).

Όλα αυτά δεν βρέθηκαν στις τσέπες ενός μόνον παιδιού, ούτε σε μία φάση της παιδικής/εφηβικής ηλικίας, παρά διάσπαρτα εδώ και κει μέσα σε τριάντα χρόνια.

Πολλά ακόμα πράγματα βόσκουν στις τσέπες των παιδιών κάθε ηλικίας, ανά φάση ανάπτυξης, με λογικό συνήθως τρόπο που δεν μας απασχολεί τώρα, είναι για άλλη φορά – ναι, αν βρεις μπάφο στην τσέπη του σπλάχνου σου που πάει 1ηΔημοτικού, θα ξαφνιαστείς τα μάλα και θα αναρωτηθείς μήπως δεν είσαι καλή μάνα, απλώς το θέμα είναι το πλυντήριο ρούχων και όχι η διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ή ο μπάφος.

Το πλυντήριο ρούχων που χαλάει σε μια οικογένεια, στάνταρ, εναλλακτική, Αμις ή μονογονεϊκή, είναι τρελή καταστροφή. Για κάποιο λόγο μου έχουν χαλάσει πλυντήρια μια μέρα πριν τον Δεκαπενταύγουστο, μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα, μία μέρα πριν το Πάσχα και τσακ-μπαμ μέσα στις παραπάνω αργίες. Ίσως να έδωσαν σημάδια εκφυλισμού, να έσταζαν νερά, να γουργούριζαν περίεργα, να κλωτσούσαν, να μην έπλεναν ή ξέπλεναν τα ρούχα, να μην σταματούσαν τον ‘κύκλο’, να μην άνοιγε η πόρτα, να μην ξεκινούσε αμέσως το πρόγραμμα κλπ κλπ.

Αλλά κάθε πλυντηριο-ιδιοκτήτης ξέρει ότι όλα αυτά τα σημάδια τα αγνοείς συστηματικά. Κάνεις ότι δεν τα βλέπεις, επειδή καταλαβαίνεις ότι το εργαλείο σου πιτσικάρει, και δεν θέλεις να το σκεφτείς. Επειδή η τιμή του μέσου πλυντηρίου ξεκινάει από κάμποσα κατοστάρικα και φτάνει στα κάμποσα χιλιάρικα, και λες μέσα σου «Παναγία μου» ενώ το χαϊδεύεις γλυφτρόνικα, ή του καθαρίζεις την πόρτα με ξύδι, και καλά, για να κρατήσει κι άλλο. Να αντέξει άλλη μια σεζόν, άλλες εκατό πλύσεις, άλλον ένα χρόνο στην οικογένεια, που τόσο το χρειάζεται, σόρι, τόσο το αγαπάει.

Το πλυντήριο που χαλάει ξαφνικά είναι plottwist, αλλάζει την πλοκή ενός έργου: το χρησιμοποίησα στο τελευταίο βιβλίο μου («Κακή νοικοκυρά, μέτρια μαγείρισσα, τουρίστρια μάνα») γιατί η ηρωίδα μου έχει κόρη 17 χρονών και γιο 14 όταν της χαλάει το πλυντήριο, λίγες μέρες αφού την εγκαταλείπει ο άντρας της, και ενώ δεν έχει δουλειά ούτε λεφτά, παρά μόνο λίγα έσοδα από κάτι αρπαχτές που κάνει, σαν σαλτιμπάγκα/ταχυδακτυλουργός. Το σιωπηλό, ντεντ πλυντήριο είναι καταστροφή για αυτήν.

Το φθηνότερο πλυντήριο που βρίσκει κάνει 560 ευρώ, και μένει πολλές μέρες με τα άπλυτα στο διαμέρισμά της να φτάνουν μέχρι τη Λάρισα, ψάχνοντας τρόπους να κερδίσει 560 ευρώ, ή ένα καινούργιο πλυντήριο. Η σεκάνς έχει πλάκα, επηρεάζει την σχέση της με τα ήδη έξαλλα λόγω εφηβείας παιδιά της, και την βάζει να ψάχνει λύσεις σε ένα καθημερινό πρόβλημα που γίνεται βουνό (από άπλυτα ρούχα).

Το άλλο κακό με το πλυντήριο είναι ότι από την ώρα που το πληρώνεις, θέλεις κανα-δυο μέρες να στο εγκαταστήσουν, κι άλλες πέντε-δέκα μέρες να μάθεις πως λειτουργεί. Το «απλό» πλυντήριο δεν υπάρχει πια, όλα είναι σύνθετα, με μπερδεμένα προγράμματα, με προδιαγραφές και εγχειρίδια χρήσης σα τη Βίβλο, με πιο μικρά γράμματα και επιστημονική ορολογία φριχτά μεταφρασμένη από κάποια απίστευτη γλώσσα – ακόμα κι αν διαβάζεις την γλώσσα καταγωγής, π.χ. Αγγλικά, Γαλλικά ή Γερμανικά, δεν καταλαβαίνεις τι θέλει να πει ο ποιητής επειδή μάλλον το έπος έχει μεταφραστεί πρώτα στα Κινέζικα, Κορεάτικα ή Γιαπωνέζικα και μετά στην γλώσσα που διαβάζεις εσύ, το αστέρι.

Ένα χρόνο μετά την αγορά, το καινούργιο σου πλυντήριο έχει γίνει τάλε-κουάλε με το παλιό, και με όλες τις πολυχρησιμοποιημένες ηλεκτρικές συσκευές του σπιτιού σου, αν έχεις παιδιά, σκυλιά και σούρτα-φέρτα: βρωμερό, με γαριασμένα μαυριδερά λάστιχα, με θολό τζάμι στο πορτάκι, με πουρί στους σωλήνες και τούφες από τρίχες σε όλες τις τρύπες του. Αγοράζεις καθαριστικά πλυντηρίου από σκοτεινά σαιτ που ή σου στέλνουν άλλα αντι άλλων, ή δεν σου στέλνουν τίποτα και κλαις τα (λίγα, ευτυχώς) λεφτά σου. Συμβιβάζεσαι με «οργανικό καθάρισμα», με ξύδι και σόδα, ίσως με μισό λεμόνι – οι γνώμες διίστανται στις συμβουλές νοικοκυροσύνης του ίντερνετ.

Έχεις ξεχάσει το παλιό σου πλυντήριο, που ήταν «τέεεεελειο» μέχρι που χάλασε. Νοσταλγείς ένα καινούργιο, αστραφτερό πλυντήριο… το οποίο σε περιμένει στη γωνία, γιατί αυτό που έχεις αποκτήσει με τόσο κόπο κάνοντας ταχυδακτυλουργικά, όπου να΄ναι θα τινάξει μπουλόνια. Και θα ψάχνεις για φρέσκο. Ο κύκλος δεν σταματάει ποτέ, δεν υπάρχει μια Νιρβάνα με πλυντήριο ρούχων που παραμένει φρεσκαδούρα, πλένει αδιαμαρτύρητα και δεν δημιουργεί ποτέ προβλήματα.

Άρα, τι κάνουμε; Τίποτα, όπως συνήθως. Παρακαλάμε το Σύμπαν να μην χαλάσει και αυτό το πλυντήριο… ή, αν χαλάσει, να μας στείλει το ίδιο Σύμπαν (μια και ανοίξαμε παρτίδες) ένα τσίλικο.

ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ…

• Σε όλο τον κόσμο πωλούνται δυόμιση εκατομμύρια πλυντήρια το χρόνο.
• Τα πλυντήρια ρούχων καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μερίδιο παραγωγής οικιακών συσκευών.
• Οι βασικές κατηγορίες πλυντηρίων ρούχων είναι δύο: με μπροστινή πόρτα, που προτιμώνται στην Ευρώπη και Μέση Ανατολή, ή με πάνω πόρτα, που προτιμώνται σε Αμερική, Αυστραλία και Καναδά.
• Μια τετραμελής οικογένεια χρειάζεται πλυντήριο 9 κιλών και βάζει κατά μέσο όρο 300 πλυντήρια το χρόνο.
• Ένα οποιοδήποτε οικιακό πλυντήριο ρούχων κάνει κατά μέσο όρο 200-250 πλύσεις το χρόνο.
• Ένα σπίτι με περισσότερα από δύο μωρά ή με 2-3 παιδιά στην εφηβεία, ξεπερνάει τις 350 πλύσεις το χρόνο.