Opinion

Ηλικιακός ρατσισμός

Είτε κάνουμε πλαστικές επεμβάσεις είτε όχι, ο τίτλος είναι ένας: «Μα πώς έγινε έτσι;»

Ο ηλικιακός ρατσιμός, οι πλαστικές επεμβάσεις και οι αρνητικές κριτικές για την τρίτη ηλικία

Έπεσα πάνω σε άρθρο «Κοιτάξτε πώς είναι σήμερα ο Τσακ Νόρις!» και εννοείται το διάβασα, γιατί ήμουν σε πολυιατρείο και ήθελα να ξεχαστώ – επίσης και επειδή αναρωτιόμουν με μεγάλη σκορδοκαΐλα, ΠΩΣ να είναι άραγε σήμερα ο Τσακ Νόρις.

Το άρθρο ήτανε πολύ σοβαρό, μεταφρασμένο στον αυτόματο από τα αγγλικά («Κοίτα τι παράξενο φαινόμενο!» όπου το φαινόμενο ήτανε ο Τσακ ο ίδιος). Το φαινόμενο Τσακ είναι παππούς σήμερα, και όπως τον τσέκαρα στις φωτογραφίες, μου φάνηκε άψογος: στητός, ευθυτενής, με όσες ρυτίδες πρέπει να έχει ένας σταρ που γεννήθηκε το 1940, με άσπρα μαλλιά και μουστάκια, γενικά κύριος. ΚΙ ΑΝ έχω δει ταινίες του Τσακ Νόρις, είναι ζήτημα να έχω χάσει μία ή δυο γιατί την εποχή που ήταν μικρός ο μεγάλος γιος μου του είχαμε αδυναμία για μια περίοδο, τον νοικιάζαμε πέντε-πέντε (σε κασέτες). Τον έχω παρακολουθήσει από 20-30χρονο μέχρι 60χρονο, οπότε και έπαψα να βλέπω ταινίες του, νισάφι. Χαίρομαι που ζει ακόμα, και που δείχνει τόσο καλά, κωτσονάτος παρά τα χρονάκια του.

Προσπάθησα να καταλάβω γιατί το άρθρο τον έβρισκε παράξενο φαινόμενο: ένας πρώην αθλητής, διάσημος ηθοποιός και action star, που σύμφωνα με το βιογραφικό του σήμερα έχει περιουσία 70 εκατομμυρίων δολαρίων άρα δεν λες κι ότι τα έκανε μαντάρα… ο οποίος γέρασε σαν κανονικός άνθρωπος. Άσπρισε, ρυτίδιασε, κρέμασε όπου έπρεπε να κρεμάσει, αλλά αντέχει ακόμα – έχει ένα ράντσο με οκτακόσια άλογα, καλούτσικο λογαριασμό σε τράπεζα, πολλά καρό πουκάμισα, και το ύψος του αναγράφεται ως 1,78, άρα δεν μάζεψε, δεν κόντυνε λόγω ηλικίας. Τι θα έπρεπε να είχε κάνει για να μην είναι παράξενο φαινόμενο, δηλαδή γέρος;

Ηλικιακός ρατσιμός & πλαστικές επεμβάσεις

Η απάντηση είναι απλή: πολλές πλαστικές. Οπότε θα γινότανε σαν τον Μίκυ Ρουρκ, πχ, που είναι μικρό παιδί σε σχέση με τον Τσακ (του ΄52) και για κάποιους λόγους έχει περάσει όχι από απλό νυστέρι, παρά από σιδεροπρίονο που τον έκανε άλλον Μίκυ. Ένα σωρό σταρ πλαστικώνονται κάθε τόσο και δείχνουν περίεργοι – ο Τζόνυ Ντεπ, που μοιάζει σα να φούσκωσε, ο Βενς Βον που όντως φούσκωσε κατά πολλά κιλά, η Τζέιν Φόντα που όλοι ρωτάνε ΠΟΙΟΣ είναι ο πλαστικός της και πόσα να παίρνει άραγε γιατί η Τζέιν δείχνει 50 χρονών, η Νικόλ Κίντμαν που δείχνει 30, όλοι όσοι ξέρουμε πόσο χρονών είναι αλλά χαμογελάνε με οδοντοστοιχίες-παγόβουνα χωρίς μισή ρυτίδα, με γυαλιστερό λείο δέρμα, ορθάνοιχτα λαμπερά μάτια, χείλη-μαξιλάρες και ίσιους λαιμούς χωρίς καθόλου πλισέδες.

Ακόμα κι όσοι γίνονται Θαύματα της Φύσης με τις πλαστικές επεμβάσεις, όσοι λάμπουν με νεανικότητα και φρεσκάδα ενώ είναι μπαγιάτηδες όπως όλος ο κόσμος, ακόμα και οι πολύ-χειρουργημένοι, πολύ-ανακατασκευασμένοι σταρ, στολίζονται με τους ίδιους τίτλους: «Κοιτάξτε πώς έγινε ο/η….», «Απίστευτο πώς είναι σήμερα ο/η…», «Δεν θα αναγνωρίσετε τον/την….»

Και δεν καταλαβαίνω τι θέλουμε τελικά, ποιο είναι το ζητούμενο. Η αιώνια νεότητα της εμφάνισης, που τάχαμου πετυχαίνεται μέσω νυστεριών, νημάτων, ιμάντων, ενθεμάτων, σιλικόνης, μποτοξ και άλλων μεθόδων; Το αναπόφευκτο γήρας, όταν το άτομο αδιαφορεί για όλες τις παραπάνω μεθόδους; Γιατί λίγο να περιπλανηθείς στο ιντερνετ, λίγο να διαβάσειςσάιτ, λίγο να προσπαθήσεις να ξεχαστείς με την λογική του «ξεφυλλίζω ένα περιοδικό για να μη σκέφτομαι τον πόνο μου», θα πέσεις και απάνω σε εικόνες ανθρώπων που είναι μεγάλοι, μεγαλύτεροι από εσένα, ίσως μεγαλύτεροι κι από τον Μαικ Ντάγκλας (που είναι 79 αλλά έχει καλό γονίδιο, ο μπαμπάς του ο Κερκ συγχωρέθηκε στα 104).

Οι οποίοι μεγάλοι άνθρωποι-σταρ, κράζονται αν έχουν κάνει τα πάντα όλα στη μούρη τους, με τον ίδιο τρόπο που κράζονται όταν δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα («Μα δέσ’ την πώς είναι, πως άφησε τον εαυτό της να γίνει έτσι;»)

Το κακό είναι ότι… γίνεσαι έτσι, και χειρότερα, είτε κάνεις τα πάντα είτε δεν κάνεις τίποτα: μεγαλώνεις, γερνάς, σουρώνεις, ζαρώνεις, ή φουσκώνεις, και είναι θαύμα που στέκεσαι στα πόδια σου, από ένα σημείο και μετά.

Ο Τσακ Νόρις είναι μια χαρά πάντως, υπέροχος, μακάρι στην ηλικία του (84) να είμαστε κι εμείς έτσι. Με έστω εφτά αντί για εβδομήντα εκατομμύρια δολάρια στην άκρη για τα γεράματά μας…