Πράγματα που μαθαίνεις καθώς μεγαλώνεις — © Toa Heftiba/Unsplash

Opinion

Ένα από τα καλά του να μεγαλώνεις: Μυρίζεσαι πότε θα γίνει στραβή

Ένα από τα καλά του να μεγαλώνεις, να προχωράς στα χρόνια, και μάλιστα μαζί με καλούς φίλους

Όταν μεγαλώνεις, μαθαίνεις π.χ. πως να γλυτώσεις από κάποιο «καταπληκτικουάρ» πάρτι ή από κάποιο... αρπακτικό

Καθόμασταν με συνομήλικο φίλο σε ένα καφέ, πέρασε ένας γνωστός αρκετά νεότερος, και νοστιμότερος, οπότε του προτείναμε να πιεί κάτι μαζί μας. Είχε ραντεβού με κάποιον, μας είπε, που θα έβαζε πολλά λεφτά σε μια επιχείρηση που ξεκινούσε – μάλιστα τα λεφτά ήταν τόσα πολλά που τα ξέχασα αμέσως σα να μην ειπώθηκαν ποτέ. Η επιχείρηση ήταν λαμπρή, τρομερή ιδέα, θα έβγαζε σίγουρα τα λεφτά της και ακόμα περισσότερα, έλεγε με ενθουσιασμό ο νόστιμος.

Τον ακούγαμε κουνώντας ενθαρρυντικά τα κεφάλια μας, μπράβο, μπράβο, χαιρόμαστε που προκόβει ένα τόσο νόστιμο άτομο. Μας κάλεσε σε ένα τέλειο σούπερ καταπληκτικουάρ πάρτι που γινόταν αργότερα σε σούπερ κλπ μαγαζί, θα μιλούσε για εμάς στην είσοδο, θα έδινε ονόματα και περιγραφές στην πόρτα ώστε να μπούμε τζάμπα, αρκεί να πηγαίναμε μετά τις 12.00 επειδή, πάρτι. Ρε παιδιά.

Ο νόστιμος και ενθουσιώδης τύπος άλλαξε την ατμόσφαιρα όσο καθόταν μαζί μας, όπως αλλάζουν την ατμόσφαιρα όλα τα νόστιμα άτομα, ειδικά όταν είναι ενθουσιώδη. Ήπιε ένα ποτό στα γρήγορα, στο μεταξύ του τηλεφώνησε το ραντεβού του με τα λεφτά, μας χαιρέτησε ευγενικά, πλήρωσε το ποτό του και έφυγε. Κοιτάζαμε την (φαρδιά, ωραία) πλάτη του, ο φίλος κι εγώ, μέχρι που απομακρύνθηκε. Έπειτα αναστενάξαμε, κοιταχτήκαμε, και είπαμε με μια φωνή και οι δύο, «Αρπαχτικό!».

Γιατί, είμαστε σαράντα χρόνια φουρνάρηδες, ΚΙ ΑΝ έχουμε ακούσει ιστορίες με λεφτά από νόστιμα άτομα, ΚΙ ΑΝ μας έχουν καλέσει σε μεταμεσονύκτια πάρτι, ΚΙ ΑΝ μας έχουν γοητεύσει, παρασύρει, αγοράσει, πουλήσει, κατακτήσει και γενικά ΚΙ ΑΝ μας έχουν πάρει μεταφορικά τα σώβρακα διάφορα νόστιμα άτομα όσο είμασταν νέοι και τραγανοί. Δεν αναφέρομαι σε χρήματα (επειδή δεν είχαμε, ο φίλος κι εγώ, ούτε ως νέα, πιτσικωτά άτομα).

Απλώς επειδή είμασταν νέοι και οι δύο τις ίδιες δεκαετίες… θυμόμαστε πως είμασταν: σχετικά αθώοι, χαζοβιόληδες, αγαθο-τέτοιοι, αν το νόστιμο άτομο είχε σκάσει πριν σαράντα χρόνια θα το ακούγαμε με μάτια γουρλωμένα και μπορεί μέχρι να κάναμε σεξ μαζί του, επειδή τόσο θα μας είχε ψήσει. Ψηνόμασταν εύκολα, ειδικά από νόστιμα άτομα, ειδικά με κουλές ιστορίες τις οποίες τώρα ακούμε με μισό χαμόγελο ίσως και με μισό χασμουρητό.

Ψήνεσαι εύκολα όταν είσαι νέος, εκεί ήθελα να καταλήξω. Θα πείτε, τόσες απάτες γίνονται σε βάρος ηλικιωμένων που τους τρώνε τη σύνταξη οι απατεώνες – αλλά συνήθως είναι διαδικτυακές απάτες, εκτυλίσσονται σε έναν χώρο που δεν τον παίζεις στα δάχτυλα όταν είσαι μεγαλούτσικος. Ή είναι επαγγελματικές, τόσο καλά σκηνοθετημένες που τσιμπάς ακόμα κι αν είσαι ενενήντα χρονών, πρώην ντέντεκτιβ, και ενεργός μέχρι σήμερα.

Το νόστιμο άτομο που μπαίνει στην κατηγορία «αρπακτικό» το μυρίζεσαι πια, από τα πενήντα σου χρόνια και μετά. Πιάνεσαι κώτσος πότε-πότε ακόμα και τώρα – αν θέλεις πάρα μα πάρα πολύ αυτό που πουλάει, είτε είναι σπίτι, ευκαιρία, μπόνους, ταξίδι, είτε είναι παρέα, πάρτι ή κορμί. Αλλά σε γενικές γραμμές το πιάνεις στον αέρα το μουσαντό, το ψεύτικο, το φέηκ, το επίτηδες-στημένο-για-να-σε-γονατίσει. Κι αυτό είναι ένα από τα καλά του να μεγαλώνεις, να προχωράς στα χρόνια, και μάλιστα μαζί με καλούς φίλους.

Ήτανε 11.00 μμ όταν έφυγε από την παρέα μας ο νόστιμος, συμφωνήσαμε με τον φίλο ότι, απαπα, δεν θα πηγαίναμε στο πάρτι, νυστάζαμε ήδη, σίγουρα θα μας φέσωνε με κάτι, με οτιδήποτε το Αρπακτικό, όλοι εκεί θα ήτανε μικρότεροί μας, και η κατάσταση φαινόταν ύποπτη, μπορεί μέχρι να τρέχανε ντραγκς στο πάρτι, ή γενικά να μπλέκαμε, μια και τα Αρπακτικά δεν σε καλούν ποτέ κάπου χωρίς λόγο, ή χωρίς την πρόθεση να βγάλουν κάτι από εσένα…

Τέλος πάντων κατά τις 11.30 γυρίσαμε στα σπίτια μας, ικανοποιημένοι που μας άφησε πέντε σταγόνες σοφίας η προχώ ηλικία μας. Κυρίως, ανακουφισμένοι που βρήκαμε μια ωραία δικαιολογία για να γλυτώσουμε ένα μεταμεσονύκτιο πάρτι…