Γιατί (απλώς) δεν κάνεις δίαιτα;
© Freepik / AI Generated
Opinion

Γιατί (απλώς) δεν κάνεις δίαιτα;

Όποιος έχει περιττά κιλά γνωρίζει το βλέμμα εκείνων που θέλουν να σου πουν «πάχυνες». Αναγνωρίζει την ευκολία που θα σου πει κάποιος «γιατί δεν κάνεις δίαιτα;». Πήρες, πόσα πήρες, γιατί τα πήρες…

Η κοιλιά στους άνδρες δεν είναι in fashion και εν πολλοίς δεν συγχωρείται. Η κοινωνία έχει συνηθίσει να επιβραβεύει την απώλεια βάρους και να ψέγει το πάχος.

«Γιατί απλώς δεν κάνεις δίαιτα και γυμναστική;» με ρωτάει καλοπροαίρετα αγαπημένη μας και πάντα αδύνατη φίλη που ακούει εμένα και τον πλαστικό χειρουργό κοινό μας φίλο να συζητάμε μεταξύ τύρου και αχλαδιού για το πώς θα συμμαζευτεί η κοιλιά  μου, πώς θα συμπεριφερθούν οι λιποαποθήκες μετά κι άλλα τέτοια επιστημονικά. «Μα πώς δεν το είχα σκεφτεί;», απαντάω λίγο σαρκαστικά και λίγο απεγνωσμένα. Πώς δεν είχα καταλάβει τριάντα και χρόνια τώρα ότι η δίαιτα και η γυμναστική θα με σώσουν από ολοένα αυξανόμενο βάρος μου;

Η απάντηση είναι ότι το ξέρω. Το ζω από τότε που ήμουν έφηβος και είχα συνείδηση της εικόνας μου. Το βιώνω ως ενήλικας έχοντας δοκιμάσει όλων των ειδών τις δίαιτες. Το μοτίβο είναι οικείο κι επαναλαμβανόμενο. Φτάνω τα 100 κιλά, χτυπά συναγερμός, ξεκινάω δίαιτα, επανέρχομαι στο 90- 89,9 κιλά. Σάλπιγγες πανηγυρισμών ηχούν από τα ψυγεία και τις φοντανιέρες: λήξη συναγερμού. Όπως λέει κι ο αγαπημένος μου φίλος Αλέξανδρος: «πόση ώρα μένεις στα 89,9;». Πράγματι, πολύ λίγο διότι μόλις η ζυγαριά δείχνει κάτω από 90, τα cheat days πυκνώνουν. Τα 90 γίνονται πανεύκολα 92, «φούσκωμα θα είναι», σκέφτομαι, κατακράτηση με απομακρύνει από το ιδεατό, όπως το έχω εγώ στον νου μου, βάρος. Μέχρι να αρχίσω να αγχώνομαι, έχω φτάσει τα 96-97 κι έτσι, σε μια τριετία, επανέρχομαι στο τριψήφιο βάρος, την «από Δευτέρα δίαιτα» επωδό. Μέχρι την απόφαση της δίαιτας, έχω ήδη πάρει ένα κιλό τρώγοντας όλα όσα για καιρό θα στερηθώ.

Όποιος έχει περιττά κιλά γνωρίζει. Γνωρίζει το βλέμμα εκείνων που θέλουν να σου πουν «πάχυνες». Γνωρίζει το ύφος εκείνων που σε λένε «πάχυνες». Δεν καταλαβαίνει τον λόγο αλλά αναγνωρίζει το ύφος. Αναγνωρίζει την ευκολία που θα σου πει κάποιος «γιατί δεν κάνεις δίαιτα;». Τα παραπανίσια κιλά είναι πάντα ένας εύκολος τρόπος για να ανοίξει μια συζήτηση. Πήρες, πόσα πήρες, γιατί τα πήρες. Βεβαίως και η απώλεια είναι πάντα λόγος για κοπλιμάν: μπράβο που τα έχασες, δεν σου πάει το πάχος, Δημητράκη, που λέει και το τραγούδι του Αττίκ του 1930. Η κοινωνία έχει συνηθίσει να επιβραβεύει την απώλεια και να ψέγει το πάχος. Για κάθε διάσημο άνθρωπο που αγαπά το σώμα του όπως είναι, θα βρεθούν δέκα που θα τον ψέξουν ότι «προωθεί την παχυσαρκία».

Στις δεκαετίες της ενήλικης ζωής μου έχω δοκιμάσει κάθε είδους δίαιτα. Πριν μερικούς μήνες ακολούθησα ένα πρόγραμμα πέντε ημερών που υποτίθεται ότι κάνει reboot στον μεταβολισμό. Το μόνο που κατάφερα ήταν να σοκάρω τον μεταβολισμό και για καιρό να μην χάνω γραμμάριο. διαλειμματική, Keto, πρωτεϊνική, των διαβητικών, DASH. Μόνο της Kardashian δεν έχω ακολουθήσει. H Klhoe πρόσφατα είπε ότι θα έκανε Ozempic αν υπήρχε όταν ξεκίνησε να αλλάζει τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον εαυτό της. «Έχω δοκιμάσει τα πάντα». Μίλησε για αλλαγή στον τρόπο ζωής της με πολλή γυμναστική. Διότι σημασία έχει η υγεία κι όχι το μέγεθος του ρούχου.

Όμως εκτός από το δικό μου μέγεθος, έχουν αλλάξει και τα πατρόν των ρούχων και μαζί τους και η μόδα που μέσα στο συμπεριληπτικό της spectrum πειραματίζεται και προτείνει. Στα καταστήματα fast fashion δεν βρίσκω παντελόνι στο νούμερό μου ενώ από όσα προτείνουν οι μεγάλοι οίκοι, τι μπορεί να φορέσει σήμερα ένας άνδρας στην καθημερινότητά του; To XL είναι πια 2XL. «Το μοντέλο φοράει Medium» φροντίζουν να μας ενημερώσουν από τα e-shops. Μοιραία σε οδηγούν στο 2XL. Όμως μαντέψτε: πριν από εμένα, έχουν προηγηθεί άλλοι που έχουν φτάσει στο sold out το ρούχο που θέλω, που έχουν ήδη αγοράσει το 38 νούμερο παντελονιού που θέλω. Διότι μπορεί η μόδα να περιλαμβάνει XL κορίτσια, τα οποία εκπροσωπούνται σε πασαρέλες και καμπάνιες, δεν συμβαίνει το ίδιο και στους άνδρες. Η κοιλιά στους άνδρες δεν είναι in fashion και εν πολλοίς δεν συγχωρείται.

Η διατροφολόγος Ιωάννα Μπαλλά ενστερνίζεται τους κατά καιρούς παροξυσμούς μου και προσπαθεί να ενσωματώσει τις τρέλες που υιοθετώ. Δεν συμφωνεί με όλα, δεν μπορεί όμως και να με παρακολουθεί καθημερινά. Για κάθε ζεστό λεμόνι με καγιέν το πρωί, παγωμένο ντους ή για κάθε χυμό σέλερι που της προτείνω, μου δίνει πάντα μια διατροφή ισορροπημένη, χορταστική και αποδοτική. Το θέμα είναι, όπως όλοι γνωρίζουμε, αν τελικώς θα ακολουθήσουμε διατροφή ή θα την καρφιτσώσουμε στο ψυγείο και θα την ξεχάσουμε. Δεν είναι απόφαση της στιγμής, είναι απόφαση ζωής.

Και μέσα σε όλα τα παραπάνω, έρχεται και το αναπόδραστο της ηλικίας. Η μυϊκή μάζα χάνεται, ο βασικός μεταβολισμός επιβραδύνεται, το λίπος στο τόξο της κοιλιάς αυξάνεται, τα χέρια και τα πόδια αδυνατίζουν. Τότε είναι που απαιτούνται βάρη για να αυξηθεί ο μυϊκός όγκος και να αυξηθεί ο μεταβολικός ρυθμός. Σε αυτόν τον κύκλο της ζωής και τον φαύλο κύκλο της απώλειας κιλών, η φίλη μου είχε δίκιο. Γιατί δεν κάνεις απλώς δίαιτα και γυμναστική; Γιατί κάποιες ημέρες δεν έχεις αντοχή, γιατί το αποτέλεσμα δεν έρχεται σε μια μέρα, γιατί ό,τι κι αν γίνει, εσύ στον καθρέφτη βλέπεις τον παχουλό έφηβο. Γιατί φοβάσαι την ατασθαλία, το συναισθηματικό φαγητό, το μπούκωμα, τις βραδινές επιδρομές. Όμως καμία διατροφή δεν καταστρέφεται από το βραδινό παγωτό. Απόλαυσέ το και προχώρα στον στόχο σου. Η ενοχή είναι εκείνη που χαλάει τις δίαιτες, την υγεία και την ευτυχία μας.

Top Reads

Δείτε ακόμα

Στην Athens Voice