Μίλα μου βρόμικα: Δεν το αισθάνομαι πλέον σαν σχέση

Τζένη μου, γεια! Έχω μια σχέση εδώ και δυόμισι χρόνια. Η πρώτη μου σχέση, στα 22, φοιτητές στην ίδια πόλη, οπότε το ζήσαμε all the way και ο πρώτος χρόνος ήταν απλά μοναδικός! Στη συνέχεια, επιστρέψαμε στις πόλεις μας και από τότε τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, λοιπόν, έχουμε σχέση από απόσταση και με τις δύο καραντίνες τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο. Υπάρχουν συναισθήματα και από τους δύο. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι εγώ δεν την αισθάνομαι πλέον σαν σχέση. Είναι σαν να μιλάω με κάποιον πολύ δικό μου άνθρωπο καθημερινά. Και το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι δεν προβλέπεται να αλλάξει η κατάσταση και να γεφυρωθεί το χάσμα, γιατί κανείς μας δεν θέλει να ακολουθήσει τον άλλο. Σκέφτομαι πολλές φορές να χωρίσω, αλλά εκείνος δεν το συζητάει καν. Είναι σίγουρος πώς θα βρούμε λύση. 

Κοιτά, ας είμαστε ρεαλιστές. Η καραντίνα θα τελειώσει όπου να ’ναι. Θα έχετε τη δυνατότητα να βρίσκεστε πιο συχνά. Να πηγαίνεις εσύ στην πόλη του, να έρχεται εκείνος στη δική σου… Κάποιες λύσεις μπορούν να βρεθούν. Όμως, ποια λύση θα ικανοποιήσει εσένα στ’ αλήθεια;