Μίλα μου βρόμικα: Έπαθα κρίση πανικού κι εκείνος έφυγε

Μανεκέν, βλέπω καιρό τις συμβουλές που δίνεις και ήρθε και η δική μου ώρα. Έχω μια πολύ όμορφη σχέση σχεδόν ένα χρόνο, πρώτη φορά κάνω όνειρα για μια κοινή πορεία! Συγκατοικούμε κιόλας απ’ τον Νοέμβριο. Από τον Φεβρουάριο, όμως, εγώ άρχισα και έπεφτα πολύ, που ήμουν σπίτι κλεισμένη και βγήκαν στην επιφάνεια ανασφάλειες του παρελθόντος και άσχημες συμπεριφορές, που έλαβα από παλιούς συντρόφους. Και έπεφτα και έπεφτα... Υπήρχαν διαφωνίες, αλλά πάντα τα βρίσκαμε. Εγώ πριν δυο εβδομάδες έπαθα κρίση πανικού και εκείνος φοβήθηκε παααάρα πολύ, γιατί δεν έχει ξαναδεί να παθαίνουν και θεωρεί ότι την έπαθα εξαιτίας του. Μετά την κρίση πανικού, ξεκινήσαμε μια κουβέντα. Μου έλεγε ότι δεν έχει σκεφτεί να χωρίσουμε, αλλά δεν αντέχει να με βλέπει άλλο έτσι, με ήξερε για δυναμική και τώρα έχω κατεβάσει τα χέρια. Είναι και αυτός πολύ πιεσμένος απ’ όλα και απλά θέλει να μείνει μόνος του λίγο. Και εγώ του έλεγα ότι είναι κρίμα να χαλάσουμε τη σχέση μας και να πετάξουμε τα όνειρά μας για κάτι που δεν φταίμε εμείς. Μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε με κλάματα πολλά, αγκαλιές και στο τέλος, που του είπα ότι δεν θα με ξαναδεί, είπε «μην το λες αυτό, δεν τελειώνουν όλα απ’ τη μια στιγμή στην άλλη». Έχουν περάσει 6 μέρες και δεν έχουμε μιλήσει. Έχει τα κλειδιά του σπιτιού μου, δεν τ’ άφησε φεύγοντας. Τι να κάνω; Τι πιστεύεις;

Μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μου η ιστορία σου. Η καραντίνα, σίγουρα, ήταν μια συνθήκη, που έφερε τεράστιες αλλαγές στον καθένα μας. Πήγε τα όνειρα όλων μας και τη ζωή μας πίσω. Ήρθαμε αντιμέτωποι με φοβίες, με κρίσεις πανικού, με κλάματα και στην τελική με τον ίδιο μας τον εαυτό. Υπήρξε αφοπλιστική ησυχία, τόση που αφουγκραστήκαμε και την παραμικρή πληγή μας. Δεν έχουν, όμως, όλοι οι άνθρωποι την ψυχική δύναμη να απλώσουν χείρα βοηθείας στα δύσκολα. Συμβαίνει. Ή μπορεί να μην την έχουν τη δεδομένη στιγμή. Ίσως ήταν καλύτερα, που πήρατε τον χρόνο σας ξεχωριστά ο ένας από τον άλλον, για να δουλέψετε ο καθένας τον εαυτό του. Κι αυτό χρειάζεσαι να κάνεις. Να φροντίσεις πρώτα απ’ όλα εσένα. Αργότερα και όταν νιώσεις έτοιμη, μπορείς να τον πάρεις να μιλήσετε έστω και ως φίλοι ξεκάθαρα για το συμβάν που βιώσατε. Δεν ξέρω αν θα γυρίσει, δεν ξέρω αν θα θέλεις να γυρίσει, αλλά η προτεραιότητα εδώ είσαι εσύ.