Ήμασταν στην καλύτερη φάση της ζωής μας. Είχαμε περάσει 3 φανταστικά χρόνια, είχαμε στηρίξει πολύ ο ένας τον άλλον σε δύσκολα οικογενειακά θέματα. Τη μέρα των γενεθλίων μου, μου αποκάλυψε ότι όσο έλειπα σε ένα ταξίδι με τη δουλειά, φιλήθηκε με άλλη, αλλά ότι έβαλε τα κλάματα κατευθείαν, μετάνιωσε και ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να δεχτεί ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να μην ξαναείμαστε μαζί. Επιμένει πολύ και το προσπαθεί κι εγώ τον αγαπώ, όμως πώς θα συνεχίσω μετά από αυτό;
Έλα μου ντε; Νομίζω, θα τα θυμάσαι για αρκετό καιρό αυτά τα γενέθλια. Κοιτά τώρα, εδώ δεν υπάρχει ένα και μοναδικό σενάριο. 50 ανθρώπους να ρωτήσεις, οι μισοί θα σου πουν «παράτα τον» και οι άλλοι μισοί «δεν έγινε και τίποτα, αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες». Έχω δει στον κύκλο μου να παίζουν και οι δυο φασούλες, όπως φαντάζομαι κι εσύ στον δικό σου. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Ένα έχει σημασία. Εσύ πώς νιώθεις και όχι απαραιτήτως σήμερα, αλλά εν καιρώ. Προς το παρόν, λοιπόν, μία θα έλεγα πως είναι η λύση. Ο χρόνος. Δώστε χρόνο ο ένας στον άλλον, για να περάσετε κάποια αναγκαία στάδια και ζύγισε μέσα σου τι έχει περισσότερη σημασία.
