6 + 1 συμπεριφορές για να διακρίνεις τους τοξικούς ανθρώπους

Παιδιά το είπε κι ο Αριστοτέλης, ο άνθρωπος είναι ον φύσει κοινωνικό και πολιτικό, ήτοι προορισμένο να ζει σε μια οργανωμένη πολιτική κοινωνία. Είμαστε σαν να λέμε καταδικασμένοι να ζούμε με άλλους ανθρώπους. Και όλοι ξέρουμε ότι οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι εύκολη υπόθεση! Οι τοξικοί άνθρωποι είναι αυτοί που χωρίς να το καταλάβεις, θα σου ρουφήξουν την ενέργεια, θα σε δηλητηριάσουν και θα οξειδώσουν το σώμα σου. Και να ο πονοκέφαλος και να το ενεργειακό το άδειασμα και να το τσάκρα το μπουκωμένο, κι εσύ να παίρνεις τη μάνα για ξεμάτιασμα, και να ‘σαι τίγκα στην αρνητική την ενέργεια, και να μην ξέρεις από πού σου ‘ρθε αυτό το πλάκωμα. Αν δεν θες να υποφέρεις από όλα αυτά πρέπει να μπορείς να τους διακρίνεις και στη συνέχεια να τους απομακρύνεις.

Quality number 1:

Ο τοξικός ο άνθρωπος έρχεται και προσκολλάται πάνω σου σαν κολαούζος. Αδιαφορεί για το αν τον έχεις προσκαλέσει ή όχι, πολλές φορές αδιαφορεί και για την απροθυμία σου να βρεθείς μαζί του. Αυτός θα κοιτάξει να πάρει αυτό που θέλει. Και πώς το λένε αυτό ευγενικά τώρα; Καρφάκι δεν του καίγεται για τη δική σου επιθυμία.

Quality number 2:

Είναι βαρήκοοι ομιλητές, κι αυτό πολύ απλά γιατί λατρεύουν να μιλούν για τον εαυτό τους, τους αρέσει να προβάλλουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, θέλουν να τους ακούς, αλλά αδυνατούν να σε ακούσουν οι ίδιοι, μιας και είναι απασχολημένοι με την προετοιμασία της επόμενής τους ατάκας. Αυτό θα πει δυσλειτουργική επικοινωνία darling.

Quality number 3:

Θέλουν να είναι το κέντρο της προσοχής παντού και πάντα. Και εάν δεν τους τοποθετήσεις εσύ στο επίκεντρο, don’t worry θα τη διεκδικήσουν την προσοχή πάσῃ μηχανῇ. Θα σου μιλήσουν για εκείνο το παιδικό τραύμα με τους αχινούς, το οποίο εκκινεί από μια κακή σχέση με τον πατέρα τους, και καταλήγει στο μίσος τους για την αχινοσαλάτα, θα κάψουν τα σουτιέν τους, θα αρχίσουν να χορεύουν κλακέτες σε ανύποπτο χρόνο ή θα κουβεντιάζουν αλλάζοντας στάσεις γιόγκα, ώσπου να πάει επιτέλους η κουβέντα σ’ αυτούς. Κουραστικό, τουλάχιστον.

Quality number 4:

Όλα τα βλέπουν αρνητικά και παραπονιούνται συνέχεια. Σου λέει έρχεται ο έρμος ο ψυχαναλυτής και σηκώνει τα χέρια ψηλά μ’ αυτή τη θυματοποίηση. Μόνον όταν είναι προδομένοι και απαρηγόρητοι, βλέπουν φως. Απολαμβάνουν να γκρινιάζουν όλη την ώρα και μπορούν να βρουν σε οτιδήποτε κάτι κακό. Σοβαρά τώρα τι κακό μπορεί να βρει κανείς στο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης ή στον Μικ Τζάγκερ ή στη Μουλάν ή στα σονέτα του Σαίξπηρ ή ακόμα περισσότερο σε ένα burger;

Quality number 5:

Είναι απαισιόδοξοι με τα δικά σου σχέδια. Και εντάξει δεν τους είπες ότι σκοπεύεις να μπεις και με υποτροφία στο MIT, ένα μεταπτυχιακό στο Πάντειο θες να κάνεις, που δεν το λες και μεγαλεπήβολο πλάνο γενικά. Αυτοί όμως σαν τίμιοι απόγονοι του Σημωνίδη του Αμοργίνου στους ιάμβους, εκφράζουν μόνον την απαισιοδοξία τους για τον κόσμο. Δεν χρειάζεσαι ανθρώπους που να σε προσγειώνουν. Πόνταρε στην απογείωση και σίγουρα θα περάσεις καλύτερα.

Quality number 6:

Ανασκευάζουν την πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι λένε ψέματα. Κι αυτό γιατί δεν αντέχουν ούτε οι ίδιοι την πραγματικότητα που έχουν φτιάξει και δυστυχώς δεν έχουν βρει κανέναν δημιουργικό τρόπο για να δραπετεύουν από αυτή. Είναι που θέλουν να κερδίζουν και τις εντυπώσεις γενικότερα, ε και πολύ θέλει; Ξαφνικά ο Νικολάκης από τον Αϊ-Γιώργη γίνεται ο Νικολά, wealth manager από τα Παρίσια. Φαντάσου τώρα τι θα τραβάει και ο καημένος ο Νικόλας.

Quality number 7:

Λες μαύρο λέει άσπρο, λες Ολυμπιακός λέει Παναθηναϊκός, λες Αμπράμοβιτς λέει Ουλάι, λες τομάτο λέει tomato (βάλε λίγο αξάν εδώ γιατί αλλιώς δε γράφει καλά το αστείο). Δε βαριέσαι, συμφωνείς σε όλα τελικά, μπας και γίνει το connection. Και πάνω που λες κι εσύ άσπρο θέλει μαύρο και μετά πάλι άσπρο και τούμπαλιν. Όχι δεν είναι ζήτημα αναποφασιστικότητας όλο αυτό, είναι απόρροια του αρνητισμού τους, ξεκάθαρα. Φάσκουν και αντιφάσκουν και δεν καταλήγουν πουθενά. Τύπου έτσι σε κουβέντα να βρισκόμαστε. Υπάρχει όμως και κάτι που μένει σταθερό κατά τη διάρκεια της συζήτησης, τα νεύρα σου που χορεύουν bachata.