Οι συμπληγάδες των 30

Τον Σεπτέμβριο έχω να πάω σε τέσσερις βαφτίσεις κι έναν γάμο. Δεν είναι καν μακρινών ξαδερφιών που έχω να δω από το δημοτικό, είναι φίλων μου. Τόσο κοντινών μάλιστα που έχω ρόλο κουμπάρας και νονάς σε δύο. Η ατζέντα μου έχει ήδη τρεις γάμους για τη χρονιά, επίσης φίλων. Δεν έχω κλείσει ακόμα τα τριάντα και ο αριθμός των ελεύθερων φίλων μου με το ζόρι μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Δεν θα πω ψέματα, νιώθω μια πίεση. Μόνο που δεν ξέρω από πού προέρχεται, από τους άλλους ή από μένα;

Εδώ και πολλά χρόνια, οι γυναίκες έχουμε αποδείξει ότι δεν υφίσταται πλέον η φάση «έμεινε στο ράφι». Μπορούμε να κυνηγήσουμε καριέρα, ταξίδια, διασκέδαση, ελευθερία χωρίς να πρέπει να απολογηθούμε που δεν κάναμε οικογένεια, έτσι; Λάθος. Ό,τι κι αν κάνεις, όσα και αν πετύχεις, πάντα κάποιος θα σε βλέπει ως γεροντοκόρη. Σε κάποια συζήτηση θα σχολιάζει με ελαφρώς απαξιωτικό ύφος «προτίμησε την καριέρα» ή θα σου λέει συμπονετικά «καλά, ποτέ δεν είναι αργά», όταν απαντάς ότι δεν έχεις παιδιά. Γιατί ακόμη και σήμερα, για μια γυναίκα το να μην κάνει οικογένεια θεωρείται θυσία κι όχι επιλογή.

Ξέρω, είμαι μικρή να συζητάω για τέτοια, αλλά ακριβώς σε αυτή την ηλικία αρχίζουν όλα. Εκεί κοντά στα τριάντα και ενώ παντρεύεις συνομήλικους φίλους και συγγενείς, αρχίζεις να νιώθεις ότι σφίγγει ο κλοιός. Το περιβάλλον σου αλλάζει, οι φίλοι σου αλλάζουν, οι συζητήσεις αλλάζουν. Όλα περιστρέφονται γύρω από τις προετοιμασίες των γάμων ή τις χαρές της μητρότητας. Kαι είναι όλα μια χαρά –γιατί είναι φίλοι σου και χαίρεσαι κι εσύ μαζί τους– μέχρι που αρχίζουν τα αστειάκια «κάνε κι εσύ ένα, να παίζουν μαζί», «άντε έχετε αργήσει, σειρά σας», «τα πηγαίνεις τέλεια με τα παιδιά, έτοιμη για μάνα είσαι». Μόνο που δεν είναι τελείως αστειάκια. Η φίλη σου θέλει πράγματι να κάνεις κι εσύ ένα παιδί, για να προχωρήσει μαζί η ζωή σας, να μεγαλώσουν μαζί τα παιδιά σας, να ζήσουν όσα κι εσείς, να γίνουν φίλοι. Κατά βάθος νιώθει ότι σε αφήνει πίσω και πρέπει κάτι να κάνει γι’ αυτό. Από ζήλια, φόβο ή αγάπη, θα αρχίσει να σε πιέζει, πιθανόν χωρίς να το καταλαβαίνει.

Τώρα πρόσθεσε σε αυτό τους γονείς σου που λένε ή δεν λένε τίποτα (όπως οι δικοί μου) αλλά φυσικά ανησυχούν, γιατί ας μη γελιόμαστε είναι δύσκολο να αποβάλεις αντιλήψεις τόσων χρόνων. Βάλε και τις θείες που σε πετυχαίνουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις και ρωτάνε «πότε με το καλό» και τους γνωστούς που αναρωτιούνται τι πάει λάθος με τη σχέση σου και μετά από τόσα χρόνια δεν έχεις παντρευτεί ακόμα. Θα σου βάλω και τους γραφικούς ταξιτζήδες που έχουν άποψη για τον προορισμό της γυναίκας στη ζωή. Το αποτέλεσμα είναι ένας τεράστιος «ΠΡΕΠΕΙ» βράχος που στέκεται στη μία πλευρά του δρόμου που προσπαθείς να διασχίσεις. Είναι τρομακτικός, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορεί να σε βλάψει.

Δυστυχώς, στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται ένας ίδιου μεγέθους βράχος, που γράφει με τεράστια γράμματα «ΘΕΛΩ». Η δουλειά μου έχει μπει επιτέλους σε μια σειρά και θέλω να συνεχίσω να εξελίσσομαι. Η σχέση μου είναι πλέον σταθερή και θέλω να περνάω καλά. Λατρεύω τα ταξίδια και θέλω να γυρίσω τον κόσμο. Έχω το σπίτι μου, την ησυχία μου και θέλω να τα απολαύσω. Θέλω να παντρευτώ κάποια στιγμή; Νομίζω πως ναι. Θέλω να κάνω παιδιά; Μάλλον. Θέλω να τα κάνω τώρα; Σιγή. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα. Έρχεται μια στιγμή που ενώ πίστευες ότι ξέρεις τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου, αρχίζεις να αμφιβάλλεις. Κι αυτό είναι καλό, είναι υγιές, είναι η απόδειξη ότι εξελίσσεσαι σαν άνθρωπος. Αλλά αμφιβάλλεις γιατί σταμάτησαν να σε καλύπτουν όσα έχεις και κάνεις, ή γιατί άρχισες να επηρεάζεσαι από τις συνθήκες;

Δεν υπάρχει σίγουρος τρόπος να το ξεκαθαρίσεις. Υπάρχουν γυναίκες που ονειρεύονται μονόπετρα, γυναίκες που ονειρεύονται καριέρα και γυναίκες που απλά ονειρεύονται. Εγώ, ανήκοντας στις τελευταίες, θα σου πω ένα μικρό τρικ που κάνω κάθε βράδυ και με βοηθάει να διαλέξω ποιο όνειρο θα κυνηγήσω πρώτα. Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι: αν ξυπνούσα αύριο παντρεμένη/σε άλλο σπίτι/σε άλλη δουλειά/σε άλλη χώρα (έναν προβληματισμό κάθε φορά) θα ήμουν πιο χαρούμενη απ’ ό,τι σήμερα; Δοκίμασέ το. Αν η απάντηση είναι ναι, τότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις...