Δύο Έλληνες travel bloggers εξηγούν την πραγματικότητα των instagrammable διακοπών

Αν είσαι συχνός χρήστης του ίνσταγκραμ, τότε το να συναντάς έναν λογαριασμό που σου προκαλεί απέραντη ζήλεια μεταξύ των scrolls σου είναι μάλλον καθημερινό φαινόμενο.

Ανάμεσα στις καλλίγραμμες κοπέλες με τα πλούσια μαλλιά και τα ακριβά φορέματα, τα ζευγάρια που μοιράζονται τον έρωτά τους με τον φακό σε απίστευτα ρομαντικές πόζες, τους fitness bloggers που προλαβαίνουν να μαγειρεύουν τρία γεύματα την ημέρα (και άλλα τόσα σνακ) με μηδέν θερμίδες και πολλές ακόμα περιπτώσεις, το ίνσταγκραμ συχνά σου παρουσιάζει μία παράλληλη πραγματικότητα που καμία σχέση δεν έχει με την δική σου. Εκεί όλοι είναι χαμογελαστοί, όμορφοι, με κοιλιακούς και ατέλειωτο budget, ζώντας μία ευτυχία που χωράει μέσα στην εικονική καρδούλα του like.

Πριν από έναν περίπου χρόνο είχα την τύχη να γνωρίσω τον Νίκο και την Νίνα, ένα υπέροχο ζευγάρι με δύο πολύ προσεγμένους λογαριασμούς που βασίζονται στα ταξίδια. Οι δυο τους περιπλανιούνται σε ολόκληρο τον κόσμο τραβώντας παραμυθένιες φωτογραφίες και κάθε καλοκαίρι κάνουν ένα μαγικό, μυστήριο τουρ των ελληνικών νησιών και γεμίζουν το feed των followers τους με γαλάζιο.

Οι πρώτοι μας διάλογοι ήταν λίγο επιφυλακτικοί από μέρος μου (θα το παραδεχτώ!), καθώς πίστευα πως οι ζωές τους παραείναι fabulous για να ταιριάξουμε ως παρέα. Ενώ όμως περίμενα ενοχλητικό υφάκι και ψωνισμένες συμπεριφορές, αυτό που τελικά συνάντησα ήταν δύο φυσιολογικά παιδιά, με δουλειές, ανησυχίες, πολύ χιούμορ, αγάπη στα κοκτέιλ και τον μπακλαβά. Όσο η παρέα μας ξεκίνησε να γίνεται πιο συχνή και σταθερή, τόσο περισσότερο καταλάβαινα πως τα προφίλ τους στο ίνσταγκραμ παρουσίαζαν μία μόνο πλευρά της πραγματικότητας, ενώ η αλήθεια είναι πολύγωνη (και πιο ενδιαφέρουσα).

«Η πιο συχνή ερώτηση που μας στέλνουν είναι πόσα λεφτά έχουμε»  λέει ο Νίκος με κάποια ίχνη ενόχλησης στην φωνή του,  «και η δεύτερη είναι πότε προλαβαίνουμε να δουλέψουμε, αφού όλη την ώρα είμαστε σε ταξίδια».

Θα το παραδεχτώ για δεύτερη φορά, είναι και τα δύο απορίες που είχαν γεννηθεί και σε εμένα, ως ταξιδιάρα ψυχή που κλαίει για τα έξοδά της κάθε μήνα, προσπαθώντας να αποταμιεύσει για εκδρομές.

«Στην πραγματικότητα όμως η εργασία και των δύο είναι οχτάωρη και καθημερινή, με αρκετές στερήσεις και από τους δυο μας για να μπορέσουμε να κάνουμε τα ταξίδια που κάνουμε. Προσπαθούμε να μην ξοδεύουμε σε τίποτα άλλο, κλείνουμε πάντα οικονομικές πτήσεις και συνήθως φεύγουμε μόνο Σαββατοκύριακα». Την τελευταία φορά που τους συνάντησα μάλιστα, συζητούσαν για το ότι θα χρειαστεί να περιορίσουν την επίσκεψή τους στην Σύρο σε μία μόνο νύχτα, γιατί κανένας τους δεν μπορούσε να φύγει νωρίτερα από το γραφείο την Παρασκευή.

H Nίνα μου εξηγεί με περισσότερες λεπτομέρειες την όλη διαδικασία του travel blogging που έχουν επιλέξει να κάνουν, δίνοντας μεγαλύτερη βάση στο κομμάτι της μόδας. Εξαιτίας των χιλιάδων ακολούθων της, συνεργάζεται τακτικά με αρκετά brands, τόσο ελληνικά όσο και διεθνή, τα οποία της στέλνουν κομμάτια από τις καινούριες τους συλλογές και ως αντάλλαγμα η όμορφη Νίνα τα φοράει και ποζάρει δίπλα σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό.

Προκύπτουν έτσι φωτογραφίες που μοιάζουν να ανήκουν στις σελίδες περιοδικού, που αναδεικνύουν το εκάστοτε φόρεμα/ ζευγάρι παπουτσιών/ καπέλο/ κόσμημα και ταυτόχρονα δημιουργούν το γνωστό FOMO σε όποιον τις βλέπει.

«Το πιο συχνό φαινόμενο είναι να κρυώνω!» μου λέει, «χαρακτηριστικά πέρσι τα Χριστούγεννα στο Taj Mahal έπρεπε να φωτογραφίσω ένα πανάλαφρο φόρεμα αμάνικο και τουρτούριζα τόσο που είπα στον Νίκο να με βγάλει με την πλάτη γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να μην φανεί από την έκφρασή μου πόσο πολύ τουρτούριζα. Κάποια άλλη στιγμή στην Ρώμη, ξεκίνησα να αλλάζω outfits κυριολεκτικά στον δρόμο μπροστά από το Κολοσσαίο με τον Νίκο να προσπαθεί να με κρύψει ενώ γύρω μας υπήρχαν τανκς και κλούβες των ματ!»

Άλλο τακτικό πρόβλημα; Η πολυκοσμία! Όσο νωρίς και να σηκώνεσαι για να βγάλεις την τέλεια φωτογραφία χωρίς τουρίστες (κάτι που κάνουν συχνά, βάζοντας ξυπνητήρια στις έξι η ώρα το πρωί), είναι αδύνατον να νικάς πάντα την κίνηση. Ειδικά σε μέρη όπως η δική μας Σαντορίνη, που φαίνεται να σφύζει μονίμως από ζωή.

Η πιο αστεία ιστορία τους προκύπτει μετά το δεύτερο Mojito, όταν οι δυο τους ξεκινούν να μου περιγράφουν την περιπέτεια του να βρεις μία σπιθαμή άδειου χώρου στην Οία και πώς τελικά αποφάσισαν να μπουν κρυφά σε μία περιοχή που έλεγε no entry για να βγάλουν τις φωτογραφίες τους. Το τοπίο ήταν πανέμορφο, όμως δίπλα τους ήταν μία παρέα Κινέζων που δεν έφευγε με τίποτα.

«Ξαφνικά ακούω τον Νίκο να βγάζει κραυγές και ακατανόητα επιφωνήματα. Έκανε σαν τρελός. Τρόμαξα κι εγώ η ίδια. Συνέχισε να ουρλιάζει μέχρι που οι φίλοι μας αγριεύτηκαν τόσο που έφυγαν και μπόρεσε να με τραβήξει».

«Φεύγοντας ανακαλύψαμε πως είχαμε μπει σε ιδιωτική περιοχή» συμπληρώνει ο Νίκος, «ήμασταν ουσιαστικά στην αυλή τους και όχι μόνο τους διώξαμε αλλά τους τρομοκρατήσαμε κιόλας».

Οι αστείες στιγμές και οι αναποδιές τους στα ταξίδια είναι πολλές και χαίρεσαι να τις ακούς ξανά και ξανά, όχι μόνο γιατί τις διηγούνται με ωραίο τρόπο, ούτε γιατί καταρρίπτεται ο glam μύθος του ίνσταγκράμ. Κυρίως επειδή σου θυμίζουν κάτι και από τις δικές σου διακοπές και τα δικά σου ευτράπελα, τα οποία την ώρα που συμβαίνουν σε γεμίζουν αγωνία, αλλά ταυτόχρονα σου χαρίζουν υλικό για ευχάριστες συζητήσεις γεμάτες γέλια για πολλά χρόνια μετά.

Μου λένε για την επίσκεψή τους στο Παρίσι, όπου χρειάστηκε να πηδήξουν πάνω από τα ελεγκτήρια εισιτηρίων (μαζί με όλες τους βαλίτσες) γιατί ο σταθμός στον οποίο βρίσκονταν δεν είχε εκδοτήρια και έπρεπε να προλάβουν το αεροπλάνο τους. Για τον υπέροχο, instagrammable χυμό ανανά στο Dubai που τελικά προκάλεσε δηλητηρίαση στην Νίνα και τρεις ημέρες στο κρεβάτι, στην άλλη άκρη του κόσμου. Για τις αμέτρητες φορές που ο Νίκος έχει βρεθεί να κουβαλάει ολόκληρο τον φωτογραφικό εξοπλισμό τους (τρίποδα, drones, τα πάντα) κάτω από τον ελληνικό ήλιο του καλοκαιριού, στους 35 βαθμούς. Για το τρέξιμο και την λαχτάρα που αισθάνονται όταν έχουν λιγότερο από 48 ώρες να περάσουν σε ένα μέρος και θέλουν να τα δούν, να δοκιμάσουν, να κολυμπήσουν, να κάνουν κλικ σε όσα περισσότερα σημεία γίνεται. 

Και όλα αυτά ενώ μεταξύ τους υπάρχει μία ξεκάθαρη αγάπη, καθόλου στημένη για τα σχόλια στα social και τις ψηφιακές καρδούλες.

Στον πυρήνα τους είναι και οι δύο ταξιδιώτες. Αν αύριο ξημέρωνε μία ημέρα όπου το ίνσταγκραμ έπεφτε για πάντα, εκείνοι θα συνέχιζαν να γυρίζουν τον κόσμο ανενόχλητοι. Και μία απλή συζήτηση μαζί τους σε κάνει να καταλάβεις πως αυτό τελικά δεν είναι καθόλου άπιαστο όνειρο, ακόμα και αν δεν έχεις κάποιον να σε βγάζει τόσο ωραίες φωτογραφίες όσο το κάνεις πραγματικότητα.