Μίλα μου βρόμικα: Με χώρισε πριν από 3 μέρες με ένα τηλεφώνημα

Αγαπητή Τζένη, είμαι 23 χρονών και πριν από 3 μέρες το αγόρι μου με χώρισε. Εγώ δεν ήθελα κάτι τέτοιο και το έκανε με ένα τηλεφώνημα, αφού είμαστε στο lockdown και δεν είναι από Αθήνα. Ήμασταν μαζί 4 χρόνια και η σχέση μας δεν είχε συχνά πολλούς τσακωμούς. Η γνωριμία μας ήταν παραμυθένια, γιατί τον γνώρισα Αγίου Βαλεντίνου στη Ρώμη, όταν κατεβήκαμε στην ίδια στάση λεωφορείου. Η ιστορία μας έχει κατά βάση καλά κι εγώ νιώθω πως δεν μπορώ να το ξεπεράσω με τίποτα. Είναι η πρώτη μου σχέση και εκείνος ήδη ανεβάζει πράγματα. Ναι, το παρακολουθώ κι ας ξέρω πως είναι λάθος. Εγώ ξεκάθαρο λόγο χωρισμού δεν πήρα, μόνο πως δεν του βγαίνει πια να είναι μαζί μου, ενώ πριν από 1 μήνα ήμασταν όπως πάντα. Νιώθω σε έναν βούρκο και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Βλέπω συνέχεια πότε μπαίνει στα social, τι ανεβάζει και κλαίω συνέχεια. Μπορείς να με βοηθήσεις μήπως με κάποια συμβουλή; Ψάχνω για βιβλία που θα με βοηθήσουν, αλλά δεν ξέρω. Θέλω να καταλάβω και να βρω τρόπο να επικεντρωθώ σε εμένα και να μάθω να με αγαπώ, γιατί τώρα το έχω χάσει αυτό. Σε ευχαριστώ πολύ. 

Με συγκίνησες πολύ. Τα λόγια που μου γράφεις, η ευαισθησία σου και κάπως μου θύμησες εμένα, τότε που πλάνταζα στο κλάμα για τον πρώτο μου καλοκαιρινό έρωτα, που έχανα. Το κλάμα είναι μέσα στο πρόγραμμα, για όσο καιρό χρειαστεί. Μέσα από αυτό, άλλωστε, θα γίνει η επούλωση των πληγών σου. Αφέσου. Τώρα νιώθεις αδύναμη, «λίγη», ζηλεύεις όταν τον βλέπεις στα social –αυτό btw κόφ’το χθες κιόλας–, υποφέρεις, αλλά έτσι πάει. Αυτός είναι ο πρώτος μας χωρισμός. Οι περισσότεροι περάσαμε από αυτό. Δύσκολα, αλλά τα καταφέραμε. Όσο για το βιβλίο, που με ρώτησες, θα σου πρότεινα, επειδή είδα ότι αγαπάς τα παραμύθια, όπως κι εγώ, να διαβάσεις «Το σύνδρομο της Σταχτοπούτας», της Colette Dowling. Εμένα με βοήθησε πολύ. Σου στέλνω όλη μου την αγάπη.