Θέλω να καταλάβω και να βρω τρόπο να επικεντρωθώ σε εμένα και να μάθω να με αγαπώ, γιατί τώρα το έχω χάσει αυτό
Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω;
Ο γονιός αγωνιά για το μέλλον του παιδιού του και όχι για το δικό του
Ποιες είναι οι ανησυχίες ενός γονιού για το μέλλον του παιδιού του; Πώς έχει αυτό αλλάξει με την πανδημία;
Και μέσα σε όλα, ένα από τα σημαντικά για τη ζωή σου. Μέσα σε όλα, τηλεκπαιδεύσεις, καραντίνες, κορωνοϊούς και τα φετινά Χριστούγεννα του cocooning. Καθώς οι μαθητές και μαθήτριες, στην τελευταία τάξη του Λυκείου, θα πρέπει να υποβάλουν αίτηση έως τη Δευτέρα, 30 Νοεμβρίου, για συμμετοχή στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Τι θα σπουδάσεις; Να σπουδάσεις κάτι που σου αρέσει κι αν δεν έχεις πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης; Να σπουδάσεις ό,τι λέει η καρδιά σου κι ό,τι γίνει έγινε; Συγγραφέας; Μα δεν σπουδάζεται. Γεννιέσαι ή γίνεσαι, πραγματικά δεν το ξέρω. Προφανώς έχεις ένα χάρισμα, κλίση, κάτι μέσα σου που δεν περιγράφεται και δεν γράφεται. Και σίγουρα έχεις διαβάσει και λατρεύεις να διαβάζεις. Πολλή λογοτεχνία. Και ιστορία. Είσαι αυτό που λέμε Bookworm.
Και στην Ελλάδα τι συγγραφέας να γίνεις; Μοιάζει τόσο δύσκολο και κοπιώδες. Μικρή χώρα, μικρή αγορά. Και πόσο και τι διαβάζουμε… Θα μου πεις, ένα μεγάλο μυαλό, μια ζωηρή και μυτερή πένα, φτάνει παντού. Λατρεύω, μου λες, τον Καβάφη και αγαπώ τον Σικελιανό. Κι εγώ, ιδίως τον Καβάφη. Αλλά…
Τι σκέφτεσαι, Νομική; Γιατί όχι. Αν είναι αυτό που θέλεις. Εδώ εμείς βρισκόμαστε στην κορυφή του λόφου, πριν περάσουμε στην άλλη πλευρά του και δεν ξέρουμε τι θέλουμε.
Ποιος λίγο πριν τα 18 ήξερε τι ήθελε; Θα αφαιρούσε κάτι από τη μαγεία της ηλικίας. Αυτή η ηλικία έχει κάτι μαγικό. Ούτε έφηβη, ούτε γυναίκα. Ούτε έφηβος, ούτε άνδρας. Κάποιες φορές, μπορεί και τα δύο μαζί. Ποτέ το καθένα μόνο του.
Όταν δίναμε πανελλήνιες, προ αμνημονεύτων, θυμάμαι τις μανάδες, την αγωνία τους, τον δογματισμό τους. Την αγωνία των παιδιών. Τα αποτελέσματα στην τηλεόραση. Οι εφημερίδες να γράφουν και να ξαναγράφουν. Τα θέματα. Τις λύσεις και τις απαντήσεις. Είμαι η χρονιά της «αρωγής και της ευδοκίμησης». OMG. Κάτι τέτοιο είπαμε όλοι όσοι δίναμε. Τέτοια αγωνία είναι υπερβολική. Και δεν συνδέεται με το μέλλον. Με το πώς θα βαδίσεις στη ζωή. Αυτό. Δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον. Αδύνατον. Δεν μπορείς να το προκαθορίσεις. Ανέφικτο. Σίγουρα χρειάζονται εφόδια, χρειάζεται συγκρότηση και αυτοπεποίθηση. Μαζί με κέφι και ψυχική ρώμη. Μαζί με τη στήριξη των γονιών και όχι την ασφυξία της αγκαλιάς τους. Κάνε τα βήματά σου, κάνε το άλμα σου. Καλλιέργησε τον εαυτό σου. Προχώρα. Και τα «λάθη» μέσα στη ζωή είναι. Στα 18; Και δεύτερες και τρίτες και πέμπτες ευκαιρίες. Κι επειδή το κλισέ της ζακέτας είναι παλιομοδίτικο, rock it and wash your hands.