Είσαι 20, 30, 40, 50 και όλοι σου δίνουν συμβουλές. Τις ακούς;

Στα 20
Σε πλακώνουν σε συμβουλές οι γονείς, συγγενείς, καθηγητές και γενικά «αρχαίοι», όπου σταθείς και όπου βρεθείς. Σου λένε διάφορες μπούρδες και τις ξεχνάς αυτόματα (πρόσεχε, διάβαζε, μην κολλάς με το κινητό σου, μην τα βγάζεις όλα στη φόρα, τρώγε, μην τρώς, ντύσου, τι είναι αυτό που φοράς, ξεβάψου κλπ.) Εσύ δίνεις σημασία μόνο στις/στους κολλητές/ούς σου, και κυρίως για (α)το τι σου πάει και τι όχι, (β)ποιόν να χωρίσεις και ποιόν να κρατήσεις, (γ) τι να κάνεις έτσι και σκάσει δίλημμα. Ξέρουν αυτές/οί, είσαστε στην ίδια φάση, περνάνε τα ίδια με σένα – ενώ όλοι οι υπόλοιποι; Στην κοσμάρα τους.

Tip: Καμιά φορά ο μεγάλος σου αδερφός έχει κάτι να σου πει με σημασία, μην τον διαγράφεις με το καλημέρα σας. Το ίδιο και κανα-δυό από τους δεινόσαυρους της οικογένειάς σου. Αλλά ό,τι και να σου πούμε τώρα - ξέρουμε, ξέρουμε: αν δεν είμαστε μέχρι 28 ετών, αυτόματα μπαίνουμε στην κατηγορία ντεμόντες/παλιατσαρίες/θείες, άρα το ξεχνάς αυτόματα, το οτιδήποτε λέμε. Τζάμπα λόγια…

Στα 30
Οι γονείς συνεχίζουν ακάθεκτοι, αν δεν τους κόψεις τη φόρα, όπως και οι εργοδότες, αλλά ίσως οι φίλες/οι σου είναι πολύ μπλεγμένες/οι στις δουλειές τους ή στις ανεργίες τους για να κάτσουν να δίνουν συμβουλές, επομένως έχεις ένα κενό – και το χαίρεσαι. Ψάχνεις στο Γκουγκλ όταν αναρωτιέσαι για κάτι, αλλά όχι από σύστημα. Ακόμα ρωτάς τα(δύο) κολλητά σου πρόσωπα για τα αισθηματικά σου: μερικές φορές λένε χρήσιμα πράγματα, άλλοτε, αηδίες. Έχεις δίκτυο κοινωνικής στήριξης πια, και τρέχεις τηλεφωνικά σε συγκεκριμένα άτομα ανά τομέα. Όχι χύμα στο κύμα.

Tip: Οι φίλες/οι που σου λένε επί  μία δεκαετία τι σου πάει και τι όχι, ποιες δουλειές να δοκιμάσεις και τι γκομενικά μετράνε, έχουν αποδείξει την αξία τους. Τα υπόλοιπα τα βρίσκεις σε σαιτ με συμβουλές. Ή στον εαυτό σου.

Στα 40
Κανα-δυό άτομα έχουνε μείνει από την παλιά παρέα, και σε αυτά ανατρέχεις όταν σφίγγουν τα πράγματα - δικαίως, γιατί γνωρίζεστε πια εκατό χρόνια. Έχεις ξεχωρίσει ορισμένα αγαπημένα πρόσωπα που σαν να σου φαίνονται πιο σοφά από τον μέσο όρο, και ρωτάς τη γνώμη τους όταν χτυπάς τοίχο. ΄Η πάτο. Κάτι συνάδελφοι (προς θεού όχι ανώτεροι), και οι ψυχαναλυτές σου φαίνονται χρήσιμοι ώρες ώρες… Αλλά σε γενικές γραμμές, επειδή έχεις συμπληρώσει τα χιλιόμετρά σου, ξέρεις ποια είναι η καλή συμβουλή και ποια η μάπα. Ακόμα και από τον εαυτό σου.

Tip: Μην αυταπατάσαι ότι «είσαι πολύ μεγάλη για να ακούς συμβουλές από τρίτους» - ποτέ δεν είσαι πολύ μεγάλη! Επίσης, οι μεγαλύτεροι μπορεί να ξέρουν περισσότερα σχετικά με θέματα καριέρας, σχέσεων, καλλιτεχνικά, ουσιαστικά, άντε και για τα ερωτικά…δεν χάνεις και τίποτα να τους ακούς πότε-πότε.

Στα 50+
Οι συμβουλές δίνουν και παίρνουν ακόμα και τώρα – θα στο έχουν πει πολλοί, αν δεν έχεις δοκιμάσει την ψυχανάλυση, ήρθε η στιγμή της! Έστω με καθυστέρηση, σε ψήνουν οι φίλες/οι να ανακαλύψεις τη σωματο-ψυχολογία, την ακουστικο-ψυχο-σωματολογία, την Τεχνική Αλεξάντερ, την Αστάνγκα Γιόγκα, την υπνοθεραπεία, τη ρεφλεξολογία και ό,τι άλλο σε βοηθάει να τα βγάλεις πέρα, εκτός από τις φιλίες τις ίδιες. Με φίλες και φίλους επίσης συζητάτε με τις ώρες στα τηλέφωνα, σκάιπ, ζουμ, βάιμπερ, γουάτσαπ κλπ, για θέματα υγείας με στόχο να πείσει η/ο μια/ένας την/τον άλλη/ον ότι ΔΕΝ πεθαίνει άμεσα κανένας από την παρέα, ούτε καν εσύ.

Tip: Αλήθεια λένε, δεν έχεις τίποτα, ξεκόλλα – η καλύτερη συμβουλή από δω και πέρα είναι «πάψε να διαβάζεις ιατρικά σαιτ!» Διάβασε για εξωτικά μέρη, για σταρ του Χόλυγουντ, για ταινίες, σειρές και βιβλία, για πράγματα που δε θυμάσαι καλά και θέλεις να τα φρεσκάρεις όπως πχ για σεξ, αλλά όχι για θέματα υγείας…