Μίλα μου βρόμικα:Μένει με τη μαμά του, να πάω να μείνω μαζί τους;

Το θέμα είναι το εξής: Έχω βρει έναν άνθρωπο με αξίες, ευαίσθητο, που με στηρίζει. Όμως, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, τίποτα δεν είναι τέλειο. Μένει με τη μαμά του, την οποία στηρίζει και νιώθει ότι της χρωστάει πολλά. Και δεν θέλει να την αφήσει μόνη. Και το ερώτημα είναι: Εγώ να πάω να μείνω μαζί τους, που μου το πρότεινε, ή να κάτσω στην καναπεδάρα μου, στο σπιτικό μου, στην ησυχία μου; Δεν αλλάζει η γνώμη του, όσο και να έχω προσπαθήσει.

Πώς θα γίνει να μπορώ (όποτε το χρειάζομαι) να σας ζητάω έξτρα λεπτομέρειες για τα θέματά σας και να τις έχω ευθύς αμέσως; Όπως, για παράδειγμα, πόσα τετραγωνικά είναι το σπίτι της μανούλας του; Είναι δίπατο μέγαρο, ας πούμε, σαν της Γιάννας Αγγελοπούλου, ή είναι petit γκαρσονιέρα, που θα κοιμάστε ο ένας πάνω στον άλλο; Άλλη ερώτηση κρίσιμη. Όλοι χρωστάμε πάρα μα πάρα πολλά στους γονείς μας, αλλά δεν πρέπει κάποια στιγμή να απογαλακτιστούμε και να ζήσουμε μακριά τους; Υπάρχει κάποιος πιο σοβαρός λόγος, που απαιτεί την καθημερινή του έμπρακτη στήριξη; Έχω τις απορίες μου κι εγώ, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται το αγαπάς και το θαυμάζεις το αγόρι σου και δεν θέλω να απαντήσω βιαστικά κι επιπόλαια του τύπου είναι «μαμάκιας», άραξε στην καναπεδάρα σου.