Μίλα μου βρόμικα: Είμαι 3 χρόνια μόνη χωρίς ιδιαίτερο φλερτ

Αγαπημένη μου Τζένη, σε δύο μήνες γίνομαι 19. Τα δύο τελευταία χρόνια –λόγω διαβάσματος– δεν είχα χρόνο και μυαλό για έρωτες. Όχι, όμως, ότι το απωθούσα κιόλας. Τώρα πια που θέλω να νιώσω, αλλά και να δώσω όλον τον ερωτισμό που έχω μέσα μου, δεν μπορώ να βρω το παιδί να το μοιραστώ. Εκτός των άλλων, δεν έχω ολοκληρώσει ποτέ μου και τώρα που νιώθω έτοιμη να κάνω το βήμα, δεν μπορώ να βρω τον συνοδοιπόρο! Όλοι μου λένε τα κλασικά, «θα έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις, όσο το ζητάς τόσο απομακρύνεται, ο έρωτας θα έρθει τη κατάλληλη στιγμή», αλλά εγώ δεν μπορώ να περιμένω άλλο! Είμαι 3 χρόνια μόνη χωρίς κάποιο ιδιαίτερο φλερτ στο ενδιάμεσο και απλώς τώρα το θέλω πιο πολύ από ποτέ! Τι να κάνω; Ξέρω –φυσικά– ότι δεν είμαι κούκλα, αλλά πιστεύω πως αξίζω κι εγώ να ζήσω τους φοιτητικούς έρωτες.
Δώσε μου τα φώτα σου.

Και εκεί που σε διαβάζω και λέω μέσα μου «όλα κομπλέ, πάμε να απαντήσουμε», μου πετάς αυτό το «δεν είμαι κούκλα» και θυμώνω. Εννοείται ότι όλοι μας περνάμε φάσεις που μπορεί να μη νιώθουμε και τόσο ποθητοί, αλλά αλίμονο! Μόνο η Ζιζέλ θα έχει γκόμενο; Δεν κατάλαβα. Όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί με τα δυνατά και τα αδύνατά μας σημεία, τι θα κάναμε; Θα μονάζαμε; Θέλω να είσαι χαλαρή, να αφεθείς στην όμορφη και ανέμελη φοιτητική ζωή, να την προσεγγίσεις με κέφι και μην ξεχάσεις όταν βρεις το αμόρε, που θα το βρεις δεν υπάρχει περίπτωση, να πιείτε χαλαρά ένα κρασάκι στην υγειά μου.